Embedded Files
ຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ
ຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ
ຫຼັງຈາກທີ່ໂມເຊໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂຢຊວຍວ່າ: "ບັດນີ້ ເຈົ້າກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຈົ່ງຕຽມຕົວໃຫ້ພ້ອມ ແລະ ຂ້າມແມ່ນ້ຳ ຈໍແດນເຂົ້າໄປໃນດິນແດນທີ່ເຮົາພວມມອບໃຫ້ພວກເຈົ້າ... ໂຢຊວຍເອີຍ! ຕາບໃດທີ່ເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່ຈະບໍ່ມີໃຜຊະນະເຈົ້າໄດ້. ເຮົາຈະຢູ່ກັບເຈົ້າ ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຢູ່ກັບໂມເຊ... ສະນັ້ນ ຈົ່ງມີໃຈເດັດດຽວ ແລະ ກ້າຫານ... ຈົ່ງເຮັດຕາມພຣະບັນຍັດທັງໝົດຂອງເຮົາ ເຊິ່ງໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາໄດ້ສັ່ງເຈົ້າໄວ້. ຢ່າປະຖິ້ມຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງ ແລ້ວເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນທຸກໆບ່ອນທີ່ເຈົ້າຈະໄປ. ເຈົ້າຢ່າລືມຄຳສັ່ງສອນຂອງເຮົາຈັກເທື່ອ. ເຈົ້າຕ້ອງສຶກສາຈາກປຶ້ມພຣະບັນຍັດນັ້ນທຸກມື້ທຸກຄືນ ແລະ ຈົ່ງຕັ້ງໃຈປະຕິບັດຕາມຖ້ອຍຄຳທີ່ຂຽນໄວ້ນັ້ນ ແລ້ວເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດ ພ້ອມທັງມີຄວາມຈະເລີນກ້າວໜ້າຂຶ້ນດ້ວຍ.” (ໂຢຊວຍ 1:2, 5-8)
"ຂ້ານ້ອຍສຶກສາຄັກແນ່ຄຳສອນທັງຫຼາຍຂອງພຣະອົງ ຂ້ານ້ອຍພິຈາລະນາເຖິງຄຳສັ່ງສອນທັງຫຼາຍຂອງພຣະອົງ. ຂ້ານ້ອຍປິຕິຍິນດີໃນກົດບັນຍັດທັງຫຼາຍຂອງພຣະອົງ ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ລືມໄລຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງຢ່າງເດັດຂາດ." (ເພງສັນລະເສີນ 119:15,16)
ລະນຶກເຖິງກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າທຸກໆມື້
ຜູ້ໃດທີ່ປາຖະໜາຈະເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນເປັນເໝືອນພຣະເຈົ້າ ແລະ ຈົນເຖິງການສາມາດຕໍ່ຕ້ານການລໍ້ລວງ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານການຫຼົງຜິດໄດ້; ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງສ້າງນິໄສຂອງຕົນໝັ່ນຮຽນສຶກສາພຣະຄຳພີເປັນປະຈຳທຸກວັນ.
ຈາກນັ້ນ ໂຢຊວຍກໍໄດ້ສົ່ງນັກສືບສອງຄົນໄປສຳຫຼວດເບິ່ງດິນແດນການາອານຢ່າງລັບໆ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຕົວເມືອງເຢຣິໂກ. ເປັນເວລາຫຼາຍມື້ທີ່ນັກສືບສອງຄົນນັ້ນໄປສອບແນມເບິ່ງດິນແດນການາອານ. ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ກັບມາຍັງຄ້າຍພັກ ແລະ ເວົ້າກັບໂຢຊວຍວ່າ: “ພວກຂ້ານ້ອຍແນ່ໃຈວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງປະທານແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຮົາ ເພາະວ່າປະຊາຊົນທຸກຄົນໃນເມືອງນັ້ນຕ່າງກໍສະທ້ານຢ້ານກົວພວກເຮົາ.” (ໂຢຊວຍ 2:24)
ຕໍ່ມາ ໂຢຊວຍ ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງໝົດໄດ້ລຸກແຕ່ເຊົ້າໆ ຍົກຍ້າຍຈາກຄ້າຍພັກ ແລະ ມຸ່ງໜ້າໄປສູ່ແມ່ນ້ຳຈໍແດນຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາພັກຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນເວລາສາມວັນມາແລ້ວ ເພື່ອລໍຖ້າຈະຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ. ຫຼັງຈາກສາມວັນຜ່ານໄປ ໂຢຊວຍກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະລາເອນວ່າ: "ຈົ່ງຊຳລະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ ເພາະມື້ອື່ນພຣະເຈົ້າຈະເຮັດການອັດສະຈັນໃນທ່າມກາງພວກທ່ານ." ແລ້ວປະຊາຊົນກໍປະຕິບັດຕາມທີ່ໂຢຊວຍໄດ້ບອກໄວ້.
ໃນມື້ໃໝ່ມາ ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍບອກພວກປະໂລຫິດທີ່ຮັບຜິດຊອບຫາມຫີບພັນທະສັນຍານັ້ນວ່າ: "ຈົ່ງຫາມຫີບພັນທະສັນຍາຍ່າງອອກໄປກ່ອນປະຊາຊົນ ເມື່ອໄປຮອດແມ່ນ້ຳຈໍແດນແລ້ວ ໃຫ້ຢຸດຢູ່ແຄມແມ່ນ້ຳໃກ້ໆກັບຝັ່ງ." ພວກປະໂລຫິດກໍປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງໂຢຊວຍ.
ແລ້ວໂຢຊວຍກໍເວົ້າຕໍ່ປະຊາຊົນວ່າ: "ເບິ່ງເດີ! ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າແຫ່ງຈັກກະວານຈະນຳພາທ່ານທັງຫຼາຍຂ້າມແມ່ນ້ຳໄປ. ບັດນີ້ ຈົ່ງຄັດເລືອກເອົາ 12 ຄົນໃນແຕ່ລະເຜົ່າຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນມາເຜົ່າລະໜຶ່ງຄົນ..." ແລ້ວພວກຜູ້ນໍາຂອງແຕ່ລະເຜົ່າກໍເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງໂຢຊວຍ.
ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນມ້າງຄ້າຍພັກເພື່ອຈະຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ບັນດາພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາກໍຍ່າງອອກໜ້າໄປກ່ອນ ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍພາກັນຍ່າງຕິດຕາມໄປ ໂດຍປະໄລຍະຫ່າງໄວ້ປະມານໜຶ່ງກິໂລແມັດ. ພໍຕີນຂອງພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາໄດ້ສຳພັດກັບແມ່ນ້ຳທີ່ຢູ່ແຄມຝັ່ງຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນແລ້ວ. ທັນໃດນັ້ນ ແມ່ນ້ຳທີ່ກຳລັງໄຫຼຢູ່ກໍແຍກຂາດອອກຈາກກັນ. ສາຍນ້ຳທີ່ໄຫຼມາທາງຕົ້ນນ້ຳກໍຢຸດໄຫຼ ແລະ ເຮັດເປັນກຳແພງ. ສ່ວນສາຍນ້ຳທີ່ໄຫຼລົງໄປນັ້ນກໍໄດ້ໄຫຼລົງໄປຈົນໝົດກ້ຽງ ແລະ ເຫັນພື້ນດິນແຫ້ງ. ແລ້ວປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍພາກັນຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນໄປຍັງອີກຟາກໜຶ່ງສູ່ທົ່ງຮາບພຽງໃກ້ກັບເມືອງເຢຣິໂກ.
ຫຼັງຈາກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນໄປໝົດທຸກຄົນແລ້ວ ໂຢຊວຍກໍບອກໃຫ້ສິບສອງຄົນຈາກແຕ່ລະເຜົ່າທີ່ເລືອກໄວ້ນັ້ນລົງໄປເອົາຫີນທີ່ຢູ່ດ້ານໜ້າພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍານັ້ນ ແລ້ວແບກຂຶ້ນມາຄົນລະໜຶ່ງກ້ອນ ແລະ ນຳໄປວາງໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກ. ແລ້ວພວກເຂົາກໍຕັ້ງຫີນສິບສອງກ້ອນໄວ້ເປັນອະນຸສອນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ບອກໂຢຊວຍສັ່ງພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍານັ້ນຂຶ້ນມາຈາກແມ່ນ້ຳຈໍແດນ. ເມື່ອພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍານັ້ນໄດ້ຂຶ້ນມາ ແລະ ຕີນຂອງພວກເຂົາໄດ້ສຳພັດກັບພື້ນແຄມຝັ່ງແລ້ວ. ທັນໃດນັ້ນ ສາຍນໍ້າກໍໄດ້ໄຫຼລົງຖ້ວມເຕັມຝັ່ງອີກຄືເກົ່າ.
ການອັດສະຈັນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃນມື້ນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນນັບຖືໂຢຊວຍເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່. ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ກຽດໂຢຊວຍ ດັ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ກຽດໂມເຊ. ແລ້ວພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເດີນທາງນຳໜ້າປະຊາຊົນຕໍ່ໄປ.
ພໍປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເດີນທາງມາຮອດສະຖານທີ່ແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ມີຊື່ວ່າ "ກິນການ" ເຊິ່ງຢູ່ໃກ້ເຂດແດນທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເມືອງເຢຣິໂກ. ພວກເຂົາໄດ້ມາຕັ້ງຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເອົາຫີນສິບສອງກ້ອນທີ່ນຳມາຈາກແມ່ນ້ຳຈໍແດນວາງໄວ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນອະນຸສອນ.
ແລ້ວໂຢຊວຍໄດ້ກ່າວຕໍ່ປະຊາຊົນວ່າ: "ໃນອະນາຄົດເມື່ອລູກຫຼານຂອງພວກທ່ານຖາມວ່າ'ຫີນນີ້ ໝາຍເຖິງຫຍັງ?' ຈົ່ງບອກພວກເຂົາວ່າ'ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຍ່າງຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນເທິງພື້ນດິນແຫ້ງ'ເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານໄດ້ໃຫ້ແມ່ນ້ຳຈໍແດນແຫ້ງລົງຕໍ່ໜ້າພວກທ່ານ ເພື່ອພວກທ່ານຈະຂ້າມໄປໄດ້ເໝືອນດັ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງບັນດານໃຫ້ນ້ຳທະເລແດງແຫ້ງລົງ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາຂ້າມມາໄດ້. ຍ້ອນເລື່ອງນີ້ ເພື່ອຊົນຊາດທັງຫຼາຍທົ່ວໂລກຈະໄດ້ຮູ້ຈັກລິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເພື່ອພວກທ່ານທັງຫຼາຍຈະຢຳເກງພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານຕະຫຼອດໄປ." (ໂຢຊວຍ 4:21-24)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ໂຢຊວຍ ບົດທີ 1-4.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" ບົດທີ 44 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ເມືອງເຢຣິໂກຖືກທຳລາຍ
ເມືອງເຢຣິໂກຖືກທຳລາຍ
ເມື່ອກະສັດທັງຫຼາຍທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນການາອານທາງທິດຕາເວັນຕົກຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ແລະ ຢູ່ໃກ້ທະເລເມດີແຕລາເນໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າ ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ແມ່ນ້ຳຈໍແດນແຫ້ງ ຈົນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຂ້າມໄປໄດ້. ກະສັດທັງຫຼາຍຕ່າງກໍພາກັນຢ້ານກົວຕົວສັ່ນ ແລະ ບໍ່ກ້າທີ່ຈະມາພົບໜ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ປະຕູເມືອງຂອງເມືອງເຢຣິໂກກໍຖືກປິດໄວ້ຢ່າງໜາແໜ້ນ ແລະ ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນໃດເຂົ້າ ຫຼືອອກນອກເມືອງ. ນອກຈາກນີ້ ປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງຕ່າງກໍພາກັນຢ້ານປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຊັ່ນກັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກວິທີທີ່ຈະໂຈມຕີເມືອງເຢຣິໂກໃຫ້ໂຢຊວຍຟັງ ແລະ ພຣະອົງກໍສັນຍາວ່າ ຈະມອບເມືອງເຫຼົ່ານັ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ. ແລ້ວໂຢຊວຍກໍໄດ້ເອີ້ນບັນດາປະໂລຫິດມາປະຊຸມກັນ ແລະ ເວົ້າວ່າ: "ຈົ່ງຫາມຫີບພັນທະສັນຍາ ແລະ ໃຫ້ປະໂລຫິດເຈັດຄົນຖືແກນຳໜ້າໄປກ່ອນຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ."
ໃນເວລາດຽວກັນ ໂຢຊວຍກໍໄດ້ສັ່ງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າ: "ຈົ່ງເດີນຂະບວນແຮ່ອ້ອມຮອບເມືອງ ແລະ ໃຫ້ຖືອາວຸດກຽມພ້ອມນຳໜ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ." ໂຢຊວຍໄດ້ເວົ້າຕໍ່ໄປອີກວ່າ: "ພວກທ່ານທັງຫຼາຍຢ່າໂຮຮ້ອງ, ຢ່າສົ່ງສຽງ ແລະ ຢ່າເວົ້າຫຍັງອອກມາ ແມ້ແຕ່ຄຳດຽວຈົນກວ່າເຮົາຈະສັ່ງໃຫ້ໂຮຮ້ອງ."
ສະນັ້ນຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ, ໂຢຊວຍຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ພວກທະຫານ ແລະ ບັນດາປະໂລຫິດຫາມຫີບຍ່າງອ້ອມຮອບເມືອງເຢຣິໂກ ໂດຍມີພວກທະຫານເລີ່ມຍ່າງອອກໄປກ່ອນພວກປະໂລຫິດເຈັດຄົນທີ່ເປົ່າແກ ແລະ ຕາມຫຼັງມາກໍແມ່ນພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕິດຕາມຫຼັງຫີບພັນທະສັນຍາມານັ້ນກໍແມ່ນພວກທະຫານກອງຫຼັງ. ສຽງແກທີ່ພວກປະໂລຫິດເປົ່ານັ້ນກໍດັງຢູ່ຕະຫຼອດເວລາທີ່ເດີນແຮ່ຂະບວນ. ເມື່ອພວກເຂົາຍ່າງອ້ອມຮອບເມືອງເຢຣິໂກໄດ້ຮອບໜຶ່ງແລ້ວ ພວກເຂົາກໍໄດ້ກັບມາຍັງຄ້າຍພັກຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ສັ່ງຜ່ານທາງໂຢຊວຍ.
ໃນມື້ທີສອງ ພວກທະຫານ ແລະ ບັນດາປະໂລຫິດກໍຫາມຫີບຂອງພຣະເຈົ້າຍ່າງອ້ອມຮອບເມືອງເຢຣິໂກອີກຮອບໜຶ່ງ ແລ້ວພວກເຂົາກໍກັບເຂົ້າມາຍັງຄ້າຍພັກ. ພວກເຂົາເຮັດຢູ່ຢ່າງນີ້ເປັນເວລາຫົກມື້. ພໍມາຮອດມື້ທີເຈັດ ພວກເຂົາເດີນຂະບວນແຮ່ອ້ອມຮອບເມືອງເຢຣິໂກແບບດຽວກັນອີກ ແຕ່ເທື່ອນີ້ບໍ່ແມ່ນຮອບດຽວ ແຕ່ເດີນຂະບວນແຮ່ເຈັດຮອບ. ໃນຮອບທີເຈັດ ຂະນະທີ່ພວກປະໂລຫິດເຈັດຄົນກໍາລັງເປົ່າແກຢູ່ນັ້ນ ໂຢຊວຍກໍສັ່ງໃຫ້ພວກທະຫານທີ່ຖືອາວຸດນັ້ນໂຮຮ້ອງ ແລະ ພວກທະຫານກໍພາກັນໂຮຮ້ອງສຸດສຽງ. ທັນໃດນັ້ນ ກຳແພງເມືອງເຢຣິໂກກໍພັງເຈື່ອນລົງ ແລະ ພວກທະຫານອິດສະຣາເອນທັງໝົດກໍພາກັນບຸກເຂົ້າໄປຢຶດເມືອງທັນທີ.ພວກເຂົາໄດ້ໃຊ້ດາບຂ້າທັງຊາຍ, ຍິງ, ຜູ້ເຖົ້າ ແລະ ເດັກນ້ອຍ ລວມທັງຝູງສັດທັງໝົດທີ່ຢູ່ໃນເມືອງເຢຣິໂກ. ຈາກນັ້ນ ພວກເຂົາກໍຈູດເມືອງກັບສິ່ງຂອງທຸກໆສິ່ງເຜົາຖິ້ມຈົນໝົດກ້ຽງ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ໂຢຊວຍ ບົດທີ 5 ແລະ 6.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" ບົດທີ 45 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ພຣະເຈົ້າປະທານດິນແດນການາອານຕາມຄຳສັນຍາ
ພຣະເຈົ້າປະທານດິນແດນການາອານຕາມຄຳສັນຍາ
ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະເຈົ້າມອບເມືອງເຢຣິໂກໄວ້ໃນມືຂອງໂຢຊວຍແລ້ວ ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນມີໄຊນະນະເໜືອເມືອງຕ່າງໆ ແລະ ຊາວເມືອງໃນດິນແດນທັງຫຼາຍ. ຕອນນີ້ ໂຢຊວຍໄດ້ເອົາຊະນະປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນການາອານໂດຍຜ່ານການຊ່ວຍເຫຼືອອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ. ຊົນຊາດອື່ນໆທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ອ້ອມຮອບຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເກີດມີຄວາມຢ້ານກວ່າຢ່າງຍິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດຕໍ່ບັນດາປະຊາຊົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນການາອານ.
ໂຢຊວຍກໍເຖົ້າແກ່ຫຼາຍ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ບອກກັບປະຊາຊົນອິດສະລາເອນທຸກຄົນວ່າ: "ພວກທ່ານກໍເຫັນທຸກໆສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານໄດ້ຊົງເຮັດຕໍ່ຊົນຊາດທັງປວງເພື່ອຊ່ວຍພວກທ່ານ. ພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານໄດ້ຕໍ່ສູ້ເພື່ອພວກທ່ານ." ເຖິງແມ່ນວ່າ ປະຊາຊົນການາອານຈະໄດ້ຮັບຄວາມພ່າຍແພ້ ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງຄົງຄອບຄອງດິນແດນສ່ວນໜຶ່ງຂອງແຜ່ນດິນແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ໂຢຊວຍໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນບໍ່ໃຫ້ລືມຄໍາສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຈະຂັບໄລ່ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຖືກທຳລາຍເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນອອກໄປຈາກດິນແດນການາອານ.
ນີ້ແມ່ນຄໍາສັ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ໂມເຊສໍາລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ປະຕິບັດຄື: "ຢ່າຍອມໃຫ້ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງພວກເຈົ້າ. ຖ້າພວກເຈົ້າຍອມ ພວກເຂົາຈະພາພວກເຈົ້າເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ເຮົາ. ຖ້າພວກເຈົ້າຂາບໄຫວ້ພະຂອງພວກເຂົາ ການກະທຳເຊັ່ນນັ້ນກໍຈະເປັນບ້ວງແຮ້ວອັນຮ້າຍກາດສຳລັບດັກຈັບພວກເຈົ້າເອງ" (ອົບພະຍົບ 23:33)
ໂຢຊວຍກໍໄດ້ແບ່ງປັນດິນແດນຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ແຕ່ລະເຜົ່າຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເພື່ອເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົາ. ໂຢຊວຍຍັງໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ທຳລາຍແທ່ນບູຊາ, ບໍ່ໃຫ້ເຮັດຄຳສັນຍາໃດໆກັບປະຊາຊົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນນັ້ນ ແລະ ໃຫ້ກຳຈັດພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອແຕ່ລະເຜົ່າຮູ້ດິນແດນທີ່ຕົກເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົາແລ້ວ ໂຢຊວຍໄດ້ສົ່ງແຕ່ລະເຜົ່າໄປຢືດດິນແດນມາເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົາເອງ. ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຂົ້າໄປຢືດດິນແດນນັ້ນ ມັນເບິ່ງເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນທີ່ຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ນັ້ນ. ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ວ່າ ພຣະອົງຈະຊ່ວຍຂັບໄລ່ປະຊາຊົນທີ່ຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນເຫຼົ່ານັ້ນອອກໄປຈາກດິນແດນ. ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ປະຊາຊົນທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ໃນດິນແດນນັ້ນໃຫ້ອອກໜີໄປ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ທຳລາຍເສົາຫີນທີ່ແກະສະລັກ, ຮູບປັ້ນ ແລະ ສະຖານທີ່ຂາບໄຫວ້ຕ່າງໆຂອງປະຊາຊົນເຫຼົ່ານັ້ນ. ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຍັງໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນນັ້ນເຮັດວຽກໃຫ້ພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຊົນການາອານ ແລະ ປະຊາຊົນອື່ນໆຈຶ່ງຍັງຄົງອາໄສຢູ່ຮ່ວມກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ເມື່ອໂຢຊວຍເຖົ້າແກ່ຫຼາຍແລ້ວ ເພິ່ນກໍໄດ້ເອີ້ນເຜົ່າຕ່າງໆຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເຂົ້າມາເຕົ້າໂຮມກັນທີ່ເມືອງຊີເຄມ. ໂຢຊວຍຮູ້ວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຍັງຄົງບູຊາຮູບປັ້ນຢ່າງລັບໆ ແລະ ໂຢຊວຍໄດ້ເອີ້ນພວກເຂົາມາຕັດສິນໃຈເພື່ອທີ່ຈະກໍາຈັດຂັບໄລ່ການບູຊາຮູບປັ້ນໃຫ້ໝົດສິ້ນຕະຫຼອດໄປ.
ໂຢຊວຍເວົ້າກັບປະຊາຊົນວ່າ: “ສະນັ້ນແຫລະ ຈົ່ງຍົກຍໍໃຫ້ກຽດອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະອົງຢ່າງຈິດໃຈ ແລະ ສັດຊື່. ຈົ່ງປະຖິ້ມບັນດາພະທີ່ປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຈົ້າເຄີຍຂາບໄຫວ້ໃນເມໂຊໂປຕາເມຍ ແລະ ໃນປະເທດເອຢິບນັ້ນສາ ແລະ ຈົ່ງບົວລະບັດຮັບໃຊ້ແຕ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ. ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ເຕັມໃຈບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະອົງ ຈົ່ງຕັດສິນໃຈໃນມື້ນີ້ວ່າ ພວກເຈົ້າຈະບົວລະບັດຮັບໃຊ້ຜູ້ໃດ ບັນດາພະທີ່ປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຂາບໄຫວ້ໃນເມໂຊໂປຕາເມຍ ຫຼືບັນດາພະຂອງຊາວອາໂມໃນດິນແດນທີ່ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ນີ້. ສ່ວນຂ້າພະເຈົ້າກັບຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ ພວກເຮົາຈະບົວລະບັດຮັບໃຊ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
ປະຊາຊົນໄດ້ຕອບວ່າ: "ພວກເຮົາຈະບໍ່ໜີຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈັກເທື່ອ ແລະ ຈະບໍ່ໄປບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພະອື່ນ. ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາໄດ້ນຳພາພໍ່ແມ່ ແລະ ພວກເຮົາອອກມາຈາກການເປັນທາດຮັບໃຊ້ໃນປະເທດເອຢິບ... ສະນັ້ນ ພວກເຮົາຈຶ່ງຈະຮັບໃຊ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພາະພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ."
ຝ່າຍໂຢຊວຍກໍເວົ້າຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ: "ແລະ ຖ້າພວກເຈົ້າປະຖິ້ມພຣະອົງໄປບົວລະບັດຮັບໃຊ້ບັນດາພະຂອງຕ່າງຊາດແລ້ວ ພຣະອົງກໍຈະຫັນມາຕໍ່ສູ້ ແລະ ລົງໂທດພວກເຈົ້າ. ພຣະອົງຈະທຳລາຍພວກເຈົ້າ ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະອົງໄດ້ເຮັດດີຕໍ່ພວກເຈົ້າກໍຕາມ."
ປະຊາຊົນຈຶ່ງເວົ້າກັບໂຢຊວຍວ່າ: "ບໍ່ ພວກເຮົາຈະບົວລະບັດຮັບໃຊ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ."
ສະນັ້ນ ໂຢຊວຍຈຶ່ງໄດ້ຮ້ອງຂໍວ່າ: "ຖ້າຢ່າງນັ້ນ ຈົ່ງປະຖິ້ມບັນດາພະຂອງຊາວຕ່າງຊາດທີ່ພວກເຈົ້າມີຢູ່ ແລະ ຕິດຕາມອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຂອງຊາດອິດສະຣາເອນຢ່າງສັດຊື່."
ໂຢຊວຍຮູ້ວ່າ ຖ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຍັງຄົງບູຊາຮູບປັ້ນ ພວກເຂົາກໍຈະກາຍເປັນຜູ້ກະບົດຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ ແລະ ດ້ວຍການກະທຳເຊັ່ນນັ້ນ ພຣະເຈົ້າບໍ່ສາມາດປົກປັກຮັກສາພວກເຂົາໄດ້ ແລະ ໃນທີ່ສຸດ ພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍຄືກັນກັບຊົນຊາດທັງຫຼາຍໃນດິນແດນການາອານ.ດັ່ງນັ້ນ ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນສຳລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທີ່ຈະຕ້ອງສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດ ແລະ ຂໍ້ຄຳສັ່ງຕ່າງໆຂອງພຣະອົງ. ສະນັ້ນ ໂຢຊວຍຈຶ່ງເຕືອນພວກເຂົາເຖິງກົດບັນຍັດ ແລະ ຂໍ້ຄຳສັ່ງຕ່າງໆທີ່ໂມເຊໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ແລ້ວໂຢຊວຍກໍໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາກັບຄືນໄປສູ່ດິນແດນທີ່ເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົາ.
ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໃນປັດຈຸບັນນີ້ ພຣະເຈົ້າຊົງເອີ້ນພວກເຮົາໃຫ້ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະອົງ ແລະ ບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ຖ້າເມື່ອໃດພວກເຮົາອອກຈາກການຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າ ໂດຍໄປຮັບໃຊ້ປະເພນີຂອງສາສະໜາອື່ນໆທີ່ພີ່ນ້ອງ ແລະ ໝູ່ເພື່ອນຂອງພວກເຮົານັບຖື ເມື່ອນັ້ນພວກເຮົາຈະລືມລະນຶກເຖິງວ່າ ການກະທຳຂອງພວກເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາກຳລັງອອກຫ່າງຈາກການປົກປັກຮັກສາຂອງພຣະເຈົ້າ. ການປະນິປະນອມເຊັ່ນນີ້ຈະນຳໄປສູ່ການປະນີປະນອມອື່ນໆ ຈົນເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາອອກຫ່າງໄກຈາກພຣະເຈົ້າ. ໃນທີ່ສຸດ ພວກເຮົາ ຫຼືລູກຫຼານຂອງພວກເຮົາທັງໝົດກໍຈະຢູ່ໃນການກະບົດຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ ເພາະວ່າພວກເຮົາບໍ່ມີຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພຣະອົງໃນການບົວລະບັດຮັບໃຊ້.
"ການກະບົດຕໍ່ສູ້ພຣະອົງເປັນການຊົ່ວຊ້າເທົ່າກັບການໃຊ້ເວດມົນຄາຖາ ແລະ ຄວາມອວດດີກໍເປັນບາບເທົ່າກັບການຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາຣົບ" (1 ຊາມູເອນ 15:23).
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ໂຢຊວຍ ບົດທີ 23 ແລະ 24; ພວກຜູ້ປົກຄອງ ບົດທີ 1 ແລະ 2.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 499-503, 510-524} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນລືມພຣະເຈົ້າ
ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນລືມພຣະເຈົ້າ
ໃນຍຸກສະໄໝການປົກຄອງຂອງໂຢຊວຍ ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າຢ່າງສັດຊື່. ຫຼັງຈາກທີ່ໂຢຊວຍຕາຍໄປແລ້ວ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍຍັງສືບຕໍ່ຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າພາຍໃຕ້ການນໍາພາຂອງພວກຜູ້ນຳຫຼາຍໆຄົນຄືພວກຜູ້ນຳທີ່ໄດ້ຮູ້ເຫັນສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຫຼາຍຢ່າງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດສໍາລັບຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ.
ບັນດາຊົນຊາດອື່ນໆທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນການາອານ ແລະ ຢູ່ອ້ອມຮອບຊົນຊາດອິດສະລາເອນນັ້ນ ພວກເຂົາຂາບໄຫວ້ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພວກເຂົາສ້າງຂຶ້ນມາໃຫ້ເປັນເທບພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ພຣະເຈົ້າຊົງມີແຜນການໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເປັນແບບຢ່າງໃຫ້ແກ່ບັນດາຊົນຊາດເຫຼົ່ານັ້ນ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາປະຖິ້ມບັນດາພະທຽມເທັດ ແລ້ວຫັນມານະມັດສະການພຣະເຈົ້າອົງແທ້ຈິງທີ່ໄດ້ຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.
ຕໍ່ມາ ພວກຜູ້ນຳອິດສະຣາເອນທຸກຄົນໃນສະໄໝນັ້ນກໍໄດ້ຕາຍໄປ ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ເກີດໃໝ່ລຸ່ນຫຼັງຕໍ່ມາກໍໄດ້ລືມພຣະເຈົ້າ ແລະ ລືມສິ່ງອັດສະຈັນຕ່າງໆທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດສຳລັບຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ນຳພາບັນດາຊົນຊາດທີ່ຂາບໄຫວ້ພະຕ່າງໆເຫຼົ່ານັ້ນໃຫ້ຫັນມາຫາພຣະເຈົ້າເລີຍ. ແຕ່ກົງກັນຂ້າມພວກເຂົາໄດ້ເອົາລູກສາວຂອງຊົນຊາດເຫຼົ່ານັ້ນມາເປັນເມຍ ແລະ ຍົກລູກສາວຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍຂອງຊົນຊາດເຫຼົ່ານັ້ນ. ຊົນຊາດເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ນໍາພາຊົນຊາດອິດສະຣາເອນຂາບໄຫວ້ບັນດາພະຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປບໍ່ດົນພໍເທົ່າໃດ ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນກໍເລີ່ມເຮັດຊົ່ວແບບຊົນຊາດເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຂາບໄຫວ້ພະຕ່າງໆ.
ປະຊາຊົນອິດສະລາເອນໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ ໂດຍການຢຸດເຊົານະມັດສະການພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ຂາບໄຫວ້ບັນດາພະອື່ນໆ ຄືບັນດາພະຂອງຊົນຊາດອື່ນໆທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງພວກເຂົາເຊັ່ນ: ຮູບປັ້ນພະບາອານ ແລະ ພະອັດຊະຕາກ(ອາເຊຣາ) ເຊິ່ງເປັນຊື່ພະຂອງຊາວການາອານ. ພຣະເຈົ້າຊົງໂກດຮ້າຍທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຫັນໜີຈາກພຣະອົງ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປົກປ້ອງຮັກສາພວກເຂົາ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ພວກສັດຕູເຂົ້າມາຮຸກຮານດິນແດນຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ແລະ ທຳລາຍເຄື່ອງປູກຂອງຝັງ ແລະ ເອົາເຄື່ອງຂອງທີ່ມີຄ່າທັງຫຼາຍໄປ.
ເມື່ອມີບັນຫາຫຼາຍໆຢ່າງເກີດຂຶ້ນກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ພວກເຂົາໄດ້ນຶກເຖິງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮ້ອງຫາພຣະອົງໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອພວກເຂົາ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສົ່ງຄົນມາຊ່ວຍເຫຼືອພວກເຂົາ ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກເຫຼົ່າສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະ ມີຄວາມສະຫງົບສຸກໃນໄລຍະໜຶ່ງແລ້ວ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍກັບຄືນໄປເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າອີກ ແລະ ເມື່ອມີຄວາມຍາກລຳບາກເກີດຂຶ້ນອີກ ພວກເຂົາກໍໄດ້ຮ້ອງຫາພຣະເຈົ້າໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອອີກ ແລະ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສົ່ງບຸກຄົນອື່ນໆມາຊ່ວຍເຫຼືອພວກເຂົາ. ສະນັ້ນ ເປັນເວລາຫຼາຍປີຜ່ານໄປຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາເຂົ້າມາອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນການາອານ ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງທັງຜູ້ຊາຍແລະ ຍິງເຊັ່ນ: ໂອດນີເອນ, ເອຮຸດ, ຊຳຄາ, ເດໂບລາ, ແຊມຊັນ ແລະ ຄົນອື່ນໆ ເພື່ອນຳພາຊົນຊາດຂອງພຣະອົງ.
ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະແຍກຕົວຂອງພວກເຮົາອອກຈາກບັນດາຜູ້ທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາອາດຈະທົດລອງພວກເຮົາ ຫຼືລູກຫຼານຂອງພວກເຮົາໄດ້. ພວກເຮົາຈະຕ້ອງເປັນແສງສະຫວ່າງໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ ແລະ ຢ້ຽມຢາມພວກເຂົາ ແຕ່ພວກເຮົາບໍ່ຄວນອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພວກຜູ້ປົກຄອງ ບົດທີ 3-16, ໂຢຊວຍ 24:29-33.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 543-559} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ຫໍເຕັນສັກສິດທີ່ເມືອງຊີໂລ
ຫໍເຕັນສັກສິດທີ່ເມືອງຊີໂລ
ໂຢຊວຍໄດ້ຕັ້ງຫໍເຕັນສັກສິດຂຶ້ນທີ່ເມືອງຊີໂລ. ເມືອງຊີໂລເປັນເມືອງນ້ອຍໆຢູ່ລະຫວ່າງກາງດິນແດນຂອງການາອານ. ເມືອງນີ້ຢູ່ໃນໃຈກາງຂອງດິນແດນການາອານເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ສະດວກສຳລັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນການາອານທັງໝົດທີ່ຈະມາທີ່ຫໍເຕັນສັກສິດ. ມັນຍັງເປັນສະຖານທີ່ທີ່ດີ ເພາະວ່າໃນຂົງເຂດນັ້ນສັດຕູທັງຫຼາຍໄດ້ຖືກກໍາຈັດອອກໄປໝົດສິ້ນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະມານະມັດສະການ ແລະ ສາມັກຄີທຳຢູ່ທີ່ຫໍເຕັນສັກສິດໃນເມືອງຊີໂລສາມເທື່ອຕໍ່ໜຶ່ງປີ. ມີພຽງແຕ່ຜູ້ເປັນພໍ່ ແລະ ລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ໄປ. ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ ຄົນໃນຄອບຄົວພະຍາຍາມທີ່ຈະໄປຮ່ວມການສາມັກຄີທຳນຳກັນ.
ມັນເປັນເວລາປະມານສາມຮ້ອຍປີທີ່ຫໍເຕັນສັກສິດຢູ່ໃນເມືອງຊີໂລ. ແລະ ໃນສະໄໝນັ້ນເອລີເປັນມະຫາປະໂລຫິດ ແລະ ເພິ່ນມີລູກຊາຍສອງຄົນຊື່ວ່າ "ໂຮຟະນີ" ແລະ "ຟີເນຮາ." ລູກຊາຍທັງສອງຂອງເອລີເປັນປະໂລຫິດເຮັດວຽກປະຈຳວັນກ່ຽວກັບການຖວາຍບູຊາ ແລະ ເຮັດພິທີຕ່າງໆຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າທຸກໆມື້. ໂຮຟະນີ ແລະ ຟີເນຮາເປັນຄົນຂີ້ໂກງ, ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ປະຕິບັດຕາມປະເພນີທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ໂດຍໂມເຊ. ພວກເຂົາຍັງໝິ່ນປະໝາດເຄື່ອງບູຊາທີ່ໄດ້ນຳມາຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາໄດ້ເອົາສ່ວນແບ່່ງຂອງເຄື່ອງບູຊາຫຼາຍກວ່າທີ່ໄດ້ຖືກກຳນົດໄວ້ ແລະ ພວກເຂົາຍັງໄດ້ຫຼີ້ນຊູ້ກັບຜູ້ຍິງທີ່ມາບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າຢູ່ຕໍ່ໜ້າຫໍເຕັນສັກສິດ. ຄວາມຜິດບາບຂອງພວກລູກຊາຍຂອງປະໂລຫິດເອລີນີ້ໜັກຫຼາຍທີ່ສຸດໃນສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າ. ປະໂລຫິດເອລີຕັກເຕືອນລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ ແຕ່ພວກລູກຊາຍຂອງເພິ່ນພັດບໍ່ຟັງຄວາມ. ເຖິງປານນັ້ນ ປະໂລຫິດເອລີກໍບໍ່ໄດ້ປົດພວກລູກຊາຍຂອງເພິ່ນອອກຈາກຕຳແໜ່ງເຖິງແມ່ນວ່າເພິ່ນເອງກໍຮູ້ເຖິງການກະທຳທີ່ຊົ່ວຊ້າຂອງລູກຊາຍເພິ່ນ.
ຄວາມເຄົາລົບ
ຄອບຄົວທີ່ມີລະບຽບດີແລະ ມີວິໄນດີ ເຊິ່ງໃຫ້ພຣະເຈົ້າເປັນໜຶ່ງໃນບ້ານ ແລະ ສອນລູກຂອງພວກເຂົາໃຫ້ມີຄວາມຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ຄອບຄົວເຫຼົ່ານັ້ນຈະຖວາຍກຽດໃຫ້ແດ່ພຣະເຈົ້າ. ທູດສະຫວັນຊົມຊື່ນຍິນດີໃນບ້ານທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງຄຸ້ມຄອງ ແລະ ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບການສັ່ງສອນໃຫ້ເຄົາລົບສາສະໜາ, ພຣະຄຳພີ ແລະ ພຣະຜູ້ສ້າງພວກເຂົາ. ຄອບຄົວແບບນີ້ຈະສາມາດອ້າງພຣະສັນຍາທີ່ວ່າ: "ເຮົາຈະໃຫ້ກຽດຜູ້ທີ່ໃຫ້ກຽດເຮົາ." (1 ຊາມູເອນ 2:30)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ໂຢຊວຍ 18:1; ພຣະບັນຍັດສອງ 16:16; 1 ຊາມູເອນ 1:3; 2:12-17, 22-25.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 523, 575-580}ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ຊາມູເອນ
ຊາມູເອນ
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຫັນໜີຈາກປະໂລຫິດເອລີ ແລະ ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນຄື ໂຮຟະນີ ແລະ ຟີເນຮາ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ເອົາຕຳແໜ່ງປະໂລຫິດອອກຈາກຕະກຸນຂອງພວກເຂົາຕະຫຼອດໄປ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດຕຽມປະໂລຫິດຄົນໃໝ່ ເຊິ່ງພຣະອົງໄດ້ເລືອກເອົາເດັກຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດໃຫ້ເປັນປະໂລຫິດ. ລາວມີຊື່ວ່າ “ຊາມູເອນ.”
ເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວທີ່ແມ່ຂອງຊາມູເອນບໍ່ສາມາດມີລູກໄດ້. ນາງໄດ້ອ້ອນວອນຂໍຕໍ່ພຣະເຈົ້າເພື່ອໃຫ້ນາງມີລູກ ແລະ ເພື່ອເປັນການຕອບແທນສຳລັບພຣະພອນນີ້ ນາງຈະຖວາຍລູກຂອງນາງໃຫ້ຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າຊົງອວຍພຣະພອນໃຫ້ນາງມີລູກ. ນາງໄດ້ສອນລູກຊາຍໃຫ້ມີຄວາມສັດຊື່ ແລະ ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ. ແລະ ເມື່ອຊາມູເອນມີອາຍຸໃຫຍ່ພໍແລ້ວ ນາງກໍໄດ້ນໍາລູກຊາຍໄປທີ່ຫໍເຕັນສັກສິດເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າ.
ອຸປະນິໄສທີ່ດີງາມຂອງເດັກຊາຍຊາມູເອນໄດ້ດຶງຄວາມຮັກຄວາມອົບອຸ່ນຂອງປະໂລຫິດເອລີ. ຊາມູເອນເປັນຄົນມີຄວາມເມດຕາ, ໃຈກ້ວາງ, ເຊື່ອຟັງ ແລະ ມີຄວາມເຄົາລົບນັບຖື. ປະໂລຫິດເອລີມີຄວາມເສຍໃຈທີ່ເຫັນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງລູກຊາຍເພິ່ນ ແຕ່ເພິ່ນໄດ້ພົບຄວາມສະບາຍໃຈໃນຊາມູເອນ. ປະໂລຫິດເອລີຈຶ່ງຮັກຊາມູເອນຢ່າງຖະນຸຖະໜອມ.
ປະໂລຫິດເອລີເຫັນວ່າເດັກຊາຍຊາມູເອນເໝາະທີ່ຈະເປັນປະໂລຫິດຫຼາຍກວ່າລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ. ປະໂລຫິດເອລີໄດ້ວາງຜ້າປານເອໂຟດໃສ່ເທິງຊາມູເອນເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ຊາມູເອນຈະເປັນຄົນເຮັດວຽກໃນຫໍເຕັນສັກສິດ. ແລະ ຊາມູເອນກໍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສັດຊື່ໃນການເຮັດວຽກງານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ຮັກລູກຂອງພວກເຂົາແບບຕາບອດ ຈະນຳພາພວກເຂົາຕາມໃຈລູກໃນຄວາມປາຖະໜາທີ່ເຫັນແກ່ຕົວຂອງພວກເຂົາ. ການທີ່ບໍ່ຕຳໜິຄວາມບາບ ແລະ ການບໍ່ຕິຕຽນເຖິງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນວ່າພວກເຂົາໃຫ້ກຽດເດັກນ້ອຍທີ່ເຮັດຊົ່ວຫຼາຍກວ່າທີ່ພວກເຂົາໃຫ້ກຽດພຣະເຈົ້າ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ 1:4-28; 2:18-21.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 569-574} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວກັບຊາມູເອນ
ພຣະເຈົ້າກ່າວກັບຊາມູເອນ
ພຣະເຈົ້າບໍ່ສາມາດສື່ສານກັບມະຫາປະໂລຫິດເອລີ ແລະ ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ. ຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາໄດ້ປິດກັ້ນການປາກົດຕົວຂອງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ. ແຕ່ວ່າເດັກຊາຍຊາມູເອນຍັງຄົງເປັນຄົນດຽວທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ການໃຫ້ຂໍ້ຄວາມຂອງການລົງໂທດບ້ານຂອງປະໂລຫິດເອລີແມ່ນວຽກງານທຳອິດຂອງຊາມູເອນໃນຖານະທີ່ເປັນຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ. “ໃນຄືນໜຶ່ງ ເອລີເຊິ່ງເປັນຄົນຕາບໍ່ດີຍ້ອນຄວາມຊະລາໄດ້ນອນຢູ່ທີ່ຫ້ອງສ່ວນຕົວຂອງເພິ່ນ. ສ່ວນຊາມູເອນໄດ້ນອນຢູ່ໃນພຣະວິຫານບ່ອນທີ່ມີຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕະກຽງກໍໃຕ້ຢູ່. ໃນຂະນະທີ່ນອນຢູ່ນັ້ນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເອີ້ນຊາມູເອນ.”
ຊາມູເອນຄິດວ່າເປັນສຽງຂອງມະຫາປະໂລຫິດເອລີ. ລາວຈຶ່ງຮີບແລ່ນໄປທີ່ຕຽງຂອງເພິ່ນ ແລະ ເວົ້າວ່າ: "ຂ້ານ້ອຍຢູ່ນີ້ ທ່ານເອີ້ນຂ້ານ້ອຍບໍ?” ປະໂລຫິດເອລີຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເອີ້ນເຈົ້າ ລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຈົ່ງກັບໄປນອນສາ.” ຊາມູເອນຈຶ່ງກັບຄືນໄປນອນ.
ສາມຄັ້ງທີ່ຊາມູເອນຖືກເອີ້ນ ແລະ ສາມຄັ້ງທີ່ລາວຕອບໃນລັກສະນະດຽວກັນ. ແລ້ວປະໂລຫິດເອລີກໍໝັ້ນໃຈວ່າສຽງເອີ້ນທີ່ລຶກລັບນີ້ແມ່ນສຽງຂອງພຣະເຈົ້າ.ໂດຍບໍ່ມີຄວາມອິດສາ ຫຼືຄວາມຫຶງຫວງຢູ່ໃນໃຈຂອງປະໂລຫິດເອລີ ເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າກັບຊາມູເອນວ່າ: "ຖ້າເພິ່ນເອີ້ນເຈົ້າອີກ ໃຫ້ເຈົ້າຕອບວ່າ ‘ພຣະເຈົ້າເອີຍ! ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງກຳລັງຟັງຢູ່.’" ສະນັ້ນ ຊາມູເອນຈຶ່ງກັບຄືນໄປນອນ.
ອີກຄັ້ງໜຶ່ງທີ່ສຽງນັ້ນດັງຂຶ້ນມາອີກ ແລະ ເດັກຊາຍຊາມູເອນກໍໄດ້ຂານຕອບວ່າ: “ຂໍຊົງສັ່ງມາເຖີດ! ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງກຳລັງຟັງຢູ່.”
ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ຊາມູເອນວ່າ: “ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງທີ່ໜ້າຢ້ານກົວຫຼາຍຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເມື່ອທຸກຄົນໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້ແລ້ວ ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຢ້ານກົວທີ່ສຸດ. ໃນມື້ນັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວໄວ້ຕໍ່ໜ້າຄອບຄົວເອລີຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ. ເຮົາໄດ້ບອກລາວແລ້ວວ່າ ເຮົາຈະລົງໂທດຄອບຄົວຂອງລາວຕະຫຼອດໄປ ເພາະລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ກ່າວຄຳຊົ່ວຊ້າຕໍ່ສູ້ເຮົາ ສ່ວນເອລີກໍຮູ້ຈັກວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າດັ່ງນັ້ນ ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ຫ້າມພວກເຂົາ. ດ້ວຍເຫດນີ້ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ປະກາດຢ່າງໜັກແໜ້ນຕໍ່ຄອບຄົວຂອງເອລີວ່າ ບໍ່ມີເຄື່ອງບູຊາ ຫລືການຖວາຍໃດໆ ທີ່ຈະຍົກເອົາໂທດບາບອັນຮ້າຍແຮງນີ້ອອກໄປໄດ້.”
ຊາມູເອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ປະຫຼາດໃຈທີ່ໄດ້ຮັບຂໍ້ຄວາມທີ່ໜ້າຢ້ານກົວດັ່ງກ່າວເຊັ່ນນີ້. ພໍຮຸ່ງເຊົ້າ ຊາມູເອນກໍໄປປະຕິບັດໜ້າທີ່ຕາມປົກກະຕິໃນຫໍເຕັນສັກສິດແຕ່ລາວມີພາລະໜັກໃນໃຈ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ລາວເປີດເຜີຍການລົງໂທດທີ່ໜ້າຢ້ານກວ່ານີ້ ສະນັ້ນ ຊາມູເອນຈຶ່ງມິດງຽບຢູ່ ເພາະບໍ່ຢາກເປີດເຜີຍການລົງໂທດຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ປະໂລຫິດເອລີຟັງ ເພາະຢ້ານວ່າຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນເສຍໃຈ. ປະໂລຫິດເອລີກໍໝັ້ນໃຈວ່າ ຂໍ້ຄວາມທີ່ທຳນວາຍເຖິງໄພພິບັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ ຈະຕົກມາເຖິງເພິ່ນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນດ້ວຍ. ປະໂລຫິດເອລີຈຶ່ງເອີ້ນຊາມູເອນ ແລະ ໃຫ້ລາວບອກເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍທັງໝົດ.
ປະໂລຫິດເອລີຖາມວ່າ: "ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບອກເຈົ້າຫຍັງແດ່? ຢ່າປິດບັງພໍ່ເລີຍ..." ເດັກຊາຍຊາມູເອນເຊື່ອຟັງ ແລະ ບອກທຸກສິ່ງໂດຍບໍ່ປິດບັງຫຍັງໝົດ. ແລະ ປະໂລຫິດເອລີຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍໄດ້ກົ້ມຕົວລົງດ້ວຍຄວາມຖ່ອມຕົນຍອມຮັບຂ່າວສານທີ່ໜ້າຢ້ານກົວ. ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າວ່າ: “ພຣະອົງເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະອົງຈະເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງເຫັນວ່າດີທີ່ສຸດ.”
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງຂ້າມຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ຖືກເລືອກຂອງພຣະອົງເພື່ອໄປກ່າວກັບເດັກຊາຍຄົນໜຶ່ງ. ສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ປະໂລຫິດເອລີ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນຮູ້ສຶກຂື່ນຂົມ ແຕ່ມັນກໍເປັນການສັ່ງສອນອັນສົມຄວນທີ່ປະໂລຫິດເອລີ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນຄວນໄດ້ຮັບ.
ແຕ່ປະໂລຫິດເອລີບໍ່ໄດ້ສະແດງເຖິງການກັບໃຈຢ່າງແທ້ຈິງ. ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມບາບຂອງເພິ່ນ. ຫຼາຍປີຜ່ານໄປ ພຣະເຈົ້າຊົງຊັກຊ້າໃນການລົງໂທດທີ່ໄດ້ຊົງຂູ່ໄວ້. ປະໂລຫິດເອລີອາດຈະໄດ້ເຮັດຫຼາຍໆຢ່າງເພື່ອໄຖ່ຄວາມຜິດບາບທີ່ໄດ້ເຮັດຜ່ານມາ ແຕ່ວ່າເພິ່ນກໍບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດທີ່ໃຫ້ເກີດຜົນດີໃນການແກ້ໄຂຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ເຮັດໃຫ້ຫໍເຕັນສັກສິດເປັນມົນທິນ ແລະ ຜູ້ນຳຫຼາຍພັນຄົນໃນອິດສະຣາເອນກໍຈະຖືກທຳລາຍ. ຄວາມອົດທົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງໂຮຟະນີກັບຟີເນຮາແຂງກະດ້າງ ແລະ ພວກເຂົາກາຍເປັນຄົນແຂງກະດ້າງຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນໃນການເຮັດຜິດຕໍ່ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ການກັບໃຈທີ່ບໍ່ສົມບູນ
ມີຫຼາຍຄົນເຫັນວ່າພວກເຂົາມີຄວາມບາບ. ພວກເຂົາຮູ້ດີ ແລະ ຍອມຮັບວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຜິດບາບ ແຕ່ພວກເຂົາກໍຍັງບໍ່ກັບໃຈໃໝ່ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເຮັດໄປຕາມຂັ້ນຕອນທີ່ຈະລົບລ້າງຄວາມບາບ ຫຼືປະຖິ້ມຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ.
ການກັບໃຈຢ່າງແທ້ຈິງ
ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເສຍໃຈຢ່າງແທ້ຈິງຕໍ່ຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາຄື: ພວກເຂົາຈະບໍ່ປາຖະໜາກັບໄປເຮັດສິ່ງທີ່ຜິດບາບຄືເກົ່າອີກ ແລະ ພວກເຂົາຈະເຮັດສິ່ງທີ່ພວກເຂົາສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອແກ້ໄຂຄວາມຜິດທີ່ເຄີຍເຮັດຜິດໄປໃນອະດີດທີ່ຜ່ານມາ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 3.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 581-583} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ພວກຟີລິດສະຕິນໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ
ພວກຟີລິດສະຕິນໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ
ມີຊົນຊາດກຸ່ມໜຶ່ງຊື່ວ່າ ‘ຟີລິດສະຕິນ.’ ພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ອາໄສຢູ່ອ້ອມຮອບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ພວກເຂົາມັກຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ໃນເວລານັ້ນປະໂລຫິດເອລີກໍເຖົ້າແກ່ຫຼາຍ ແລະ ສາຍຕາຂອງເພິ່ນກໍມືດມົວ. ພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທີ່ເມືອງອາເຟັກ ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທີ່ເມືອງເອເບັນເອເຊ. ແລ້ວພວກຟີລິດສະຕິນ ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັນຢ່າງດຸເດືອດຈົນພວກຟີລິດສະຕິນຕີຊະນະ ແລະ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຖືກຂ້າຕາຍຢູ່ໃນສະໜາມຮົບປະມານສີ່ພັນຄົນ.
ເມື່ອພວກທີ່ລອດຕາຍກັບຄືນມາຄ້າຍພັກ ພວກຜູ້ນຳອິດສະຣາເອນຈຶ່ງເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: “ມື້ນີ້ ເປັນຫຍັງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໃຫ້ພວກຟີລິດສະຕິນຕີຊະນະພວກເຮົາໄດ້? ຈົ່ງໄປເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າມາຈາກເມືອງຊີໂລ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະໄດ້ຢູ່ກັບພວກເຮົາ ແລະ ຊ່ອຍພວກເຮົາໃຫ້ພົ້ນຈາກເງື້ອມມືຂອງສັດຕູ." ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງສົ່ງຄົນໄປເມືອງຊີໂລ ເພື່ອນຳເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າມາ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ 4:1-3.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 583} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ໄປສູ່ສົງຄາມພ້ອມກັບຫີບພັນທະສັນຍາ
ໄປສູ່ສົງຄາມພ້ອມກັບຫີບພັນທະສັນຍາ
ໂຮຟະນີ ແລະ ຟີເນຮາທີ່ເປັນປະໂລຫິດຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດໄດ້ເອົາຫີບພັນທະສັນຍາອອກຈາກຫໍເຕັນສັກສິດໂດຍບໍ່ໄດ້ທູນຂໍອະນຸຍາດຈາກພຣະເຈົ້າ. ໃນຂະນະທີ່ຫີບພັນທະສັນຍາມາຮອດຄ້າຍພັກ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍຮ້ອງສຽງດັງສະໜັ່ນຂຶ້ນຈົນແຜ່ນດິນສັ່ນສະເທືອນ. ເມື່ອພວກຟີລິດສະຕິນຮູ້ວ່າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າມາຮອດຄ້າຍພັກຂອງພວກອິດສະຣາເອນແລ້ວ ພວກເຂົາກໍຢ້ານກົວວ່າຈະເສຍໄຊ ເພາະພວກເຂົາກໍຮູ້ວ່າຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າຍິ່ງໃຫຍ່. ພວກຟີລິດສະຕິນຈື່ໄດ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຢຸດຢັ້ງຄົນເອຢິບດ້ວຍໄພພິບັດ. ພວກຟີລິດສະຕິນມີຄວາມຢ້ານກົວຫຼາຍ ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຢາກຕົກເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ສະນັ້ນ ພວກຟີລິດສະຕິນຈຶ່ງຕັດສິນໃຈຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຢ່າງໜັກ. ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າ ຫີບພັນທະສັນຍາຈະຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍຕາມ ແຕ່ພຣະເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ສະຖິດຢູ່ນຳພວກເຂົາ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປຶກສາກັບພຣະອົງ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ. ທັງສອງຊົນຊາດໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັນ ແຕ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ພ່າຍແພ້ ແລະ ແຕກໜີເມືອບ້ານເມືອງຂອງໃຜລາວ. ຈຳນວນທະຫານອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍສາມສິບພັນຄົນ ລວມທັງປະໂລຫິດໂຮຟະນີ ແລະ ຟີເນຮາລູກຊາຍຂອງປະໂລຫິດເອລີດ້ວຍ. ສ່ວນຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກໍຖືກສັດຕູຢືດເອົາໄປ.
ມີຊາຍອິດສະຣາເອນຄົນໜຶ່ງໄດ້ແລ່ນມາຈາກສະໜາມຮົບດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າ, ລາວຈີກເສື້ອ ແລະ ເອົາຂີ້ດິນໂຮຍໃສ່ຫົວ. ຊາຍຄົນນັ້ນເຂົ້າມາໃນເມືອງຊີໂລ ແລະ ລາຍງານຂ່າວໃຫ້ທຸກຄົນຟັງເຖິງການເສຍໄຊໃຫ້ແກ່ພວກຟີລິດສະຕິນ ແລະ ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກໍຖືກຢືດໄປ. ເມື່ອທຸກຄົນໄດ້ຍິນເຊັ່ນນັ້ນກໍຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຄວາມເສຍໃຈ. ປະໂລຫິດເອລີເຊິ່ງນັ່ງຢູ່ໃກ້ປະຕູຫໍເຕັນສັກສິດ ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຍິນຊາຍຄົນນັ້ນເວົ້າເຖິງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຖືກຢືດໄປ ເພິ່ນເຖິງກັບຫງາຍຫຼັງລົ້ມລົງຈົນຄໍຫັກຕາຍ.
ການປົກປັກຮັກສາຂອງພຣະເຈົ້າມາຈາກການເຊື່ອຟັງພຣະອົງ ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນໄດ້ເອົາຫີບພັນທະສັນຍາໄປສູ່ສົງຄາມ ພວກເຂົາຄິດວ່າ ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ນຳພວກເຂົານັ້ນເປັນສິ່ງນຳໂຊກ ແລະ ມັນສາມາດຊ່ວຍພວກເຂົາໄດ້. ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະອົງ. ສະນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປົກປ້ອງຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພຣະອົງ ເຖິງແມ່ນວ່າຫີບພັນທະສັນຍາຈະຢູ່ກັບພວກເຂົາກໍຕາມ.
ພວກເຮົາກໍເຊັ່ນດຽວກັນ ຖ້າເອີ້ນຕົນເອງວ່າເປັນຄຣິສຕຽນ ແຕ່ຍັງດຳເນີນຊີວິດແບບຝ່າຍໂລກຢູ່ ແລະ ບໍ່ໄດ້ດຳເນີນຊີວິດຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັ່ງສອນໄວ້ ພຣະອົງກໍຈະບໍ່ສາມາດປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງພວກເຮົາ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ 4:4-18.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 584-585} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ໄພພິບັດທ່າມກາງພວກຟີລິດສະຕິນ
ໄພພິບັດທ່າມກາງພວກຟີລິດສະຕິນ
ຫຼັງຈາກພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ຢຶດຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄປແລ້ວ ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄປໄວ້ໃນວັດຂອງພະດາໂກນ ໂດຍຕັ້ງໄວ້ຢູ່ຂ້າງຮູບພະດາໂກນຂອງພວກເຂົາ. ໃນຕອນເຊົ້າຂອງມື້ຕໍ່ມາ ເມື່ອພວກເຂົາຕື່ນຂຶ້ນມາກໍເຫັນວ່າ ຮູບພະດາໂກນລົ້ມຂວ້ຳໜ້າລົງຕໍ່ໜ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາກໍໄດ້ຍົກຮູບພະດາໂກນຂຶ້ນຕັ້ງໄວ້ບ່ອນເກົ່າ. ໃນມື້ຕໍ່ມາແຕ່ເດິກໆ ພວກເຂົາເຫັນຮູບພະດາໂກນລົ້ມຂວ້ຳໜ້າລົງພື້ນດິນຕໍ່ໜ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າອີກ. ຫົວແລະ ແຂນທັງສອງຂອງຮູບພະດາໂກນນັ້ນຖືກຕັດອອກ ແລະ ກອງກັນໄວ້ຢູ່ທີ່ປະຕູ ມີພຽງແຕ່ໂຕຂອງຮູບພະດາໂກນເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່.
ຕໍ່ມາ ພຣະເຈົ້າໄດ້ລົງໂທດພວກຟີລິດສະຕິນ ໂດຍເຮັດໃຫ້ເກີດຕຸ່ມຝີທັງຜູ້ໜຸ່ມ ແລະ ຜູ້ເຖົ້າ. ພວກເຂົາຈຶ່ງສົ່ງຫີບພັນທະສັນຍາໄປຍັງສອງຕົວເມືອງ ແຕ່ພຣະເຈົ້າຍັງໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາທົ່ວທັງເມືອງເກີດຄວາມສັບສົນວຸ່ນວາຍຫຼາຍ. ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໃຊ້ຄົນໄປເອີ້ນພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກໝໍມົນມາ ແລະ ຖາມວ່າ: “ພວກເຮົາຄວນຈະເຮັດຢ່າງໃດກັບຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ?” ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ບອກວ່າ: "ຖ້າພວກເຈົ້າຈະສົ່ງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກັບຄືນໄປ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງສົ່ງເຄື່ອງຖວາຍໄປພ້ອມ ເພື່ອເປັນການລົບລ້າງຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຈົ້າ ເພາະວ່າການເຮັດເຊັ່ນນີ້ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງຈະຫາຍດີຈາກໂລກພະຍາດ..." ແລ້ວພວກຟີລິດສະຕິນກໍໄດ້ປະຕິບັດຕາມທີ່ໄດ້ຖືກແຈ້ງມານັ້ນ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 4, 5 ແລະ 6.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 586-588} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ສົ່ງຫີບພັນທະສັນຍາກັບຄືນ
ສົ່ງຫີບພັນທະສັນຍາກັບຄືນ
ພວກຟີລິດສະຕິນກໍໄດ້ປະຕິບັດຕາມພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກໝໍມົນທີ່ໄດ້ແນະນຳມານັ້ນ ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ນຳເອົາງົວແມ່ຄູ່ໜຶ່ງໄປທຽມແອກເຂົ້າກັບກວຽນ ແລະ ໄດ້ວາງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເທິງກວຽນ ພ້ອມທັງກ່ອງແບບຮູບໜູ ແລະ ຮູບຕຸ່ມຝີ. ແລ້ວງົວແມ່ກໍຍ່າງຊື່ໄປຕາມທາງມຸ່ງໜ້າໄປສູ່ເມືອງເບັດເສເມັດ ໂດຍຍ່າງໄປຕາມທາງເສັ້ນດຽວທັງຍ່າງທັງຮ້ອງ ແລະ ມັນບໍ່ໄດ້ລ້ຽວຂວາບໍ່ໄດ້ລ້ຽວຊ້າຍ. ບັນດາເຈົ້ານາຍຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນກໍຕິດຕາມງົວແມ່ນັ້ນໄປຈົນຮອດເຂດແດນເມືອງເບັດເສເມັດ ເຊິ່ງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອາໄສຢູ່.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກຳລັງພາກັນກ່ຽວເຂົ້າຢູ່ຕາມຮ່ອມພູ ເມື່ອພວກເຂົາເງີຍໜ້າຂຶ້ນກໍເຫັນຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາພາກັນຊົມຊື່ນຍິນດີເມື່ອໄດ້ເຫັນຫີບນັ້ນ. ກວຽນນັ້ນໄດ້ເຂົ້າໄປຮອດນາຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ຢຸດຢູ່ໃກ້ໂງ່ນຫີນໃຫຍ່ກ້ອນໜຶ່ງທີ່ຢູ່ບ່ອນນັ້ນ. ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ມ້າງເອົາໄມ້ກວຽນເພື່ອເປັນຟືນ ແລະ ຂ້າງົວແມ່ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ມີປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈໍານວນຫຼາຍຄົນທີ່ຂາດຄວາມຢໍາເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາໄດ້ເບິ່ງຂ້າງໃນຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ເຊິ່ງພຣະເຈົ້າຊົງຫ້າມໄວ້. ສະນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ລົງໂທດໂດຍປະຫານຊີວິດຂອງຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ. ປະຊາຊົນກໍພາກັນຮ້ອງໄຫ້ໂສກເສົ້າໄວ້ທຸກເພາະພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຫານຊີວິດຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ. ສະນັ້ນ ຊາວເມືອງເບັດເສເມັດ ຈຶ່ງສົ່ງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄປເກັບໄວ້ທີ່ເຮືອນຫຼັງໜຶ່ງໃນເມືອງເຢອາລິມ.
ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນເມືອງເຢອາລິມເປັນເວລາດົນນານເຖິງ 20 ປີ. ແຕ່ໃນລະຫວ່າງຊ່ວງເວລານັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ຫັນໜີຈາກພຣະອົງ. ພວກເຂົາເຊົານະມັດສະການພຣະເຈົ້າ ແລະ ພວກເຂົາໄປຂາບໄຫວ້ບັນດາພະອື່ນໆ ຄືບັນດາພະຂອງຄົນຕ່າງຊາດທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບຂອງພວກເຂົາ. ພຣະເຈົ້າຊົງໂກດຮ້າຍຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຍ້ອນຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ສະຖິດຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດທີ່ເມືອງຊີໂລອີກຕໍ່ໄປ. ຫໍເຕັນທີ່ເມືອງຊີໂລຈຶ່ງຖືກພວກສັດຕູທຳລາຍ.
ຄວາມຢຳເກງພຣະເຈົ້າຈາງຫາຍໄປຈາກຈິດໃຈຂອງຄົນທັງຫຼາຍຍ້ອນພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈຮ່ຳຮຽນພຣະຄຳພີ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 6; ເພງສັນລະເສີນ 78:60-61; ເຢເຣມີຢາ 7:12-14.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 588-589} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກັບຄືນໄປຫາພຣະເຈົ້າເພື່ອການຊ່ວຍເຫຼືອ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກັບຄືນໄປຫາພຣະເຈົ້າເພື່ອການຊ່ວຍເຫຼືອ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນປະສົບກັບຄວາມເດືອດຮ້ອນຢ່າງໜັກຈາກພວກສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາກໍລະນຶກເຖິງພຣະເຈົ້າ. ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຮ້ອງຫາພຣະເຈົ້າໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອ. ຢູ່ໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນນັ້ນ ມີຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ "ຊາມູເອນ." ຊາມູເອນໃຫຍ່ແລ້ວ ແລະ ເປັນມະຫາປະໂລຫິດແທນເອລີ. ຊາມູເອນຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າ: “ຖ້າພວກເຈົ້າຈະກັບຄືນມາຫາພຣະເຈົ້າດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ ຕ້ອງກຳຈັດພະຕ່າງໆຂອງຄົນຕ່າງຊາດ ແລະ ຮູບພະອັດຊະໂຕເຣດໃນທ່າມກາງພວກເຈົ້ານັ້ນເສຍກ່ອນ ແລ້ວຈົ່ງອຸທິດຕົນຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ນະມັດສະການພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ. ພຣະອົງຈະຊ່ວຍຊີວິດພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກອຳນາດຂອງພວກຟີລິດສະຕິນ.” ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງທຳລາຍຮູບປັ້ນພະບາອານ ແລະ ຮູບປັ້ນພະອັດຊະໂຕເຣດ ແລະ ໄດ້ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າອົງດຽວເທົ່ານັ້ນ.
ຕໍ່ມາ ພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທ້ອນໂຮມກັນຢູ່ທີ່ເມືອງມິດຊະປາ. ຫົວໜ້າພວກຟີລິດສະຕິນພ້ອມທັງທະຫານຈຳນວນໜຶ່ງກໍຕຽມອອກໄປໂຈມຕີປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຍິນຂ່າວເລື່ອງນີ້ກໍພາກັນຢ້ານກົວ ແຕ່ຊາມູເອນໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າ ເພື່ອທູນຂໍພຣະອົງຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກການໂຈມຕີຂອງພວກຟີລິດສະຕິນ ແລະ ປະຊາຊົນກໍປະຕິບັດຕາມທີ່ຊາມູເອນບອກ. ໃນເວລາດຽວກັນ ຊາມູເອນໄດ້ຂ້າແກະນ້ອຍ ແລະ ເຜົາໝົດທັງໂຕຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າ ເພິ່ນໄດ້ອ້ອນວອນຂໍພຣະເຈົ້າໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ໃນຂະນະນັ້ນ ພວກຟີລິດສະຕິນກໍເຄື່ອນທັບເຂົ້າມາໂຈມຕີ ແຕ່ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຟ້າຮ້ອງອັນໜ້າຢ້ານ. ພວກຟີລິດສະຕິນຈຶ່ງສັບສົນວຸ່ນວາຍ ແລະ ຜ່າຍແພ້ໜີໄປ. ແລະ ຕໍ່ມາພາຍຫຼັງ ຊາມູເອນໄດ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍບໍ່ໃຫ້ພວກຟີລິດສະຕິນບຸກລຸກເຂດແດນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອີກ ຕາບໃດທີ່ຊາມູເອນຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ 7:3-13.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 589-591} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງການກະສັດ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງການກະສັດ
ເມື່ອຊາມູເອນເຖົ້າແກ່ແລ້ວ ເພິ່ນໄດ້ໃຫ້ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນປົກຄອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນແທນເພິ່ນ ແຕ່ວ່າພວກເຂົາບໍ່ປະພຶດຕາມແບບຢ່າງເພິ່ນ ພວກເຂົາສົນໃຈນຳແຕ່ເລື່ອງເງິນຄຳເທົ່ານັ້ນ ພວກເຂົາຮັບເອົາສິນບົນ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຕັດສິນດ້ວຍຄວາມສັດຊື່. ສະນັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງພາກັນໄປຫາຊາມູເອນ ແລະ ເວົ້າຕໍ່ເພິ່ນວ່າ: "ທ່ານເອີຍ, ທ່ານກໍເຖົ້າແກ່ຫຼາຍແລ້ວ ລູກຊາຍຂອງທ່ານບໍ່ໄດ້ປະພຶດຕາມແບບຢ່າງຂອງທ່ານເລີຍ. ສະນັ້ນ ຂໍທ່ານຈົ່ງແຕ່ງຕັ້ງກະສັດໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງພວກຂ້ານ້ອຍ ເໝືອນດັ່ງປະເທດອື່ນໆ ທີ່ພວກເຂົາປົກຄອງກັນ." ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງການກະສັດຄືກັນກັບປະເທດອື່ນໆ.
ຊາມູເອນເສຍໃຈໃນເລື່ອງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງຂໍເອົາກະສັດ. ດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ: “ຈົ່ງຟັງທຸກສິ່ງທີ່ປະຊາຊົນເວົ້າຕໍ່ເຈົ້າ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມເຈົ້າ ແຕ່ໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາຕ່າງຫາກ ໂດຍບໍ່ຍອມໃຫ້ເຮົາເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາຕໍ່ໄປ... ສະນັ້ນ ຈົ່ງເຮັດຕາມທີ່ພວກເຂົາຂໍ."
ຈາກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກຊາມູເອນໃຫ້ເຈີມຊາຍຄົນໜຶ່ງເປັນກະສັດຂອງຊົນຊາດອິດສະລາເອນ. ຊາຍຄົນນີ້ມີຊື່ວ່າ: "ໂຊນ" ລາວເປັນກະສັດຄົນທຳອິດຂອງປະຊາຊົນອິດສະລາເອນ. ລາວເປັນກະສັດທີ່ດີ ແລະ ກ້າຫານ. ແຕ່ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ ໂຊນກໍກັບມີຄວາມພາກພູມໃຈໃນຕົນເອງ ແລະ ເປັນຄົນເຫັນແກ່ໂຕ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງສັ່ງຊາມູນເອນໃຫ້ເຈີມຊາຍອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ມີຊື່ວ່າ "ດາວິດ" ມາເປັນກະສັດແທນໂຊນ. ແລ້ວຊາມູເອນໄດ້ເອົານ້ຳມັນສັກສິດເຈີມດາວິດໝາຍຄວາມວ່າ ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເອົາລາວສໍາລັບຈຸດປະສົງທີ່ພິເສດ. ແຕ່ດາວິດບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມເປັນກະສັດໃນທັນທີ ລາວກັບໄປເຮັດວຽກຂອງລາວເປັນຄົນລ້ຽງແກະລໍຄອຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າເປີດໂອກາດໃຫ້ແກ່ລາວ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 8 ແລະ 9; 15:10-35; 16:1-13.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 603-615, 627-642} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ດາວິດຕໍ່ສູ້ໂກລີອາດ
ດາວິດຕໍ່ສູ້ໂກລີອາດ
ຊາຍໜຸ່ມດາວິດໄດ້ຈະເລີນເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເປັນທໍາມະຊາດ. ຕອນອາຍຸຍັງນ້ອຍ, ລາວຮຽນຮູ້ວິທີການເປັນຄົນລ້ຽງແກະ ແລະ ເບິ່ງແຍງຝູງແກະ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຈັດຕຽມດາວິດໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳພາປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ນັກລ້າສັດໄດ້ຊຸ້ມຊ້ອນຕົວຢູ່ຕາມເນີນພູເປົ່າປ່ຽວ ແລະ ປ່າຫ້ວຍທີ່ດາວິດຍ່າງພະເນຈອນໄປກັບຝູງສັດລ້ຽງຂອງລາວ. ຫຼາຍໆຄັ້ງ ໂຕສິງ ຫຼືໂຕໝີທີ່ດຸຮ້າຍ ແລະ ຫິວໂຫຍໄດ້ເຂົ້າມາທຳຮ້າຍຝູງແກະ. ດາວິດມີອາວຸດພຽງຢ່າງດຽວຄື ກະຖຸນ ແລະ ໄມ້ເທົ້າລ້ຽງແກະຂອງລາວ ແລະ ລາວໄດ້ຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ຈະປົກປ້ອງຮັກສາຝູງສັດຂອງລາວ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ປະກາດສົງຄາມກັບພວກຟີລິດສະຕິນ. ອ້າຍສາມຄົນຂອງດາວິດກໍໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນກອງທັບພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງກະສັດໂຊນ ແຕ່ດາວິດຢູ່ທີ່ບ້ານ. ຜ່ານໄປໄດ້ໄລຍະໜຶ່ງ ພໍ່ຂອງດາວິດໄດ້ສົ່ງດາວິດໄປຫາຜູ້ເປັນອ້າຍທັງສາມ ເພື່ອນຳເອົາອາຫານໄປໃຫ້ພວກເຂົາ.
ຂະນະທີ່ດາວິດມາຮອດຄ້າຍພັກຂອງທະຫານ, ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນແລະ ພວກຟີລິດສະຕິນພວມລຽນແຖວອອກໄປສູ່ໃນສະໜາມຮົບ ທັງສອງກອງທັບໄດ້ປະເຊີນໜ້າກັນ. ພວກຟີລິດສະຕິນມີທະຫານຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ໂກລີອາດ ຜູ້ເປັນຄົນສູງໃຫຍ່. ໂກລີອາດໄດ້ອອກມາ ແລະ ເວົ້າໝິ່ນປະໝາດທ້າທາຍປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ຈັດຫາຄົນໜຶ່ງທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດໃນກອງທັບຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນໃຫ້ມາຕໍ່ສູ້ກັບລາວ.
ເປັນເວລາສີ່ສິບມື້ທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຢ້ານກົວຈົນຕົວສັ່ນຢູ່ຕໍ່ໜ້າຊາຍຟີລິດສະຕິນທີ່ມີຮູບຮ່າງໃຫຍ່ສູງຜູ້ນີ້. ທຸກເຊົ້າທຸກແລງ ໂກລີອາດໄດ້ທ້າຍທາຍຄ້າຍທະຫານຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າ: “ຈົ່ງເລືອກເອົາຄົນໜຶ່ງໃນພວກເຈົ້າ ແລະ ໃຫ້ລາວມາຕໍ່ສູ້ກັບຂ້ອຍ. ຖ້າລາວສາມາດຊະນະ ແລະ ຂ້າຂ້ອຍໄດ້. ພວກຂ້ອຍຈະຍອມເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຈົ້າ. ແຕ່ຖ້າຂ້ອຍຊະນະ ແລະ ຂ້າລາວໄດ້ ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ອຍ... ຂ້ອຍຂໍທ້າກອງທັບຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ”
ດາວິດເຫັນວ່າກອງທັບອິດສະຣາເອນມີຄວາມຢ້ານກົວຫຼາຍ. ດາວິດຈຶ່ງຖາມພວກທີ່ຢູ່ໃກ້ກັບລາວວ່າ: “ເຂົາຈະເຮັດຢ່າງໃດກັບຜູ້ທີ່ຂ້າຄົນຟີລິດສະຕິນຄົນນີ້ໄດ້ ແລະ ນຳເອົາການໝິ່ນປະໝາດອິດສະຣາເອນໄປໃຫ້ພົ້ນ ຈະໄດ້ຫຍັງ? ຄົນຟີລິດສະຕິນຜູ້ບໍ່ໄດ້ນັບຖືພຣະເຈົ້າຄົນນີ້ແມ່ນໃຜ ທີ່ພວມເວົ້າທ້າທາຍກອງທັບຂອງພຣະເຈົ້າອົງຊົງຊີວິດຢູ່.”
ຖ້ອຍຄຳຂອງດາວິດເຖິງຫູຂອງກະສັດໂຊນ ເພິ່ນຈຶ່ງເອີ້ນດາວິດເຂົ້າມາພົບ ແລະ ດາວິດເວົ້າວ່າ: “ຢ່າໃຫ້ຈິດໃຈຂອງຜູ້ໃດຢ້ານຊາຍຄົນນັ້ນເລີຍ ຂ້ານ້ອຍຈະໄປສູ້ຮົບກັບມັນເອງ.”
ກະສັດໂຊນຕອບວ່າ: “ບໍ່ໄດ້ດອກ! ເຈົ້າຈະຕໍ່ສູ້ມັນໄດ້ຢ່າງໃດ? ເຈົ້າຍັງເປັນບ່າວນ້ອຍຢູ່ ສ່ວນໂກລີອາດນັ້ນເປັນທະຫານມາຕະຫຼອດຊີວິດ."
ແຕ່ດາວິດຍັງຢືນຢັນໂດຍເວົ້າວ່າ: “ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກໂຕສິງ ແລະ ໂຕໝີມາແລ້ວຢ່າງໃດ ພຣະອົງກໍຈະຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກຊາຍຟີລິດສະຕິນຄົນນີ້ເໝືອນກັນຢ່າງນັ້ນ.”
ກະສັດໂຊນກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ດາວິດວ່າ: “ຈົ່ງໄປສາ! ແລະ ພຣະເຈົ້າຈະຊົງສະຖິດຢູ່ກັບເຈົ້າ.”
ກະສັດໂຊນໄດ້ເອົາເຄື່ອງສູ້ຮົບຂອງເພິ່ນໃຫ້ດາວິດຢືມ ແຕ່ດາວິດເຫັນວ່າມັນມີຂະໜາດໃຫຍ່ເກີນໄປ ແລະ ລາວຕ້ອງການໄປໂດຍທີ່ບໍ່ມີມັນ. ສະນັ້ນ ດາວິດຈຶ່ງຈັບໄມ້ເທົ້າລ້ຽງແກະຂອງລາວມຸ່ງໜ້າໄປຫາຊາຍທີ່ມີຮູບຮ່າງໃຫຍ່ສູງນັ້ນ. ໃນລະຫວ່າງດາວິດ ແລະ ໂກລິອາດນັ້ນ ມີຫ້ວຍລຳທານ. ດາວິດໄດ້ເລືອກເອົາຫີນຫ້າກ້ອນຢູ່ແຄມຫ້ວຍລຳທານໃສ່ໃນຖົງຂອງລາວ ແລະ ໃນມືຂອງລາວກໍຖືກະຖຸນໄວ້ ແລ້ວມຸ່ງໜ້າໄປຫາພວກຟີລິດສະຕິນ. ໂກລີອາດຜູ້ທີ່ມີຮູບຮ່າງໃຫຍ່ສູງຄິດໝິ່ນປະໝາດຢູ່ໃນໃຈທີ່ເຫັນເດັກຊາຍໜຸ່ມບໍ່ໃສ່ເຄື່ອງສູ້ຮົບມາຕໍ່ສູ້ລາວ. ສະນັ້ນ ໂກລີອາດຈຶ່ງເລີ່ມເຢາະເຢີຍດາວິດ.
ໂກລີອາດເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມປະຫຼາດໃຈ ແລະ ໂກດຮ້າຍ. ລາວຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: "ເຫັນຂ້ອຍເປັນໝາຫວາ? ຄືຖືໄມ້ເທົ້າອອກມາຫາຂ້ອຍ?" ແລ້ວລາວກໍດ່າແຊ່ງໃສຕໍ່ຫນ້າດາວິດ. ຈາກນັ້ນກໍເອີ້ນດາວິດດ້ວຍຄວາມໝິ່ນປະໝາດວ່າ: "ເຂົ້າມາພີ້ ຂ້ອຍຈະເອົາຊາກສົບຂອງເຈົ້າໃຫ້ນົກ ແລະ ສັດປ່າກິນ."
ດາວິດເວົ້າຕໍ່ໂກລິອາດວ່າ: "ເຈົ້າມາຕໍ່ສູ້ຂ້ອຍດ້ວຍດາບ, ດ້ວຍຫອກ ແລະ ຫລາວ ແຕ່ຂ້ອຍມາຕໍ່ສູ້ເຈົ້າໃນນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງຊົງຣິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ ເຊິ່ງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງກອງທັບອິດສະຣາເອນທີ່ເຈົ້າໄດ້ເວົ້າທ້າທາຍນັ້ນ. ມື້ນີ້ແຫລະ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະມອບເຈົ້າໄວ້ໃນກຳມືຂອງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຈະຊະນະເຈົ້າ ແລະ ຕັດຫົວຂອງເຈົ້າອອກ. ສ່ວນສົບຂອງພວກທະຫານຟີລິດສະຕິນນັ້ນ ຂ້ອຍຈະເອົາໃຫ້ນົກ ແລະ ສັດປ່າກິນ. ແລ້ວທົ່ວທັງໂລກກໍຈະຮູ້ວ່າຊາດອິດສະຣາເອນມີພຣະເຈົ້າ. ແລະ ທຸກໆຄົນໃນທີ່ນີ້ຈະເຫັນວ່າ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບໍ່ຈຳເປັນໃຊ້ດາບ ຫລືຫອກເພື່ອຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໃຫ້ພົ້ນ. ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເປັນເຈົ້າຂອງສະໜາມຮົບ ແລະ ພຣະອົງຈະມອບພວກເຈົ້າທຸກຄົນໄວ້ໃນກຳມືຂອງພວກເຮົາ."
ໂກລີອາດຄຽດແຄ້ນໃນໃຈ ລາວໄດ້ຊຸກໝວກທີ່ປ້ອງກັນໜ້າຜາກຂອງລາວຂຶ້ນ ແລະ ຮີບແລ່ນໄປຂ້າງໜ້າ. ສ່ວນດາວິດຈົກເອົາກ້ອນຫີນໃນຖົງກະເປົາຂອງຕົນໃສ່ໃນກະຖຸນ ແລ້ວແກ່ວງກ້ອນຫີນໃສ່ທີ່ໜ້າຜາກຂອງໂກລີອາດ ຈົນກ້ອນຫີນນັ້ນໄດ້ຝັງເຂົ້າໃນ ແລະ ໂກລີອາດກໍລົ້ມຂວ້ຳໜ້າລົງກັບພື້ນດິນ.
ດາວິດກະໂດດຂຶ້ນໄປຢືນເທິງຮ່າງກາຍຂອງໂກລີອາດ ແລະ ຈັບດາບຂອງໂກລີອາດດ້ວຍມືທັງສອງເບື້ອງຂອງລາວ. ດາວິດຍົກດາບຂຶ້ນເທິງອາກາດ ແລະ ຕັດຫົວຂອງໂກລີອາດອອກຈາກຮ່າງກາຍ. ແລ້ວກໍມີສຽງໂຮຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີອອກມາຈາກຄ້າຍພັກຂອງອິດສະຣາເອນ.ພວກຟີລິດສະຕິນມີຄວາມຢ້ານກົວຢ່າງໃຫຍ່ ແລະ ໄດ້ພາກັນແລ່ນໜີ ສ່ວນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ແລ່ນໄລ່ຂ້າພວກເຂົາ. ໃນມື້ນັ້ນ ເປັນໄຊຊະນະທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 17.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 643-648} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ດາວິດໜີ
ດາວິດໜີ
ຫຼັງຈາກໄດ້ຮັບໄຊຊະນະແລ້ວ ດາວິດກໍໄດ້ພັກຢູ່ກັບກະສັດໂຊນເປັນເວລາໄລຍະໜຶ່ງ. ແລະ ອີກຄັ້ງທີ່ມີສົງຄາມ ກະສັດໂຊນແລະ ດາວິດກໍໄປທຳລາຍກອງທັບຟີລິດສະຕິນ ແລະ ພວກເຂົາກໍໄດ້ມີໄຊເໜືອກອງທັບຟີລິສະຕິນ. ເມື່ອກະສັດໂຊນ ແລະ ດາວິດກັບມາຈາກການຕໍ່ສູ້ກອງທັບຟີລິດສະຕິນແລ້ວ ມີຜູ້ຍິງຈາກຫົວເມືອງທັງຫຼາຍຂອງອິດສະຣາເອນກໍພາກັນເຂົ້າເຝົ້າກະສັດໂຊນ. ພວກເຂົາພາກັນຮ້ອງເພງຢ່າງມ່ວນຊື່ນພ້ອມທັງຟ້ອນ, ຕີກອງ ແລະ ດີດພິນ. ພວກຜູ້ຍິງໄດ້ຮ້ອງເພງວ່າ: “ໂຊນໄດ້ຂ້າຫຼາຍພັນຄົນ ແຕ່ດາວິດໄດ້ຂ້າຫຼາຍໝື່ນຄົນ.” ກະສັດໂຊນໃຈຮ້າຍເພາະດາວິດຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຕົນເອງ ແທນທີ່ກະສັດໂຊນຈະເອົາຊະນະຄວາມຮູ້ສຶກອິດສາ ແຕ່ລາວພັດເວົ້າວ່າ: "ພວກເຂົາຍົກຍ້ອງດາວິດວ່າ ຂ້າຄົນເປັນໜຶ່ນໆ ສ່ວນເຮົາຂ້າຫຼາຍພັນຄົນເທົ່ານັ້ນ ຕໍ່ໄປລາວຈະໄດ້ຫຍັງອີກຖ້າບໍ່ແມ່ນອານາຈັກນີ້?"
ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ ກະສັດໂຊນກໍອິດສາດາວິດ ແລະ ພະຍາຍາມທີ່ຈະຂ້າດາວິດ ສ່ວນດາວິດກໍລົບໜີໄປຍັງເຂດຊົນນະບົດເພື່ອໜີຈາກກະສັດໂຊນ ແຕ່ກະສັດໂຊນ ແລະ ທະຫານຂອງເພິ່ນກໍພະຍາຍາມຊອກຫາດາວິດທົ່ວປະເທດ.
ໃນຂະນະທີ່ກະສັດໂຊນຊອກຫາຂ້າດາວິດຢູ່ນັ້ນ ເພິ່ນຮູ້ສຶກເມື່ອຍ ແລະ ໄດ້ຍ່າງເຂົ້າໄປໃນຖ້ຳຄົນດຽວ ເຊິ່ງເປັນບ່ອນທີ່ດາວິດ ແລະ ພັກພວກຂອງລາວໄດ້ລີ້ຢູ່. ເມື່ອຄົນຂອງດາວິດເຫັນຢ່າງນີ້ ພວກເຂົາຈຶ່ງຮຽກຮ້ອງຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຂ້າກະສັດໂຊນ. ຕອນນີ້ ກະສັດໂຊນໄດ້ຢູ່ໃນກຳມືຂອງດາວິດ ໝູ່ບາງຄົນຂອງດາວິດຄິດວ່ານີ້ຕ້ອງເປັນຫຼັກຖານທີ່ສະແດງວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງມອບສັດຕູໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດທຳລາຍສັດຕູໄດ້. ດາວິດຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ລົງມືຂ້າກະສັດໂຊນຕາມສະຖານະການນີ້ ແຕ່ສຽງຈິດໃຕ້ສຳນຶກທີ່ດີຂອງດາວິດບອກວ່າ: "ຢ່າທຳຮ້າຍຄົນທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງແຕ່ງຕັ້ງໄວ້." ສະນັ້ນ ດາວິດຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ແຕະຕ້ອງກະສັດໂຊນ. ເມື່ອກະສັດໂຊນໄດ້ຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ເພິ່ນກໍສຳພັດໄດ້ເຖິງຄວາມເມດຕາຂອງດາວິດທີ່ມີຕໍ່ເພິ່ນ ແລ້ວກະສັດໂຊນກໍໄດ້ຢຸດໄລ່ຈັບດາວິດໃນເວລາຕໍ່ມາ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 18 ແລະ 19; 23:14-29, 24.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 649-659} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ກະສັດໂຊນຕາຍ
ກະສັດໂຊນຕາຍ
ອີກຄັ້ງທີ່ກອງທັບຂອງພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ມາຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ຂະນະທີ່ກະສັດໂຊນເບິ່ງໄປອ້ອມຮອບທີ່ກອງທັບຂອງພວກຟີລິດສະຕິນ ເພິ່ນກໍຢ້ານ ແລະ ຫົວໃຈຂອງເພິ່ນກໍສັ່ນສະທ້ານຢ້ານກົວຫຼາຍ.
ກະສັດໂຊນຮູ້ວ່າ ເພາະການບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ພຣະອົງຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງເພິ່ນ ແຕ່ກະສັດໂຊນກໍບໍ່ໄດ້ກັບໃຈໃໝ່. ດັ່ງນັ້ນ ໃນຄວາມໝົດຫວັງນີ້ ເພິ່ນໄດ້ຫັນໄປຂໍຄຳປຶກສາກັບໝໍຜີ. ໝໍຜີເປັນຜູ້ທີ່ຖືກຊາຕານດົນບັນດານໃຈທີ່ທໍານວາຍວ່າ ກະສັດໂຊນຈະຕາຍຢູ່ໃນສະໜາມຮົບກັບພວກຟີລິດສະຕິນ.
ກະສັດໂຊນ ແລະ ກອງທັບຂອງເພິ່ນໄດ້ໄປເຮັດສົງຄາມກັບພວກຟີລິດສະຕິນ. ແຕ່ເມື່ອກະສັດໂຊນໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ເພິ່ນຈຶ່ງຖອດດາບຂອງຕົນອອກມາ ແລະ ຂ້າຕົນເອງ. ນີ້ເປັນປັ້ນປາຍຂອງກະສັດທີ່ໄດ້ປະຕິເສດເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
"ແຕ່ພວກເຂົາຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າ 'ໃຫ້ຖາມເອົາຄວາມນຳພວກໝໍມໍ ແລະ ພວກໝໍຜີຜູ້ທີ່ເວົ້າພຶມພ່ຳຢູ່ໃນລຳຄໍ' ບໍ່ຄວນບໍທີ່ປະຊາຊົນຈະຕ້ອງຖາມເອົາຄວາມນຳພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄວນຢູ່ບໍທີ່ຈະໄປຖາມເອົາຄວາມນຳຄົນຕາຍເພື່ອຄົນເປັນ." (ເອຊາຢາ 8:19)
ວິນຍານທີ່ຮູ້ຈັກ ຫຼືລຶ້ງເຄີຍ ບໍ່ແມ່ນວິນຍານຂອງຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ ແຕ່ເປັນບັນດາທູດສະຫວັນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ສົ່ງຂ່າວສານຂອງຊາຕານ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ຊາມູເອນ ບົດທີ 31.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" {ໜ້າ 675-682} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ດາວິດຂຶ້ນເປັນກະສັດ
ດາວິດຂຶ້ນເປັນກະສັດ
ຫຼັງຈາກທີ່ກະສັດໂຊນໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ ດາວິດກໍຂຶ້ນເປັນກະສັດ. ກະສັດດາວິດໄດ້ໄປຢືດຄອງເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເມືອງນັ້ນກາຍເປັນເມືອງຫຼວງຂອງປະເທດອິດສະຣາເອນ. ເພິ່ນໄດ້ນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າມາໄວ້ໃນນະຄອນເຢລູຊາເລັມ. ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ກາຍເປັນສູນກາງທາງດ້ານການເມືອງ ແລະ ສາສະໜາຂອງປະເທດຊາດ. ນອກຈາກນີ້ ກະສັດດາວິດຍັງໄດ້ສ້າງພະຣາຊະວັງ ແລະ ວາງແຜນການກໍ່ສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນນະຄອນເຢລູຊາເລັມອີກດ້ວຍ ໂດຍເພິ່ນໄດ້ກຽມເງິນ ແລະ ອຸປະກອນເຄື່ອງກໍ່ສ້າງເອົາໄວ້ໃຫ້ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນເປັນຜູ້ກໍ່ສ້າງ.
ກະສັດດາວິດເປັນກະສັດທີ່ດີ ມີຈິດວິນຍານທີ່ດີເລີດ ແລະ ມີຈິດໃຈທີ່ດີງາມ. ກະສັດດາວິດເຄີຍເຮັດຜິດຕໍ່ພຣະເຈົ້າໃນຊ່ວງເວລາໜຶ່ງແຕ່ລາວໄດ້ກັບໃຈໃໝ່ຢ່າງຈິງໃຈ ແລະ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຫ້ອະໄພຄວາມຜິດບາບຂອງເພິ່ນ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ຂຽນຫຼາຍໆບົດເພງທີ່ມ່ວນເຊິ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ ເພງສັນລະເສີນ. ມີບົດເພງໜຶ່ງທີ່ງົດງາມທີ່ສຸດທີ່ກ່ຽວກັບການກັບໃຈໃໝ່.
“ໂອ! ພຣະເຈົ້າຂໍຊົງສ້າງຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະ ຂໍພຣະອົງຊົງສວມຈິດວິນຍານທີ່ສັດຊື່ໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ.
ຂໍຢ່າຂັບໄລ່ຂ້ານ້ອຍໄປຈາກພຣະພັກຂອງພຣະອົງ ແລະ ຢ່າຖອນເອົາພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງໄປຈາກຂ້ານ້ອຍ.
ຂໍພຣະອົງຊົງປະທານຄວາມປິຕິຍິນດີໃນຄວາມລອດພົ້ນ ໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍອີກ ແລະ ຂໍຊົງປະທານຈິດໃຈທີ່ເຊື່ອຟັງ ເພື່ອອູ້ມຊູຂ້ານ້ອຍ.”ເພງສັນລະເສີນ 51:10–12ພຣະເຈົ້າຊົງຮັກຄົນທີ່ສາລະພາບຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ ແລະ ຫັນມາຫາພຣະເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ.
ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຈະມາບັງເກີດຢູ່ໃນເຊື້ອສາຍຂອງກະສັດດາວິດ ຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ກະສັດດາວິດຮູ້ວ່າ ຜ່ານທາງເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດນັ້ນ ພຣະເຈົ້າພຣະບຸດຈະມາເກີດຢູ່ໃນເຊື້ອສາຍຂອງເພິ່ນ. (ມັດທາຍ 1:1; ເພງສັນລະເສີນ 132:11; ໂຢຮັນ 7:42)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 2 ຊາມູເອນ ບົດທີ 1-24; 1 ຂ່າວຄາວ ບົດທີ 10-29 .
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" ບົດທີ 69–73 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນ
ກະສັດໂຊໂລໂມນ
ຫຼັງຈາກທີ່ກະສັດດາວິດເສຍຊີວິດ ລູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນ. ລູກຊາຍຂອງດາວິດມີຊື່ວ່າ: "ໂຊໂລໂມນ." ພຣະເຈົ້າຊົງອວຍພຣະພອນໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນມີສະຕິປັນຍາທີ່ດີເລີດ. ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະເຈົ້າທີ່ທົດແທນຫໍເຕັນສັກສິດທີ່ໂມເຊໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ. ພຣະວິຫານນີ້ເປັນພຣະວິຫານທີ່ສວຍງາມທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍຖືກສ້າງຂຶ້ນມາສໍາລັບພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ໂຄງການຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນກ້າວໜ້າໄປໄກກວ່າໂຄງການທີ່ພໍ່ຂອງເພິ່ນໄດ້ວາງແຜນໄວ້. ບໍ່ພຽງແຕ່ຈະມີພະວິຫານທີ່ສວຍງາມເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ກະສັດໂຊໂລໂມນຍັງໄດ້ຈັດໂຄງການກໍ່ສ້າງຕຶກອື່ນໆໄວ້ອີກຫຼາຍຫຼັງ ເຊິ່ງໄດ້ນຳໃຊ້ວັດຖຸກໍ່ສ້າງທີ່ມີລາຄາແພງຫຼາຍ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເປັນເມືອງທີ່ສວຍງາມໃນສາຍຕາຂອງຊົນຊາດອື່ນໆ.
ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ອຸປະກອນສຳລັບໂຄງສ້າງທີ່ສວຍງາມ ແລະ ວິຖີຊີວິດທີ່ຫຼູຫຼາຂອງເພິ່ນ ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຊື່ຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງມາຈາກຕ່າງປະເທດ. ແລະ ເພື່ອໃຫ້ມີຊີວິດທີ່ຫຼູຫຼາສະດວກ, ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເກັບຄ່າພາສີແພງຫຼາຍຈາກປະຊາຊົນໂດຍສະເພາະປະຊາຊົນທີ່ອາໄສຢູ່ທາງພາກເໜືອ. ກະສັດໂຊໂລໂມນຍັງໃຊ້ຈ່າຍຢ່າງຟຸ່ມເຟືອຍສຳລັບຕົນເອງ ໂດຍບໍ່ສົນໃຈຕໍ່ຄວາມເດືອດຮ້ອນຂອງປະຊາຊົນ. ນອກຈາກນີ້ ຍ້ອນຄວາມພາກພູມໃຈໃນສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດ, ກະສັດໂຊໂລໂມນຍັງໄດ້ລືມພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ. ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໄປແຕ່ງງານກັບຍິງສາວຊາວຕ່າງຊາດຫຼາຍຄົນ ເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຫ້າມ ເພາະຜູ້ຍິງຕ່າງຊາດເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ໄດ້ຢໍາເກງ ແລະ ບໍ່ໄດ້ນັບຖືພຣະເຈົ້າ. ບັນດາເມຍຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນຍັງໄດ້ຊັກຊວນຈິດໃຈຂອງເພິ່ນໃຫ້ຫຼົງເຮັດຜິດ ແລະ ພວກນາງກໍບໍ່ໄດ້ລ້ຽງລູກ ແລະ ບໍ່ໄດ້ສັ່ງສອນລູກໃຫ້ມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງພຣະເຈົ້າເພື່ອເດັກເຫຼົ່ານັ້ນຈະມີບຸກຄະລິກທີ່ດີ. ກະສັດໂຊໂລໂມນພະຍາຍາມທີ່ຈະມີອິດທິພົນຕໍ່ລູກຊາຍກົກຂອງເພິ່ນໃຫ້ເດີນໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ ແຕ່ວ່າຜູ້ເປັນເມຍໄດ້ມີອິດທິພົນເໜືອກວ່າລູກຊາຍເຊິ່ງໄປໃນທາງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ.
ເມື່ອກະສັດໂຊໂລໂມນເຖົ້າແກ່ແລ້ວ ບັນດາເມຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ນຳພາເພິ່ນໄປຂາບໄຫວ້ບັນດາພະຕ່າງຊາດ ແລະ ຈິດໃຈຂອງເພິ່ນກໍບໍ່ໄດ້ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າເໝືອນດັ່ງແຕ່ກ່ອນ. ແລ້ວກະສັດໂຊໂລໂມນກໍໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍເພິ່ນໄດ້ກໍ່ສ້າງສະຖານທີ່ບູຊາສຳລັບພະຕ່າງໆໃຫ້ບັນດາເມຍຊາວຕ່າງຊາດຂອງເພິ່ນທັງໝົດ. ກະສັດໂຊໂລໂມນຍັງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນປະເພນີຂອງພະຊາວຕ່າງຊາດ ເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ່ພໍໃຈບັນດາເມຍຂອງເພິ່ນ ແລະ ຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາທີ່ນະມັດສະການພະອື່ນໆອີກດ້ວຍ. ໃນທີ່ສຸດ ການປະນີປະນອມຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນກັບບັນດາເມຍຂອງເພິ່ນໃນການນະມັດສະການພະອື່ນໆ ໄດ້ນຳພາໃຫ້ເພິ່ນລືມພຣະເຈົ້າເກືອບທັງໝົດ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ກະສັດໂຊໂລໂມນຈະສຳນຶກຜິດໃນຊ່ວງສຸດທ້າຍຊີວິດຂອງເພິ່ນ ແຕ່ອິດທິພົນຂອງເພິ່ນກ່ອນທີ່ເພິ່ນຈະສຳນຶກຜິດກັບໃຈໃໝ່ນັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍຖືກນຳພາເຂົ້າໄປສູ່ການບູຊາພະຂອງຊາວຕ່າງຊາດ. ເມື່ອກະສັດໂຊໂລໂມນບໍ່ສາມາດປ່ຽນແປງອິດທິພົນໃນທາງລົບນີ້ທີ່ເພິ່ນມີໃນຣາຊະການຂອງເພິ່ນເມື່ອກ່ອນນັ້ນ ຄວາມບາບຂອງເພິ່ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຄ່ອຍໆເລີກປະຖິ້ມພຣະເຈົ້າ ຈົນພຣະເຈົ້າບໍ່ສາມາດປົກປັກຮັກສາພວກເຂົາໄດ້. ນະຄອນຂອງພວກເຂົາຈຶ່ງຖືກທຳລາຍ ຄົນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເສຍຊີວິດ ແລະ ຄົນສ່ວນໜ້ອຍທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ແມ່ນຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ກະສັດ ບົດທີ 1-11; 2 ຂ່າວຄາວ ບົດທີ 1-9.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Prophets and Kings" ບົດທີ 1-5 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ປະເທດອິດສະຣາເອນຖືກແຍກອອກເປັນສອງອານາຈັກຄື ອິດສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ
ປະເທດອິດສະຣາເອນຖືກແຍກອອກເປັນສອງອານາຈັກຄື ອິດສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ
ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ກະສັດໂຊໂລໂມນນັ້ນເກີດຂຶ້ນຍ້ອນຈິດໃຈຂອງເພິ່ນໄດ້ຫັນໜີໄປຈາກພຣະອົງຜູ້ທີ່ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ໂຊໂລໂມນວ່າ: “ເນື່ອງຈາກເຈົ້າໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ແລະ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືຮັກສາຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງເຮົາ ແລະ ບັນຍັດທັງຫຼາຍຂອງເຮົາ ເຊິ່ງເຮົາໄດ້ສັ່ງແກ່ເຈົ້າໄວ້ ເຮົາຈະຈີກອານາຈັກຂອງເຈົ້າຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ແບ່ງໃຫ້ຂ້າລາຊະການຄົນໜຶ່ງຂອງເຈົ້າ. ແຕ່ເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດພໍ່ຂອງເຈົ້າ ເຮົາຈະບໍ່ເຮັດເຊັ່ນນີ້ໃນຊົ່ວຊີວິດຂອງເຈົ້າ ແຕ່ເຮົາຈະຈີກອອກຈາກມືລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ... ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ເຮົາຈະຈົ່ງເຜົ່າໜຶ່ງໄວ້ໃຫ້ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ ເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມເຊິ່ງເຮົາໄດ້ເລືອກໄວ້" (1 ກະສັດ 11:11-13)
ແລ້ວພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂອງພຣະອົງທີ່ມີຊື່ວ່າ: "ອາຮີຢາ" ໃຫ້ໄປຫາຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ມີຊື່ວ່າ: "ເຢໂຣໂບອາມ" ເຢໂຣໂບອາມເຮັດວຽກໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນເຊິ່ງມີຕໍາແໜ່ງເປັນຜູ້ຄຸມງານສຳລັບເຜົ່າບາງກຸ່ມ. ອາຮີຢາໄດ້ເວົ້າຕໍ່ເຢໂຣໂບອາມວ່າ: "ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າ ‘ເຮົາຈະຈີກອານາຈັກອອກຈາກມືຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ຈະຍົກໃຫ້ເຈົ້າສິບເຜົ່າ ແຕ່ລາວຈະໄດ້ໜຶ່ງເຜົ່າເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ແລະ ເພື່ອເຫັນແກ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເຊິ່ງເປັນເມືອງທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກເອົາໄວ້ໃນທ່າມກາງອານາຈັກທັງໝົດຂອງປະເທດອິດສະຣາເອນ" (1 ກະສັດ 11:31,32)
ເມື່ອເຢໂຣໂບອາມຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຈະແຍກອານາຈັກອອກ ແລະ ຈະລົງໂທດກະສັດໂຊໂລໂມນທີ່ຫັນໄປຂາບໄຫວ້ພະຕ່າງໆ ເຢໂຣໂບອາມຈຶ່ງໄດ້ຮວບຮ່ວມປະຊາຊົນທາງພາກເໜືອໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນພັກພວກຂອງລາວ. ເມື່ອກະສັດໂຊໂລໂມນຮູ້ວ່າເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກທາງພາກເໜືອ ເພິ່ນຈຶ່ງພະຍາຍາມຂ້າເຢໂຣໂບອາມ ແຕ່ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ໜີໄປປະເທດເອຢິບ. ຕໍ່ມາ ກະສັດໂຊໂລໂມນກໍໄດ້ເສຍຊີວິດ ຂ່າວເລື່ອງນີ້ໄດ້ຊ່າລືໄປຮອດຫູຂອງເຢໂຣໂບອາມ. ດັ່ງນັ້ນ ເຢໂຣໂບອາມຈຶ່ງກັບຄືນເມືອປະເທດຂອງຕົນ. ເມື່ອປະຊາຊົນທາງພາກເໜືອຮູ້ວ່າ ເຢໂຣໂບອາມກັບຄືນມາຈາກປະເທດເອຢິບແລ້ວ ປະຊາຊົນຈຶ່ງແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເຢໂຣໂບອາມຂຶ້ນເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາ. ສະນັ້ນ ອານາຈັກທາງພາກເໜືອສິບເຜົ່າຈຶ່ງໄດ້ກາຍເປັນ "ອານາຈັກອິດສະຣາເອນ" ເຊິ່ງນຳພາໂດຍກະສັດເຢໂຣໂບອາມ. ສ່ວນສອງເຜົ່າທີ່ເຫຼືອຢູ່ໃນທາງພາກໃຕ້ຄື ເຜົ່າຢູດາ ແລະ ເຜົ່າເບັນຢາມິນກໍໄດ້ຖືກປົກຄອງໂດຍກະສັດເຣໂຮໂບອາມລູກຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນຈຶ່ງເອີ້ນກັນວ່າ "ອານາຈັກຢູດາ."
ປະເທດອິດສະຣາເອນໃນໄລຍະການປົກຄອງຂອງກະສັດໂຊນ, ດາວິດ ແລະ ໂຊໂລໂມນ. ທາງພາກເໜືອ ແລະ ທາງພາກໃຕ້ທັງໝົດເປັນອານາຈັກອິດສະລາເອນ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ກະສັດ ບົດທີ 11-14; 2 ຂ່າວຄາວ ບົດທີ 10-12.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Prophets and Kings" ບົດທີ 6-8 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ໄລຍະເວລາຂອງການປົກຄອງດ້ວຍກະສັດ
ໄລຍະເວລາຂອງການປົກຄອງດ້ວຍກະສັດ
ໃນລະຫວ່າງທີ່ປະເທດອິດສະຣາເອນຖືກປົກຄອງດ້ວຍກະສັດ ທັງໃນອານາຈັກອິດສະຣາເອນ ແລະ ໃນອານາຈັກຢູດານັ້ນ ກະສັດບາງຄົນກໍເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ແຕ່ກະສັດສ່ວນຫຼາຍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ.
ກະສັດໃນອານາຈັກອິດສະຣາເອນໄດ້ຂາບໄຫວ້ບູຊາພະຕ່າງໆ ແລະ ໄດ້ສັ່ງສອນໃຫ້ປະຊາຊົນປະຕິບັດຄືກັນກັບພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງບ່ອນຂາບໄຫ້ວບູຊາພະຂອງຄົນຕ່າງຊາດໄວ້ໃນຕົວເມືອງຕ່າງໆນັບຕັ້ງແຕ່ໝູ່ບ້ານນ້ອຍຈົນເຖິງຕົວເມືອງໃຫຍ່. ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງເສົາສັກສິດ ແລະ ຮູບເຄົາຣົບໄວ້ເທິງເນີນພູຕ່າງໆ ແລະ ຢູ່ໃຕ້ຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່ທຸກກົກ. ພວກເຂົາໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງແທ່ນບູຊາສໍາລັບພະຕ່າງຊາດເໝືອນກັບແບບຢ່າງຂອງຊົນຊາດອື່ນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ. ສ່ວນກະສັດໃນອານາຈັກຢູດາໄດ້ນຳພາປະຊາຊົນອອກຫ່າງຈາກພຣະເຈົ້າ ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ກໍມີກະສັດບາງຄົນພະຍາຍາມນຳພາປະຊາຊົນກັບຄືນມາຫາພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າສົ່ງພວກຜູ້ປະກາດພຣະຄຳເຊັ່ນ: ໂຮເຊອາ, ເອຊາຢາ, ເຢເລມີຢາ, ຮາບາກຸກ, ເສຟານີຢາ ແລະ ຄົນອື່ນໆ ໄປຕັກເຕືອນປະຊາຊົນອິດສະລາເອນ ແລະ ປະຊາຊົນຢູດາວ່າ: “ຈົ່ງຫັນໜີຈາກທາງຊົ່ວຮ້າຍທັງຫຼາຍຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງເຮົາ ເຊິ່ງມີຢູ່ໃນກົດບັນຍັດທີ່ເຮົາໄດ້ໃຫ້ໄວ້ແກ່ປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຜ່ານຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ຄືຜູ້ປະກາດພຣະຄຳ” (2 ກະສັດ 17:13) ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳຂອງພຣະອົງ ພວກເຂົາບໍ່ຖືຮັກສາພັນທະສັນຍາທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດໄວ້ກັບປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄຳຕັກເຕືອນຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາຂາບໄຫວ້ບັນດາຮູບເຄົາຣົບທີ່ໄຮ້ຄ່າຈົນກາຍເປັນຄົນໄຮ້ຄ່າເອງ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕາມທຳນຽມຂອງຄົນຕ່າງຊາດທີ່ອາໄສຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ. ພວກເຂົາບໍ່ຢຸດທີ່ຈະບູຊາຂາບໄຫວ້ບັນດາພະຕ່າງໆ ແລະ ບໍ່ມາເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າດ້ວຍຈິດໃຈທີ່ສຳນຶກຜິດ. ພວກເຂົາຍັງໄດ້ເອົາລູກຊາຍ ແລະ ລູກຍິງເຜົາເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍແກ່ພະຂອງຄົນຕ່າງຊາດ. ພວກເຂົາຂາບໄຫ້ວດວງຕາເວັນ, ດວງເດືອນ, ດວງດາວ ແລະ ຮັບໃຊ້ພະບາອານ. ນອກຈາກນີ້ ພວກເຂົາຍັງໄດ້ປຶກສາໝໍຜີ ແລະ ໝໍມໍ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າທີ່ພຣະອົງຊົງບອກພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ເອົາແບບຢ່າງຂອງຄົນຕ່າງຊາດເຫຼົ່ານັ້ນ.
ດ້ວຍເຫດນີ້ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໂກດຮ້າຍຢ່າງໃຫຍ່ຍ້ອນການກະທຳອັນຊົ່ວຮ້າຍທັງໝົດຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ລືມພຣະອົງໂດຍໄປຫາພະອື່ນໆ ສະນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປົກຄອງພວກເຂົາໄດ້ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາອອກໄປຈາກສາຍພຣະເນດຂອງພຣະອົງ ດ້ວຍການລົງໂທດພວກເຂົາທັງໝົດໂດຍມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນກຳມືຂອງເຫຼົ່າສັດຕູຜູ້ໂຫດຫ້ຽມ ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ຈົ່ງອານາຈັກຢູດາໄວ້ເທົ່ານັ້ນ. "ດັ່ງນັ້ນ ອິດສະຣາເອນຈຶ່ງຖືກກວດຕ້ອນອອກຈາກດິນແດນຂອງພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍທີ່ດິນແດນຂອງອັດຊີເຣຍ…" "ຍ້ອນວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຝ່າຝືນກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໄວ້." (2 ກະສັດ 17:23; 2 ກະສັດ 18:12)
ມີພຽງອານາຈັກຢູດາເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງຄົງເຫຼືອຢູ່ ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າເຊັ່ນກັນ. ພວກເຂົາຍັງປະຕິບັດຕາມປະເພນີທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກປະຊາຊົນທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ໃນອານາຈັກອິດສະຣາເອນ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ພວກເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍເໝືອນກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" 1 ກະສັດ ບົດທີ 15-22; 2 ກະສັດ ບົດທີ 1-23; 2 ຂ່າວຄາວ ບົດທີ 13-35; ເຊຟານີຢາ 3:1-7.
Page updated
Google Sites
Report abuse