ການປິດປະຕູແຫ່ງພຣະກະລຸນາຈົນເຖິງທ້ອງຟ້າໃໝ່ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກໃໝ່
ປິດປະຕູແຫ່ງພຣະກະລຸນາ
ຫຼັງຈາກປະທັບກາປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໝົດແລ້ວ ທູດສະຫວັນອົງນັ້ນກໍໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນເທິງສະຫວັນ ແລະ ລາຍງານໃຫ້ພຣະເຢຊູຮູ້ວ່າ ວຽກຂອງຕົນເຮັດນັ້ນສຳເລັດແລ້ວ. ຈາກນັ້ນ ພຣະເຢຊູຊົງຢຸດເຮັດໜ້າທີເປັນຄົນກາງໄກ່ເກ່ຍລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດຄົນບາບຢູ່ໃນສະຖານສັກສິດເທິງສະຫວັນ. ແລ້ວພຣະອົງຊົງຊູມືຂຶ້ນ ແລະ ກ່າວດ້ວຍສຽງອັນດັງວ່າ: "ສຳເລັດແລ້ວ" ແລ້ວບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍກໍພາກັນຖອດມົງກຸດຂອງຕົນອອກໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວອີກວ່າ: "ຜູ້ໃດທີ່ເຮັດຊົ່ວກໍໃຫ້ເຮັດຊົ່ວຕໍ່ໄປ, ຜູ້ໃດທີ່ເປັນຄົນຊົ່ວຊ້າ ກໍໃຫ້ເປັນຄົນຊົ່ວຊ້າຕໍ່ໄປ, ຜູ້ໃດທີ່ເປັນຄົນຊອບທຳ ກໍໃຫ້ເຮັດການຊອບທຳຕໍ່ໄປ ແລະ ຜູ້ໃດທີ່ເປັນຄົນບໍຣິສຸດ ກໍໃຫ້ເປັນຄົນບໍຣິສຸດຕໍ່ໄປ" (ພຣະນິມິດ 22:11) {GC 613.2; EW 279.2}
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນຄະດີຂອງທຸກຄົນຮຽບຮ້ອຍແລ້ວວ່າ ໃຜຈະໄດ້ຮັບຊີວິດ ຫຼື ຮັບຄວາມຕາຍ. ຕອນນີ້ເປັນເວລາທີ່ສາຍເກີນໄປແລ້ວສຳລັບທຸກຄົນທີ່ຈະການກັບໃຈໃໝ່.
ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດອອກຈາກສະຖານນະມັດສະການນັ້ນ ຄວາມມືດກໍປົກຄຸມຜູ້ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ໜ້າຢ້ານກົວນັ້ນ ຄົນຊອບທຳຈະຕ້ອງດຳລົງຊີວິດໃນສາຍພຣະເນດ(ຢູ່ຕໍ່ໜ້າຕໍ່ຕາ)ຂອງພຣະເຈົ້າອົງບໍຣິສຸດໂດຍປາສະຈາກຜູ້ຮ້ອງຂໍ. ແລະ ຊາຕານຈະກວດເອົາຊາວໂລກໃຫ້ໄປສູ່ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຢ່າງເຈັບແສບທີ່ສຸດ. ໃນຂະນະທີ່ທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າຍົກເລີກການຫ້າມລົມພາຍຸຮ້າຍແຫ່ງຕັນຫາຂອງມະນຸດນັ້ນ ອົງປະກອບຫຼັກທັງໝົດຂອງຄວາມຂັດແຍ່ງທີ່ຮຸນແຮງຈະຖືກປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະລະ. ທົ່ວໂລກຈະເຂົ້າໄປກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມພິນາດເຊິ່ງຮ້າຍແຮງຍິ່ງກວ່າຄວາມພິນາດທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃນສະໄໝບູຮານ. {GC 614.1}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 22:11.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 613.2; 614.1} ແລະ ປຶ້ມ “Early Writings” {EW279.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ໃກ້ສູນເສຍເສລີພາບ
ກ່ອນໜ້ານີ້ ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຖືກກ່າວຫາວ່າ ເປັນຕົ້ນເຫດຂອງໄພພິບັດຕ່າງໆຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກເຊັ່ນ: ໄພພິບັດທາງທຳມະຊາດ, ການຕໍ່ສູ້ ແລະ ການນອງເລືອດ. ໄພພິບັດເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍໂກດແຄ້ນ ແລະ ຕອນນີ້ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພວກເຂົາກໍຮຸນແຮງຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ. ປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກບໍ່ຮູ້ວ່າປະຕູພຣະກາລຸນາແມ່ນໄດ້ປິດແລ້ວ. ພວກເຂົາຈະຍັງຄົງສືບຕໍ່ປະຕິບັດທາງສາສະໜາຕາມປົກກະຕິ. {GC 614.3, 615.1}
ເລື່ອງວັນຊະບາໂຕເປັນປະເດັນຫົວຂໍ້ພິເສດຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງ. ທົ່ວທັງຄຣິສຕະຈັກທີ່ບໍ່ໄດ້ຕິດຕາມພຣະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ ລັດຖະບານໄດ້ຮ່ວມມືກັນເພື່ອບັງຄັບໃຫ້ມີການຖືຮັກສາວັນອາທິດເປັນວັນຊະບາໂຕ. ພວກເຂົາມີຄວາມກັງວົນໂດຍສະເພາະກັບຄົນກຸ່ມນ້ອຍທີ່ປະຕິເສດບໍ່ຍອມນະມັດສະການໃນວັນອາທິດ. ບັນດາຄຣິສຕະຈັກ ແລະ ລັດຖະບານໄດ້ບອກວ່າ ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ຄວນທີ່ຈະປ່ອຍໄວ້ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຮັບໂທດດີກວ່າປ່ອຍໃຫ້ທັງປະເທດຕົກລົງສູ່ຄວາມສັບສົນ ແລະ ໄຮ້ກົດໝາຍ. ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງອອກດຳລັດຕໍ່ສູ້ບັນດາຜູ້ທີ່ຮັກສາວັນເສົາເປັນວັນຊະບາໂຕ ໂດຍກ່າວວ່າ ພວກເຂົາຕ້ອງຖືກລົງໂທດ ແລະ ມີເວລານັດໝາຍທີ່ແນ່ນອນໃນອະນາຄົດ ທີ່ພວກເຂົາຈະຖືກປະຫານຊີວິດ. {GC 615.2}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 614.3; 615.1,2}ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຂອງຢາໂຄບ
ເມື່ອປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າເຫັນວ່າ ດຳລັດປະຫານຊີວິດໄດ້ດຳເນີນການແລ້ວ ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເກີດມີຄວາມກັງວົນ ແລະ ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກອັນຍິ່ງໃຫຍ່. ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຫັນໄປຫາພຣະເຈົ້າເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ. ຄືກັນກັບຢາໂຄບທີ່ຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າດ້ວຍການອະທິຖານ ເພື່ອປົດປ່ອຍລາວອອກຈາກເອຊາວອ້າຍຂອງລາວທີ່ກຳລັງເດີນທາງມາພ້ອມດ້ວຍທະຫານສີ່ພັນຄົນ. (ປະຖົມມະການ 32:24-30) ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນໄດ້ຕໍ່ສູ້ດ້ວຍການອະທິຖານໃນຊ່ວງເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ. ເຊັ່ນດຽວກັບຢາໂຄບພ້ອມກັບຄອບຄົວຂອງລາວກໍສິ້ນຫວັງເມື່ອເອຊາວເດີນທາງເຂົ້າມາໃກ້ ສະນັ້ນ ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າກໍຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນເໝືອນກັນ ພວກເຂົາຈະຮູ້ສຶກສິ້ນຫວັງເມື່ອໄດ້ຍິນການປະກາດດຳລັດປະຫານຊີວິດ. ຄວາມຢ້ານ, ຄວາມກັງວົນ ແລະ ການຕຳໜິຕົນເອງຍ້ອນຄວາມບາບທີ່ເຄີຍເຮັດຜ່ານມາກ່ອນໜ້ານີ້ ຈະເປັນຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາ. ຄວາມຫວັງໃນພຣະເຈົ້າແມ່ນເປັນທາງດຽວຂອງພວກເຂົາ ແລະ ການປົກປ້ອງຂອງພວກເຂົາແມ່ນການອະທິຖານ. ພວກເຂົາຈະອ້າງເຖິງພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຈະອ້ອນວອນຂໍສໍາລັບໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນວ່າໄດ້ຮັບການອະໄພແລ້ວ. ແຕ່ຊາຕານຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຄິດເຖິງຄວາມບາບໃນອະດີດ ແລະ ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເກີດມີຄວາມທໍ້ຖອຍໃນຈິດໃຈ. {GC 616.1, 616.2}
ດັ່ງທີ່ຊາຕານໄດ້ຊັກຈູງເອຊາວໃຫ້ເຂົ້າມາຕໍ່ສູ້ຢາໂຄບຢ່າງໃດ ມັນກໍຈະປຸກລະດົມຄົນຊົ່ວຮ້າຍໃຫ້ເຂົ້າມາຕໍ່ສູ້ກັບປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໃນຊ່ວງເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຢ່າງນັ້ນ. ຊາຕານໄດ້ກ່າວໂທດໃສ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແຕ່ມັນເຫັນວ່າບັນດາທູດສະຫວັນກຳລັງອ້ອມຮອບພວກເຂົາໄວ້ ແລະ ມັນໄດ້ສະຫຼຸບວ່າ ຄວາມບາບທັງໝົດຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮັບການອະໄພແລ້ວ ແຕ່ມັນບໍ່ຮູ້ວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຖືກປະທັບກາແລ້ວ ແລະ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນຄະດີຂອງພວກເຂົາຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ. ຊາຕານຮູ້ຄວາມບາບທັງໝົດຂອງປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເຄີຍເຮັດຜ່ານມາແຕ່ກ່ອນນັ້ນ ແລະ ມັນໄດ້ນຳຄວາມບາບເຫຼົ່ານີ້ມາສະເໜີຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າໂດຍການເວົ້າເກີນຄວາມເປັນຈິງ. ມັນອ້າງວ່າ ພວກເຂົາສົມຄວນທີ່ຈະຖືກທຳລາຍ. ແລະ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໂຢບ ພຣະເຈົ້າຊົງອະນຸຍາດໃຫ້ຊາຕານສາມາດທົດລອງປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງພວກເຂົາໃນພຣະເຈົ້າ, ຄວາມໜັກແໜ້ນໝັ້ນຄົງຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາຈະໄດ້ຖືກທົດລອງ. ໃນຂະນະທີ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຄິດເຖິງອະດີດຂອງພວກເຂົາ ພວກເຂົາກໍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມອ່ອນແອຂອງພວກເຂົາ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ພວກເຂົາຈະທົນທຸກທໍລະມານໃຈຍ້ອນສັດຕູຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ, ການທົດລອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພວກເຂົາແມ່ນຄວາມທົນທຸກທໍລະມານທາງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຢ້ານວ່າ ຍັງມີຄວາມບາບບາງຢ່າງທີ່ພວກເຂົາອາດຈະລືມສຳນຶກຜິດ. ພວກເຂົາຊອກຫາໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ ແລະ ຊີ້ໄປການກັບໃຈໃໝ່ຈາກຄວາມບາບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນອະດີດ. ພວກເຂົາອ້າງເຖິງພຣະສັນຍາທີ່ວ່າ: "ໃຫ້ພວກເຂົາເກາະຢູ່ກັບກຳລັງຂອງເຮົາ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດສັນຕິພາບກັບເຮົາ ແລ້ວພວກເຂົາຈະເຮັດສັນຕິພາບກັບເຮົາ" (ເອຊາຢາ 27:5) ຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາຍັງຄົງເຂັ້ມແຂງ ເຖິງແມ່ນວ່າ ຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບ. ພວກເຂົາກໍບໍ່ຢຸດທີ່ຈະຮ້ອງຂໍຕໍ່ພຣະເຈົ້າ. ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມບໍ່ຄູ່ຄວນຂອງຕົນເອງຢູ່ນັ້ນ ພວກເຂົາກໍບໍ່ສາມາດຈື່ຈຳຄວາມບາບຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາໄດ້ ເພາະວ່າ ພຣະເຢຊູໄດ້ລົບລ້າງຄວາມບາບທັງໝົດຂອງພວກເຂົາອອກໄປແລ້ວ. {GC 618.2, 618.3, 619.3}
ປະຫວັດຂອງຢາໂຄບຍັງຊ່ວຍໃຫ້ຄວາມໝັ້ນໃຈອີກວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ປະຖິ້ມຜູ້ທີ່ເຮັດບາບຍ້ອນຖືກຫຼອກລວງ, ຖືກລໍ້ລວງ ແລະ ຖືກທໍລະຍົດ ແຕ່ໄດ້ຫັນກັບຄືນມາຫາພຣະອົງດ້ວຍການກັບໃຈໃໝ່ຢ່າງແທ້ຈິງ. {GC 621.1}
ເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກນີ້ຈະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຮົາມີຄວາມເຊື່ອທີ່ຈະອົດທົນກັບຄວາມອິດເມື່ອຍ, ການຊັກຊ້າ ແລະ ຄວາມອຶດຫິວ. ຄວາມເຊື່ອຈະບໍ່ລົ້ມລົງເມື່ອຖືກທົດລອງຈົນເຖິງທີ່ສຸດ. ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງຕຽມຕົວສຳລັບເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຂອງຢາໂຄບ. ພວກເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ວິທີການອະທິຖານ ແລະ ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງໃນຂະນະທີ່ຍັງມີເວລາຢູ່. ພວກເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ພຣະສັນຍາໃນພຣະຄຳພີທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການສຳລັບໃນຊ່ວງເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ. ພວກເຮົາຕ້ອງຊອກຫາຄວາມເປັນສົມບູນແບບໃນອຸປະນິໄສຄືກັນກັບພຣະເຈົ້າ. ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນຄວາມຈິງ ແຕ່ມີຄວາມເຊື່ອພຽງເລັກນ້ອຍ ແລະ ອະທິຖານພຽງເລັກນ້ອຍ ອີກບໍ່ດົນກໍຈະພ່າຍແພ້ໃຫ້ຊາຕານ. {GC 622.3}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ເຢເຣມີຢາ 30:5-7; ປະຖົມມະການ 32:24-30.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 616.1-622.3}ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ຊາຕານປອມແປງການສະເດັດກັບມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູ
ພາບເຫດການທີ່ມີລັກສະນະເໜືອທຳມະຊາດຈະປາກົດຂຶ້ນຢູ່ທ້ອງຟ້າ ເພື່ອເປັນສັນຍາລັກສະແດງເຖິງອຳນາດຂອງຜີມານຮ້າຍທີ່ເຮັດການອັນສະຈັນ. ອີກບໍ່ດົນ ພັກພວກຂອງຊາຕານຈະໄປຫາບັນດາຜູ້ນຳຂອງແຕ່ລະປະເທດ ເພື່ອຫຼອກລວງ ແລະ ຊັກຊວນພວກເຂົາໃຫ້ຮ່ວມມືກັບຊາຕານເພື່ອຕໍ່ສູ້ຄັ້ງສຸດທ້າຍ. ຜູ້ປົກຄອງ ແລະ ພົນລະເມືອງທັງຫຼາຍຈະຖືກຫຼອກລວງ ໂດຍພວກຜີມານຮ້າຍເຫຼົ່ານີ້. ບາງຄົນຈະລຸກຂຶ້ນອ້າງວ່າ ຕົນເອງເປັນພຣະເຢຊູ ແລະ ຮຽກຮ້ອງປະຊາຊົນໃຫ້ນະມັດສະການພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຈະເຮັດການອັດສະຈັນ ແລະ ອ້າງວ່າ ມີເລື່ອງຈາກສະຫວັນທີ່ຈະເປີດເຜີຍ ແຕ່ເປັນເລື່ອງທີ່ຂັດແຍ້ງກັບຄຳພະຍານໃນພຣະຄຳພີ. {GC 624.1}
ພໍຍຸກສຸດທ້າຍໃກ້ຈະສິ້ນສຸດ ຊາຕານຈະປອມຕົວເປັນພຣະເຢຊູ. ໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ຊາຕານຈະປາກົດຕົວໃນຄວາມສະຫວ່າງ ແລະ ຈະຄ້າຍຄືກັບພຣະເຢຊູ ເຊິ່ງໄດ້ບັນລະຍາຍໄວ້ໃນພຣະທຳພຣະນິມິດ 1:13-15. ລັດສະໝີທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບຕົວຂອງຊາຕານຊ່າງງົດງາມດີເລີດກວ່າສິ່ງໃດໆທີ່ມະນຸດເຄີຍເຫັນ. ແລ້ວຄົນທັງຫຼາຍຈະຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: "ພຣະເຢຊູສະເດັດມາແລ້ວ" ແລະ ພວກເຂົາຈະພາກັນກົ້ມຂາບຊາຕານ. ຝ່າຍຊາຕານຈະອວຍພອນພວກເຂົາຄືກັນກັບພຣະເຢຊູຊົງອວຍພອນພວກສາວົກ. ສຽງຂອງຊາຕານນັ້ນຈະມ່ວນອອນຊອນ ແລະ ອ່ອນຫວານ. ມັນຈະຮັກສາໂຣກພະຍາດຕ່າງໆ ແລະ ຈະສະແດງຄວາມເມດຕາສົງສານປະຊາຊົນ. ຈາກນັ້ນ ມັນຈະອ້າງວ່າ ໄດ້ປ່ຽນວັນຊະບາໂຕຈາກວັນເສົາມາເປັນວັນອາທິດແລ້ວ ແລະ ຈະສັ່ງໃຫ້ທຸກຄົນຖືຮັກສາໄວ້. ແລ້ວມັນຈະເວົ້າຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໂດຍອ້າງວ່າ ພວກເຂົາກຳລັງໝິ່ນປະໝາດນາມຊື່ຂອງມັນ ແລະ ປະຕິເສດການຖືຮັກສາວັນອາທິດເປັນວັນຊະບາໂຕ. {GC 624.2}
ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຖືກຊັກຊວນໄປໃນທາງທີ່ຜິດໂດຍກົນຫຼອກລວງນີ້. ຄຳສອນຂອງພຣະເຢຊູຈອມປອມນີ້ແມ່ນບໍ່ໄດ້ສອດຄ່ອງກັບຄຳສອນໃນພຣະຄຳພີ. ພວກເຂົາເຫັນວ່າ ຄຳອວຍພອນຂອງຊາຕານແມ່ນຢູ່ເໜືອສັດຮ້າຍ ແລະ ຮູບຈຳລອງຂອງມັນ ເຊິ່ງເປັນກຸ່ມຄົນດຽວກັນທີ່ພຣະຄຳພີໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ ຈະໄດ້ຮັບຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ບໍ່ປົນກັບສິ່ງໃດ. ນອກຈາກນີ້ ພວກເຂົາຍັງເຫັນວ່າ ຊາຕານບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດປອມແປງການສະເດັດກັບມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູໃນລັກສະນະທີ່ພຣະອົງຈະສະເດັດມາໃນໂລກ. ພຣະຄໍາພີກ່າວວ່າ "ດ້ວຍວ່າ ຈະມີພຣະຄຣິດປອມ ແລະ ຜູ້ທຳນວາຍປອມຫຼາຍຄົນຈະເກີດຂຶ້ນ ພວກເຂົາຈະເຮັດການອັດສະຈັນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ໝາຍສຳຄັນຫຼາຍປະການ ເພື່ອຖ້າເປັນໄປໄດ້ຈະຫຼອກລວງແມ່ນແຕ່ປະຊາຊົນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໄວ້ໃຫ້ຫຼົງເສຍໄປ... ສະນັ້ນ ຖ້າມີຄົນບອກພວກເຈົ້າວ່າ 'ເພິ່ນອອກໄປທີ່ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານພຸ້ນ' ພວກເຈົ້າຢ່າໄປທີ່ນັ້ນ ຫຼື ຖ້າມີຄົນບອກພວກເຈົ້າວ່າ 'ເບິ່ງແມ! ເພິ່ນລີ້ຢູ່ໃນຫ້ອງ' ກໍຢ່າໄດ້ເຊື່ອ. ດ້ວຍວ່າ ບຸດມະນຸດຈະມາເໜືອນດັ່ງຟ້າແມບເຫຼື້ອມສົ່ງຂ້າມທົ່ວທ້ອງຟ້າ ແຕ່ທິດຕາເວັນອອກຫາທິດຕາເວັນຕົກ" (ມັດທາຍ 24:24-27,31; 25:31) ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ໃນເວລາທີ່ພຣະເຢຊູອົງແທ້ຈິງຈະສະເດັດມາ ທົ່ວທັງໂລກຈະແນມເຫັນການສະເດັດກັບມາຂອງພຣະອົງ. ບັນດາຜູ້ທີ່ສຶກສາພຣະຄຳພີຢ່າງດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນຈະຮູ້ຈັກວິທີການສະເດັດກັບມາຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກຫຼອກລວງ. {GC 625.1-625.3}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 1:13-15; ມັດທາຍ 24:24-27,31; 25:31.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 624.1-625.3} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ໄພພິບັດເຈັດປະການ
ເມື່ອປະຕູພຣະກາລຸນາປິດ ພຣະເຈົ້າຈະຖອກເທຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງລົງເທິງບັນດາຜູ້ທີ່ປະຕິເສດພຣະອົງ ແລະ ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ບັນດາຜູ້ທີ່ມີເຄື່ອງໝາຍຂອງສັດຮ້າຍ ແລະ ຮູບຈຳລອງຂອງມັນຈະໄດ້ຮັບຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າເຊັ່ນ ໄພພິບັດ. (ພຣະນິມິດ 14:9,10; 16:1) ພຣະເຈົ້າຈະສົ່ງທູດສະຫວັນທັງເຈັດອົງມາຍັງແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອຖອກເທແຕ່ລະຂັນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍໄພພິບັດ.
ເຫດການອື່ນໆຈະເກີດຂຶ້ນຢູ່ໃນຊ່ວງລະຫວ່າງໄພພິບັດເຈັດປະການເຊັ່ນ ເຫດການເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຂອງຢາໂຄບ ເຫດການທີ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຈະໜີໄປຍັງສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ບ່ອນທີ່ບໍ່ມີຄົນອາໄສຢູ່ເຊັ່ນ ພູເຂົາ. ແລະ ເຫດການການນັດໝາຍເວລາທີ່ຈະຂ້າປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ (ດຳລັດປະຫານຊີວິດ).
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາອ່ານຕໍ່ໄປ ພວກເຮົາຈະເຫັນໄພພິບັດເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໃນເຫດການຕ່າງໆ ເຊິ່ງໄດ້ບັນລະຍາຍຢູ່ໃນແຕ່ລະຂໍ້ຕໍ່ໄປນີ້. ຂໍໃຫ້ຜູ້ອ່ານຈົ່ງເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ ແລ້ວທ່ານຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງສັນຍາລັກ ແລະ ເຫັນໄພພິບັດເຫຼົ່ານີ້ຈະສິ້ນສຸດຢ່າງໃດ.
ຂັນທີໜຶ່ງ: ຕຸ່ມຝີ
"ທູດສະຫວັນອົງທຳອິດ ໄດ້ໄປຖອກຂັນຂອງຕົນໃສ່ແຜ່ນດິນໂລກ. ຕຸ່ມຝີອັນຮ້າຍແຮງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເຈັບປວດ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນຕາມຕົນຕົວຂອງພວກທີ່ມີເຄື່ອງໝາຍຂອງສັດຮ້າຍ ແລະ ພວກທີ່ຂາບໄຫວ້ຮູບຂອງມັນ." (ພຣະນິມິດ 16:2)
ຂັນທີສອງ: ນ້ຳທະເລກາຍເປັນເລືອດ
"ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງທີສອງ ກໍໄດ້ຖອກຂັນຂອງຕົນໃສ່ທະເລ ແລະ ນ້ຳທະເລກໍໄດ້ກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງເລືອດຂອງຄົນຕາຍ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນທະເລກໍໄດ້ຕາຍໄປໝົດ." (ພຣະນິມິດ 16:3)
ຂັນທີສາມ: ນ້ຳກາຍເປັນເລືອດ
"ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງທີສາມ ກໍໄດ້ຖອກຂັນຂອງຕົນໃສ່ແມ່ນ້ຳ ແລະ ນ້ຳພຸທັງຫຼາຍ ແລະ ແມ່ນ້ຳກັບນ້ຳພຸເຫຼົ່ານັ້ນກໍໄດ້ກາຍເປັນເລືອດ." (ພຣະນິມິດ 16:4-7)
ຂັນທີສີ່: ມະນຸດຖືກເຜົາໄໝ້
"ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງທີສີ່ ກໍໄດ້ຖອກຂັນຂອງຕົນໃສ່ດວງຕາເວັນ ແລະ ດວງຕາເວັນກໍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຜົາໄໝ້ຄົນທັງຫຼາຍດ້ວຍຄວາມຮ້ອນອັນແຮງກ້າ. ພວກເຂົາໄດ້ຖືກເຜົາໄໝ້ດ້ວຍແສງແດດກ້າ ແລະ ພວກເຂົາກໍໄດ້ສາບແຊ່ງພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າ ອົງທີ່ມີສິດອຳນາດເໜືອໄພພິບັດນັ້ນ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃໝ່ ເພື່ອຖວາຍພຣະກຽດແກ່ພຣະອົງ." (ພຣະນິມິດ 16:8,9)
ຂັນທີຫ້າ: ຄວາມມືດ ແລະ ຄວາມເຈັບປວດ
"ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງທີຫ້າ ກໍໄດ້ຖອກຂັນຂອງຕົນໃສ່ບັນລັງຂອງສັດຮ້າຍ ຄວາມມືດຈຶ່ງຕົກໃສ່ອານາຈັກຂອງສັດຮ້າຍ ແລະ ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນກໍກັດລີ້ນຂອງຕົນເພາະຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ສາບແຊ່ງພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫວັນ ຍ້ອນຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຕຸ່ມຝີທີ່ເກີດຕາມຕົນຕົວຂອງພວກເຂົານັ້ນ ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ກັບໃຈຈາກການກະທຳຂອງຕົນ." (ພຣະນິມິດ 16:10,11)
ຂັນທີຫົກ: ແມ່ນ້ຳເອຟຣັດໄດ້ແຫ້ງລົງ
"ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງທີຫົກ ກໍໄດ້ຖອກຂັນຂອງຕົນໃສ່ແມ່ນ້ຳໃຫຍ່ເອີຟຣັດ ແມ່ນ້ຳນັ້ນໄດ້ແຫ້ງໄປເພື່ອຕຽມຫົນທາງໄວ້ໃຫ້ບັນດາກະສັດທີ່ມາຈາກທິດຕາເວັນອອກ. ຕໍ່ມາ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍສາມດວງມີລັກສະນະເໝືອນໂຕກົບ ວິນຍານນັ້ນໄດ້ອອກມາຈາກປາກຂອງພະຍານາກ, ປາກຂອງສັດຮ້າຍ ແລະ ປາກຂອງຜູ້ປະກາດພຣະຄຳປອມ. ດ້ວຍວ່າ ວິນຍານເຫຼົ່ານັ້ນເປັນຜີມານຮ້າຍທີ່ເຮັດໝາຍສຳຄັນ ມັນອອກໄປຫາກະສັດທັງຫຼາຍທົ່ວພິພົບໂລກ ເພື່ອໃຫ້ກະສັດເຫຼົ່ານັ້ນມາຮ່ວມກັນສຳລັບການເຮັດສົງຄາມໃນວັນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບສູງສຸດ. (ພຣະນິມິດ 16:12-16)
("ເບິ່ງແມ! ເຮົາຈະມາເໝືອນຂະໂມຍມາ ຄວາມສຸກເປັນຂອງຜູ້ທີ່ເຝົ້າລະວັງ ແລະ ຮັກສາເສື້ອຜ້າຂອງຕົນໄວ້ ເພື່ອວ່າຕົນຈະບໍ່ໄດ້ເປືອຍກາຍ ແລະ ເປັນທີ່ອັບອາຍໃນທ່າມກາງຄົນທັງຫຼາຍ.")
ແລະວິນຍານເຫຼົ່ານັ້ນ ໄດ້ພາກະສັດທັງຫຼາຍມາຊຸມນຸມກັນໃນບ່ອນໜຶ່ງ ຕາມພາສາເຮັບເຣີເອີ້ນວ່າ "ອາມາເຄໂດນ." (ພຣະນິມິດ 16:12-16)
ຂັນທີເຈັດ: ແຜ່ນດິນໂລກຫວັ່ນໄຫວ
"ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງທີເຈັດ ກໍໄດ້ຖອກຂັນຂອງຕົນໃນອາກາດ ມີສຽງໜຶ່ງດັງແຮງມາຈາກບັງລັງໃນພຣະວິຫານກ່າວວ່າ: "ສຳເລັດແລ້ວ" ແລ້ວກໍມີຟ້າແມບເຫຼື້ອມ, ມີສຽງແຕກດັງສະໜັ່ນ, ຟ້າຮ້ອງຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ ແລະ ແຜ່ນດິນກໍໄຫວຢ່າງແຮງ. ຕັ້ງແຕ່ມະນຸດໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາໃນໂລກ ບໍ່ເຄີຍມີແຜ່ນດິນຫວັ່ນໄຫວອັນໃຫຍ່ ແລະ ຮ້າຍແຮງຂະໜາດນີ້ຈັກເທື່ອ ນີ້ແມ່ນແຜ່ນດິນໄຫວຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ມະຫານະຄອນໄດ້ແຍກອອກເປັນສາມສ່ວນ ແລະ ຫົວເມືອງທັງຫຼາຍໃນທຸກປະເທດໄດ້ຖືກທຳລາຍ. ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ລືມມະຫານະຄອນບາບີໂລນ ແລະ ໄດ້ຊົງໃຫ້ນະຄອນນີ້ດື່ມເຫຼົ້າອະງຸ່ນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ. ເກາະທຸກແຫ່ງໄດ້ສູນຫາຍໄປ, ພູທຸກໜ່ວຍກໍຊອກຫາບໍ່ພົບ. ມີໝາກເຫັບໃຫຍ່ໜັກກ້ອນລະຫ້າສິບກິໂລກຼາມ ຕົກຈາກທ້ອງຟ້າຖືກຄົນທັງປວງ, ພວກເຂົາໄດ້ປ້ອຍດ່າພຣະເຈົ້າ ຍ້ອນໄພພິບັດທີ່ເກີດຈາກໝາກເຫັບນັ້ນ. ດ້ວຍວ່າ ເປັນໄພພິບັດອັນຮ້າຍແຮງເຫຼືອເກີນ." (ພຣະນິມິດ 16:17-21)
ໄພພິບັດເຫຼົ່ານີ້ຈະບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ທຸກໆຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໂລກຈະຖືກທຳລາຍໄປໝົດ. ແຕ່ໄພພິບັດເຫຼົ່ານີ້ ບໍ່ວ່າຈະເກີດຂຶ້ນຢູ່ບ່ອນໃດກໍຕາມ ກໍຈະເຮັດໃຫ້ເຈັບປວດຫຼາຍຈົນທົນຄວາມເຈັບປວດບໍ່ໄດ້ ແລະ ປະຊາຊົນຈະປາຖະໜາພຣະເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະຄຳຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາຈະໄປທີ່ໂບດເພື່ອຊອກຫາອາຫານຝ່າຍຈິດວິນຍານ ແຕ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ພົບ. (ອາໂມດ 8:11,12) {GC 628.2, 629.1}
ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ລອດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ ແລະ ຄວາມອຶດຫິວ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາໃຫ້ພິນາດ. ໃນຂະນະທີ່ຄົນຊົ່ວຮ້າຍກຳລັງຈະຕາຍດ້ວຍຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ໂຣກລະບາດ ບັນດາທູດສະຫວັນຈະປົກປ້ອງຄົນຊອບທຳທັງຫຼາຍ ແລະ ຈັດຫາຄວາມຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາ. (ເອຊາຢາ 33:15,16; 41:17) {GC 629.2}
“ຜູ້ໃດທີ່ໄປເພິ່ງພຣະເຈົ້າສຳລັບຄວາມປອດໄພ ແລະ ຜູ້ທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄຸ້ມຄອງຂອງອົງຊົງຣິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່. ຜູ້ນັ້ນກໍຕ້ອງເວົ້າກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າ “ພຣະອົງປ້ອງກັນ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຂ້ານ້ອຍ ພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ພວກຂ້ານ້ອຍໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ.” ພຣະອົງຈະຮັກສາເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນໂພຍໄພອັນລັບລີ້ ແລະ ຈາກພະຍາດອັນຮ້າຍແຮງອັນເຖິງຕາຍ. ພຣະອົງຈະປົກຕຸ້ມເຈົ້າໄວ້ດ້ວຍປີກຂອງພຣະອົງ ແລະ ເຈົ້າຈະປອດໄພເພາະພຣະອົງຮັກສາໄວ້. ຄວາມສັດຊື່ຂອງພຣະອົງນັ້ນຈະປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງ ແລະ ທັງຈະປ້ອງກັນຮັກສາເຈົ້າໄວ້ດ້ວຍ. ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງຢ້ານອັນຕະລາຍໃນເວລາກາງຄືນ ຫຼື ການຫຼອນໂຈມຕີໃນເວລາກາງເວັນດ້ວຍ ຫຼື ໂຣກລະບາດທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນເວລາມືດມົນ ຫຼື ມານຮ້າຍທີ່ຂ້າຄົນໃນເວລາກາງເວັນນັ້ນ. ອາດຈະມີພັນຄົນລົ້ມລົງ ແລະ ສິ້ນໃຈຕາຍຢູ່ຂ້າງເຈົ້າ ສິບພັນຄົນຢູ່ອ້ອມຮອບເຈົ້າ ແຕ່ເຈົ້າຈະບໍ່ຖືກທຳຮ້າຍ. ເຈົ້າຈະສັງເກດເບິ່ງດ້ວຍຕາຂອງເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແລະ ເຫັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍຖືກລົງໂທດຢ່າງໃດແດ່. ເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນຜູ້ປ້ອງກັນຂອງເຈົ້າ ຄືຮັບເອົາພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງເຈົ້າ. ສະນັ້ນແຫລະ ເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ປະສົບໄພພິບັດໃດໆ ແລະ ຄວາມໂຫດຮ້າຍກໍຈະບໍ່ມາໃກ້ເຮືອນເຈົ້າ. ພຣະອົງຈະສັ່ງໃຫ້ຝູງທູດສະຫວັນມາຄຸ້ມຄອງ ເພື່ອປົກປ້ອງຮັກສາທຸກບ່ອນທີ່ເຈົ້າໄປນັ້ນ. ຝູງທູດສະຫວັນຈະໃຊ້ມືຫອບອູ້ມເຈົ້າໄວ້ບໍ່ໃຫ້ຕົກ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຕີນຂອງເຈົ້າປວດຍ້ອນຕຳກ້ອນຫີນ. ເຈົ້າຈະເອົາຊະນະສິງໂຕຮ້າຍ ແລະ ງູພິດທັງຫຼາຍ ໂດຍຢຽບຢ່ຳມັນລົງຢູ່ໃຕ້ຕີນຂອງເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ: “ເຮົາຈະຊ່ວຍຜູ້ທີ່ຮັກເຮົາໃຫ້ພົ້ນໄພ ແລະ ປົກປ້ອງຮັກສາຜູ້ທີ່ຍອມຮັບຮູ້ນາມຊື່ຂອງເຮົາ. ເຮົາຈະຂານຕອບເມື່ອພວກເຂົາເອີ້ນຫາເຮົາ ເຮົາຈະຢູ່ນຳເມື່ອພວກເຂົາເດືອດຮ້ອນ ເຮົາຈະຊ່ວຍກູ້ເອົາພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນໄພ ທັງຈະໃຫ້ຍົດສັກແກ່ເຂົາເຈົ້າດ້ວຍ ເຮົາຈະໃຫ້ອາຍຸຢືນໝັ້ນເປັນລາງວັນແກ່ພວກເຂົາ ແລະ ເຮົາຈະຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ໄດ້ພົ້ນ.” ເພງສັນລະເສີນ 91
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 16:1-21; 14:9,10; ເອຊາຢາ 33:15,16; 41:17; ເພງສັນລະເສີນ 91:1-16.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 627.2-629.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ເສລີພາບຖືກຄຸກຄາມ
ເມື່ອເວລາການບັງຄັບໃຊ້ດຳລັດປະຫານຊີວິດປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ ບັນດາຜູ້ນຳຂອງແຕ່ລະປະເທດຈະຖອນການປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງຂອງພວກເຂົາອອກຈາກປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຈະປ່ອຍໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນການຄວບຄຸມຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ຕ້ອງການຈະທຳລາຍພວກເຂົາ. ມັນເປັນເວລາທີ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຈະຕ້ອງໜີອອກໄປຈາກຕົວເມືອງ ແລະ ໝູ່ບ້ານ ເພື່ອໄປອາໄສຢູ່ໃນສະຖານທີ່ທີ່ເປົ່າປ່ຽວ ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະຮ່ວມຕົວກັນເປັນກຸ່ມຢູ່ໃນສະຖານທີ່ທີ່ຫ່າງໄກທີ່ສຸດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ຫຼາຍຄົນຈະພົບບ່ອນທີ່ລີ່ຊ້ອນຢູ່ໃນພູເຂົາ. ສ່ວນຄົນອື່ນໆຈະຖືກຈັບຕົວ ແລະ ໃຫ້ເປັນຂ້າທາດຢ່າງໂຫດຮ້າຍຢູ່ໃນຄຸກ ແລ້ວລໍການຖືກປະຫານຊີວິດ, ບາງຄົນຖືກປະຖິ້ມໃຫ້ອົດຕາຍຢູ່ໃນຄຸກມືດ. ບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະມີຄວາມອີດູຕົນສົງສານຕໍ່ພວກເຂົາເລີຍ. {GC 626.1}
ແຕ່ພຣະເຈົ້າບໍ່ລືມປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ບັນດາທູດສະຫວັນຈະຢູ່ຄຽງຂ້າງພວກເຂົາເພື່ອປົກປ້ອງຮັກສາພວກເຂົາໄວ້ ແລະ ພວກເຂົາຈະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ. {GC 627.1}
ພໍໃກ້ເຖິງເວລາທີ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຈະຖືກລົງໂທດຕາມດຳລັດປະຫານຊີວິດທີ່ໄດ້ປະກາດອອກໄປນັ້ນ ອາດຈະເບິ່ງຄືວ່າຈະບໍ່ມີທາງໜີລອດສຳລັບພວກເຂົາ ແລະ ອີກບໍ່ດົນທີ່ພວກເຂົາຈະຕ້ອງໄດ້ເສຍຊີວິດເພື່ອຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາ. ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າເລີ່ມຢ້ານກົວວ່າພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍ. ພວກເຂົາໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະເຈົ້າທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນເພື່ອຄວາມລອດ. ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຕ່າງກໍພາກັນເຍາະເຍີຍພວກເຂົາວ່າ: "ຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຈົ້າຢູ່ໃສ? ຖ້າພວກເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ຈິງ ເປັນຫຍັງ ພຣະອົງຈຶ່ງບໍ່ມາຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນອອກຈາກມືຂອງພວກຂ້ອຍ?" ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດແນມເຫັນບັນດາທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ດຳລັດປະຫານຊີວິດຍັງບໍ່ເຖິງເວລາບັງຄັບໃຊ້ເທື່ອ ແຕ່ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະພະຍາຍາມຂ້າປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາໜີອອກຈາກຕົວເມືອງ ແລະ ໝູ່ບ້ານ. ແຕ່ບໍ່ມີພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຜູ້ໃດສາມາດຜ່ານບັນດາທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເຝົ້າຢູ່ອ້ອມຮອບປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ອາວຸດຂອງພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍກໍຫັກຕົກລົງມາຢ່າງໄຮ້ອຳນາດຢູ່ພື້ນດິນ. {GC 630.1; 631.1}
“ທູດສະຫວັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຝົ້າຮັກສາຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະອົງ ແລະ ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກອັນຕະລາຍ” (ເພງສັນລະເສີນ 34:7)
“ໃນຍາມຍາກລຳບາກ ພຣະອົງຈະເປັນຮົ່ມໃຫ້ຂ້ານ້ອຍ ພຣະອົງຈະຮັກສາຂ້ານ້ອຍໄວ້ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ແລະ ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່ເທິງໂງ່ນຫີນສູງຢ່າງປອດໄພ” (ເພງສັນລະເສີນ 27:5)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ເພງສັນລະເສີນ 34:7; 27:5.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 626.1-631.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຮັບກັນຊ່ວຍໃຫ້ລອດ
ການບັງຄັບໃຊ້ດຳລັດປະຫານຊີວິດແມ່ນຈະເກີດຂຶ້ນຢູ່ໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆພາຍໃນຄືນດຽວ ເພື່ອທຳລາຍປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າທັງໝົດ. ໃນເວລານັ້ນ ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າບາງຄົນຢູ່ໃນຄຸກ, ບາງຄົນຢູ່ໃນພູເຂົາ ຫຼື ໃນປ່າ ແລະ ພວກເຂົາກຳລັງອ້ອນວອນອະທິຖານຂໍຄວາມປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງຈາກພຣະເຈົ້າ. ໃນຂະນະນີ້ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍກຳລັງເດີນຂະບວນເຂົ້າມາເພື່ອທຳລາຍພວກເຂົາ. ແຕ່ໃນທັນໃດນັ້ນ ໄພພິບັດທີ່ຫົກ ຄວາມມືດມິດທີ່ມືດກວ່າຕອນກາງຄືນໄດ້ມາຍັງພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະໄປຕໍ່ໄດ້ອີກ. ຈາກນັ້ນ ສາຍຮຸ້ງຈາກພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ສະຫວ່າງຢູ່ເທິງປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ກຳລັງອະທິຖານຢູ່. {GC 631.1; 635.1}
ແລ້ວປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເຫັນສາຍຮຸ້ງແຫ່ງຄຳສັນຍາ. ຜ່ານທາງກ້ອນເມກດຳທີ່ໜ້າຢ້ານກົວ ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເຢຊູປະທັບຢູ່ບັນລັງຂອງພຣະອົງ. ມັນເປັນເວລາທ່ຽງຄືນທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງສຳແດງຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງເພື່ອການຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ດວງຕາເວັນປາກົດສ່ອງແສງສະຫວ່າງຢ່າງແຮງກ້າ, ມີໝາຍສຳຄັນ ແລະ ການອັດສະຈັນຕ່າງໆເກີດຂຶ້ນ. ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຢ້ານກົວຕົວສັ່ນ ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຊົມຊື່ນຍິນດີເພາະວ່າການຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນຂອງພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້ແລ້ວ. ມີການປ່ຽນແປງໃນທຳມະຊາດ, ແມ່ນ້ຳລຳທານຢຸດໄຫຼ, ກ້ອນເມກດຳທີ່ໜ້າຢ້ານກົວໄດ້ຕຳເຂົ້າໃສ່ກັນ ແລະ ພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວຂຶ້ນວ່າ: "ສຳເລັດແລ້ວ" (ພຣະນິມິດ 16:17) {GC 635.3-636.2}
ພຣະສຸລະສຽງນັ້ນສັ່ນສະເທືອນຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ "ເກີດມີແຜ່ນດິນໄຫວອັນໃຫຍ່ ເຊິ່ງຕັ້ງແຕ່ມະນຸດເກີດມາໃນໂລກ ບໍ່ເຄີຍມີແຜ່ນດິນໄຫວອັນໃຫຍ່ ແລະ ຮ້າຍແຮງປານນີ້ຈັກເທື່ອ" (ພຣະນິມິດ 16:17,18) ຟ້າສະຫວັນເບິ່ງຄືວ່າທ້ອງຟ້າຈະເປີດໆປິດໆ. ສະຫງ່າຣາສີຈາກພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າຈະສ່ອງຜ່ານກ້ອນເມກອອກມາ. ພູເຂົາສັ່ນສະເທືອນເໝືອນກັບຕົ້ນອໍ້ຖືກລົມພັດ ແລະ ເສດກ້ອນຫີນກະແຈກກະຈາຍກະເດັນອອກໄປທົ່ວທຸກທິດ, ມີສຽງຮ້ອງເໝືອນສຽງພາຍຸທີ່ກຳລັງຈະພັດເຂົ້າມາ, ທະເລພັດປັ່ນປ່ວນເໝືອນກັບວ່າໂກດແຄ້ນ, ແລະ ສຽງລົມພາຍຸດັງກ້ອງກັງວານເໝືອນກັບວ່າສຽງຮ້ອງຂອງພວກຜີປີສາດທີ່ອອກໄປເຮັດໜ້າທີ່ແຫ່ງການທຳລາຍລ້າງ. ທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກສູງຂຶ້ນ ແລະ ເບັ່ງອອກເໝືອນກັບຄື້ນໃນທະເລ. ພື້ນຜິວໂລກກຳລັງແຕກອອກເໝືອນກັບວ່າຮາກຖານຂອງແຜ່ນດິນໂລກກຳລັງຈະເພພັງ. ພູເຂົາທັງຫຼາຍກຳລັງຈະຈົມລົງ, ເກາະທີ່ມີຜູ້ຄົນອາໄສຢູ່ກຳລັງຈະຈົມຫາຍໄປ ແລະ ທ່າເຮືອທີ່ເໝືອນເມືອງໂຊໂດມຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍນັ້ນ ໄດ້ສູນຫາຍໄປ. ມະຫານະຄອນບາບີໂລນເຂົ້າມາຢູ່ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງພຣະເຈົ້າ "ຊົງໃຫ້ນະຄອນນີ້ດື່ມເຫຼົ້າອະງຸ່ນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ" (ພຣະນິມິດ 16:19) ລູກເຫັບຂະໜາດໃຫຍ່ແຕ່ລະລູກ "ໜັກປະມານຫ້າສິບກິໂລກຼາມ" ກຳລັງດຳເນີນເຮັດການທຳລາຍລ້າງ (ພຣະນິມິດ 16:21) ເມືອງທີ່ຈອງຫອງທີ່ສຸດໃນໂລກກຳລັງຖືກທຳລາຍຈົນໝົດກ້ຽງ ພຣະຣາຊະວັງທີ່ສະຫງ່າງາມ ເຊິ່ງບັນດາເຈົ້ານາຍໃນແຜ່ນດິນໂລກໃຊ້ຈ່າຍຊັບສົມບັດຢ່າງຟຸ່ມເຟືອຍເພື່ອເຮັດໃຫ້ຕົນເອງໄດ້ຮັບກຽດນັ້ນ ພັງພິນາດໄປຕໍ່ໜ້າຕໍ່ຕາຂອງເຈົ້ານາຍ. ກຳແພງຄຸກແຍກອອກ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຖືກຂັງຍ້ອນຄວາມເຊື່ອນັ້ນ ກໍຖືກປົດປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະລະ. {GC 636.3}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 16:17-19, 21.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 631.1-636.3} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ບັນດາຄົນທີ່ແທງພຣະອົງຈະເຫັນພຣະອົງ
ຂຸມຝັງສົບເປີດອອກ ແລະ "ຫຼາຍຄົນໃນພວກເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວຈະມີຊີວິດອີກ ຄືບາງຄົນຈະມີຄວາມພໍອົກພໍໃຈກັບຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ; ບາງຄົນຈະທົນທຸກຢ່າງອັບອາຍຕະຫຼອດໄປ" (ດານີເອນ 12:2) ທຸກຄົນທີ່ຕາຍໄປພ້ອມກັບຄວາມເຊື່ອໃນຂ່າວທູດສະຫວັນອົງທີສາມຈະຟື້ນຄືນມາຈາກຂຸມຝັງສົບດ້ວຍແສງລັດສະໝີ ເພື່ອເບິ່ງການສະເດັດກັບມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູ. ແຕ່ຍັງມີພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ໂຫດຮ້າຍທີ່ສຸດບາງສ່ວນ ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດ ພວກເຂົາຈະຟື້ນຄືນມາເພື່ອເປັນພະຍານເຖິງການສະເດັດກັບມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູ. ບາງຄົນໃນພວກເຂົາແມ່ນພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກຜູ້ນໍາສາສະໜາທີ່ຄຶງພຣະເຢຊູໄວ້ເທິງໄມ້ກາງແຂນ ເພາະວ່າພຣະຄໍາພີກ່າວວ່າ "ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ແທງພຣະອົງຈະໄດ້ເຫັນພຣະອົງເໝືອນກັນ" (ພຣະນິມິດ 1:7) {GC 637.1}
ແຕ່ຄົນຕາຍທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ຄື ຄົນຊອບທຳທີ່ຕາຍກ່ອນຂ່າວສານຂອງທູດສະຫວັນອົງທີສາມ ແລະ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຍັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບໃນເວລານີ້ ພວກເຂົາຈະຟື້ນຄືນຂຶ້ນມາໃນເວລາຕໍ່ມາ.
ສ່ວນພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ໃນເວລານັ້ນ ພວກເຂົາຈະຢ້ານກົວຫຼາຍ ໃນພຣະຄຳພີໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ: "ໃນມື້ນັ້ນ ຄົນຈະແກວ່ງຮູບເຄົາລົບຂອງຕົນທີ່ເຮັດດ້ວຍເງິນ ຫລືຄຳ ແລະ ຈາກມືຂອງພວກເຂົາເອງຖິ້ມໄປຍັງໂຕຕຸ່ນ ແລະ ໂຕເຈຍທັງຫຼາຍ ເພື່ອພວກເຂົາຈະເຂົ້າໄປໃນຖ້ຳຫີນ ແລະ ຕາມຮ່ອມຂອງຜາຫີນ ໃຫ້ພົ້ນຈາກພຣະພິໂລດອັນໜ້າຢ້ານກົວຂອງພຣະເຈົ້າ ເມື່ອພຣະອົງຊົງລຸກຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ໂລກສັ່ນສະທ້ານ” (ເອຊາຢາ 2:20, 21)
ແຕ່ບັນດາຜູ້ທີ່ຕິດຕາມພຣະເຢຊູເຖິງແມ່ນວ່າຈະຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ ກໍຈະໂຮຮ້ອງດ້ວຍຄວາມມີໄຊ "ພຣະເຈົ້າເປັນທີ່ກຳບັງ ແລະ ກຳລັງຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ພຣະອົງພ້ອມຊ່ວຍຊູໃນຄາວພວກຂ້ານ້ອຍຍາກລຳບາກ. ສະນັ້ນ ພວກຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ຢ້ານແມ່ນວ່າໂລກນີ້ສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວ ໜ່ວຍພູຖະຫຼົ່ມໃສ່ມະຫາສະມຸດອັນເລິກກໍຕາມ ເຖິງແມ່ນວ່າ ນ້ຳທະເລສົ່ງສຽງບ້າຄັ້ງດັງຮ້າຍແຮງ ຈົນເນີນພູສັ່ນສະເທືອນຍ້ອນຄວາມຮຸນແຮງນັ້ນ. (ເພງສັນລະເສີນ 46:1-3)
ຈາກນັ້ນ ກ້ອນເມກກໍໄດ້ເຄື່ອນໄຫຼອອກໄປ ແລະ ແນມເຫັນດາວເຕັມທ້ອງຟ້າ. ແລ້ວລັດສະໝີທີ່ແຈ່ມແຈ້ງສະຫວ່າງກໍໄດ້ສ່ອງອອກມາຈາກທ້ອງຟ້າ. ລັດສະໝີຂອງນະຄອນໃນທ້ອງຟ້າເຄື່ອນໄຫວອອກມາຈາກປະຕູທີ່ເປີດຢູ່. ຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າປາກົດມີມືຈັບແຜ່ນຫີນສອງແຜ່ນທີ່ຈາລຶກພຣະບັນຍັດສິບປະການຂອງພຣະເຈົ້າ. ຂໍ້ພຣະບັນຍັດສິບປະການທີ່ບັນທຶກດ້ວຍໄຟນັ້ນ ໄດ້ຖືກນຳມາໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນໂລກໄດ້ເຫັນ. ທຸກຄົນສາມາດແນມເຫັນ ແລະ ອ່ານອອກໄດ້. ແລ້ວຄວາມຊົງຈຳຂອງພວກເຂົາກໍໄດ້ຫວນກັບຄືນມາ. ຄວາມເຊື່ອທີ່ງົມງວຍ ແລະ ຄວາມເຊື່ອທີ່ຜິດກໍໄດ້ຖືກກວດອອກໄປຈາກສະໝອງຂອງທຸກຄົນ. (ພຣະນິມິດ11:19) ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ຄວາມຜິດຫວັງໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຜິດໃນອະດີດທີ່ຕໍ່ຕ້ານພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາເຫັນວ່າ ວັນຊະບາໂຕມື້ທີເຈັດເປັນວັນຊະບາໂຕທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ພວກເຂົາເຫັນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ. {GC 639.1}
ຕໍ່ມາ ສຽງຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ດັງອອກມາຈາກທ້ອງຟ້າ ແລະ ກະຈາຍອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ. ພຣະອົງປະກາດວັນ ແລະ ເວລາຂອງການສະເດັດກັບມາຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ນຳພັນທະສັນຍານິລັນດອນມາໃຫ້ແກ່ປະຊາກອນຂອງພຣະອົງ. ຝ່າຍປະຊາກອນຂອງພຣະເຈົ້າຢືນຟັງດ້ວຍສາຍຕາທີ່ແນມໄປເທິງທ້ອງຟ້າ ແລະ ສີໜ້າຂອງພວກເຂົາສ່ອງສະຫວ່າງຂຶ້ນດ້ວຍລັດສະໝີຂອງພຣະອົງ. ສ່ວນຝ່າຍພວກຄົນອະທຳທັງຫຼາຍຄິດວ່າ ເປັນສຽງຟ້າຮ້ອງ ແລະ ແຜ່ນດິນໄຫວ. ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດແນມເບິ່ງປະຊາກອນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ ເພາະໃບໜ້າຂອງປະຊາກອນຂອງພຣະເຈົ້າເປັ່ງປະກາຍດ້ວຍແສງລັດສະໝີຂອງພຣະອົງ. {GC 640.2}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ດານີເອນ 12:2; ພຣະນິມິດ 1:7; 11:19; ເອຊາຢາ 2:20,21; ເພງສັນລະເສີນ 46:1-3.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 637.1-640.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູ
ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ກໍມີກ້ອນເມກສີດຳຂະໝາດເທົ່າກັບຝ່າມືປາກົດຂຶ້ນຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກ. ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຫັນໜ້າໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ ແລະ ຕ່າງກໍພາກັນຮູ້ວ່າກ້ອນເມກນັ້ນເປັນເຄື່ອງໝາຍການສະເດັດກັບມາຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ພວກເຂົາທຸກຄົນຕ່າງກໍພາກັນແນມເບິ່ງດ້ວຍຄວາມງຽບສະຫງົບ. {GC 640.3}
ກ້ອນເມກນັ້ນໄດ້ລອຍເຂົ້າມາໃກ້ ແລະ ມີແສງລັດສະໝີຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆຈົນກາຍເປັນກ້ອນເມກສີຂາວກ້ອນໃຫຍ່. ຢູ່ລຸ່ມກ້ອນເມກນັ້ນເປັນແປວໄຟ ແລະ ຢູ່ເທິງກ້ອນເມກມີສາຍຮຸ້ງ ອ້ອມຮອບກ້ອນເມກນັ້ນມີບັນດາທູດສະຫວັນພາກັນສົ່ງສຽງຮ້ອງເພງຢ່າງມ່ວນອອນຊອນທີ່ສຸດ ແລະ ເທິງກ້ອນເມກນັ້ນພຣະເຢຊູຊົງປະທັບຢູ່ເທິງບັນລັງ. {GC 640.3}
ພຣະເຢຊູຊົງສວມມົງກຸດທີ່ມີລັດສະໝີຮຸ່ງເຮືອງ, ຫົວ ແລະ ຜົມຂອງພຣະອົງຂາວຄືຂົນແກະ ຫຼື ຫິມະ, ຕີນຂອງພຣະອົງເຫຼື້ອມຄືທອງເຫຼືອງກ້ຽງທີ່ຖືກຫຼອມໃຫ້ບໍຣິສຸດແລ້ວ, ສຽງຂອງພຣະອົງກໍກ້ອງສະນັ່ນຄືນ້ຳຕົກຕາກໃຫຍ່, ມືກ້ຳຂວາຂອງພຣະອົງຖືດາວເຈັດດວງ, ໃບໜ້າຂອງພຣະອົງເຫຼື້ອມຄືດວງຕາເວັນສ່ອງແຈ້ງໃນຕອນທ່ຽງ, ຕາຂອງພຣະອົງກໍລຸກໄໝ້ຢູ່ຄືແປວໄຟ ແລະ ພຣະອົງຊົງແນມເບິ່ງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢ່າງລະອຽດ. ບັນດາປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງກໍພາກັນໜ້າຈືດ ແລະ ເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: "ໃຜຈະຢືນຢູ່ໄດ້! ເສື້ອຄຸມຂອງເຮົາປາສະຈາກຈຸດດ່າງພອຍບໍ?" ແລ້ວບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍກໍພາກັນຢຸດຮ້ອງເພງ ແລະ ເກີດມີຄວາມມິດງຽບສະຫງັດ. ແລ້ວພຣະເຢຊູຊົງກ່າວຂຶ້ນວ່າ: "ບັນດາຄົນທີ່ມີມືສະອາດ ແລະ ຈິດໃຈບໍຣິສຸດຈະສາມາດຢືນຢູ່ໄດ້ ເພາະພຣະຄຸນຂອງເຮົາມີພຽງພໍສຳລັບທ່ານທັງຫຼາຍ." ເມື່ອບັນດາປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນໃບໜ້າຂອງພວກເຂົາກໍຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສ ແລະ ມີຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີຈົນເຕັມລົ້ມຫົວໃຈ. ແລ້ວບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍຕ່າງກໍພາກັນເປັ່ງສຽງຮ້ອງເພງອີກຄັ້ງຂະນະທີ່ກ້ອນເມກລອຍລົງມາໃກ້ແຜ່ນດິນໂລກ. {GC 641.1}
ຝ່າຍບັນດາຄົນອະທຳທັງຫຼາຍຕ່າງກໍພາກັນລົບລີ້ຢູ່ໃນຖ້ຳ ແລະ ໂງ່ນຫີນຕາມພູເຂົາ. ພວກເຂົາຮ້ອງບອກພູເຂົາ ແລະ ໂງ່ນຫີນວ່າ: "ຈົ່ງເຈື່ອນລົງທັບພວກເຮົາ ແລະ ບັງພວກເຮົາໄວ້ໃຫ້ພົ້ນຈາກສາຍຕາຂອງພຣະອົງຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງ... ເພາະວ່າວັນສຳຄັນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍອັນໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ ແລະ ຜູ້ໃດໝໍອາດຈະທົນຢູ່ໄດ້?" (ພຣະນິມິດ 6:15-17) {GC 642.1}
ແລ້ວສຽງແກເງິນຂອງພຣະເຢຊູກໍດັງກັງວານຂຶ້ນຂະນະທີ່ພຣະອົງສະເດັດລົງມາຈາກກ້ອນເມກທີ່ມີແປວໄຟ ພຣະອົງຊົງແນມເບິ່ງຂຸມຝັງສົບຂອງບັນດາຜູ້ຕິດຕາມພຣະອົງທີ່ກຳລັງນອນຫຼັບຢູ່. ແລ້ວພຣະອົງກໍເງີຍໜ້າ ແລະ ຍົກມືທັງສອງຂອງພຣະອົງຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າ ແລະ ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: "ຈົ່ງຕື່ນຂຶ້ນ! ຈົ່ງຕື່ນຂຶ້ນ! ທ່ານຜູ້ທີ່ນອນຫຼັບຢູ່ໃນດິນ ຈົ່ງຕື່ນຂຶ້ນ!" ທັນໃດນັ້ນ ກໍເກີດມີແຜ່ນດິນໄຫວໃຫຍ່ ແລະ ຂຸມຝັງສົບກໍເປີດອອກ ແລ້ວບັນດາຄົນທີ່ຕິດຕາມພຣະເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ສະໄໝຍຸກຂອງອາດາມຈົນເຖິງສະໄໝຍຸກສຸດທ້າຍຕ່າງກໍພາກັນຟື້ນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ ແລະ ສວມສະພາບຮ່າງກາຍເປັນອຳມະຕະ. ພວກເຂົາທຸກຄົນຟື້ນຂຶ້ນມາດ້ວຍຄວາມສົດຊື່ນທີ່ມີຊີວິດຊີວາ ແລະ ມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງຂອງໄວໜຸ່ມຕະຫຼອດໄປ. ພວກເຂົາມີຮູບຮ່າງທີ່ສົມບູນແບບ ແລະ ມີສະຫງ່າຣາສີທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງລັກສະນະທີ່ສົມບູນແບບຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາພາກັນກະໂດດເຕັ້ນດ້ວຍຄວາມດີໃຈ ແລະ ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: "ໂອ ຄວາມຕາຍເອີຍ! ໄຊຊະນະຂອງມຶງຢູ່ ໃສ? ໂອ ຄວາມຕາຍເອີຍ! ໄລພິດຂອງມຶງຢູ່ໃສ?" (1 ເທສະໂລນິກ 4:16; 1 ໂກຣິນໂທ 15:55) {GC 644.2,3}
ສ່ວນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ກໍຖືກປ່ຽນແປງຮ່າງກາຍໃຫ້ເປັນອຳມະຕະເຊັ່ນກັນ ແລະ ພວກເຂົາຕ່າງກໍພາກັນຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: "ຮາເລຣູຢາ!" ຫຼັງຈາກນັ້ນ ບັນດາທູດສະຫວັນກໍຮວບຮວມປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າທັງໝົດທັງສີ່ທິດ ແລ້ວກໍຮັບພວກເຂົາທຸກຄົນຂຶ້ນໄປພົບກັບພຣະເຢຊູຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນກ້ອນເມກນັ້ນພ້ອມກັນ. ສ່ວນຄົນອະທຳທັງຫຼາຍກໍຖືກທຳລາຍດ້ວຍແສງລັດສະໝີຂອງພຣະເຢຊູ. (1 ເທສະໂລນິກ 4:17) {GC 645.1}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 6:15-17; 1 ເທສະໂລນິກ 4:16,17.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 640.3-645.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນສະຫວັນ
ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຖືກຮັບເຂົ້າໄປໃນກ້ອນເມກພ້ອມກັນ ແລະ ເດີນທາງເຈັດມື້ຂຶ້ນໄປຍັງທະເລແກ້ວ ຈາກນັ້ນ ພຣະເຢຊູຊົງສວມມົງກຸດເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນດ້ວຍມືຂວາຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຊົງປະທານພິນທອງຄຳ ແລະ ຕົ້ນປາມແຫ່ງໄຊຊະນະໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ. ບັນດາທູດສະຫວັນຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາເດີນທາງຂ້າມທະເລແກ້ວເພື່ອມຸ່ງໜ້າໄປຍັງປະຕູເມືອງ. ແລ້ວພຣະເຢຊູຊົງເປີດປະຕູມຸກດາ ແລະ ກ່າວກັບປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງວ່າ: "ທ່ານທັງຫຼາຍຜູ້ໄດ້ຊຳລະເສື້ອຜ້າດ້ວຍເລືອດຂອງເຮົາ, ຜູ້ໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ເພື່ອຄວາມຈິງຢ່າງກ້າຫານ, ຈົ່ງເຊີນເຂົ້າມາເຖີດ." ບັນດາຄົນຊອບທຳທັງຫຼາຍພາກັນຍ່າງເຂົ້າໄປທີ່ນັ້ນ ພ້ອມທັງຮູ້ສຶກວ່າມີສິດທິອັນຖືກຕ້ອງທີ່ຈະອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນນັ້ນ. {CET 59.2}
ຢູ່ໃນນະຄອນນັ້ນ ພວກເຂົາເຫັນຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ບັນລັງຂອງພຣະເຈົ້າ. ມີແມ່ນ້ຳໃສບໍຣິສຸດໄຫຼມາຈາກບັນລັງ ແລະ ຢູ່ເທິງແຕ່ລະຝັ່ງຂອງແມ່ນ້ຳ ມີຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊິວິດ. ເທິງຝັ່ງແມ່ນ້ຳຟາກໜຶ່ງມີລຳຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດຢູ່ຕົ້ນໜຶ່ງ ແລະ ອີກຟາກໜຶ່ງກໍມີລຳຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດເຊັ່ນດຽວກັນ ທັງສອງຕົ້ນເປັນທອງຄຳໃສບໍຣິສຸດ ເຊິ່ງເບິ່ງຄືວ່າມີຕົ້ນໄມ້ສອງຕົ້ນ ແຕ່ເມື່ອແນມເບິ່ງອີກເທື່ອໜຶ່ງແລ້ວ ກໍເຫັນວ່າຍອດຂອງຕົ້ນໄມ້ທັງສອງລວມເປັນຍອດດຽວກັນ. ດັ່ງນັ້ນ ຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດຈຶ່ງມີຢູ່ສອງຟາກຝັ່ງຂອງແມ່ນ້ຳແຫ່ງຊີວິດ. ຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊິວິດມີໝາກໄມ້ສຸກງາມເປັນຕາຢາກກິນແທ້ໆ ແລະ ມີລັກສະນະຄ້າຍຄືທອງຄຳປະສົມເງິນ. {CET 60.1}
ຢູ່ເທິງຟ້າສະຫວັນເຕັມໄປດ້ວຍສັນຕິສຸກ, ຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ. ເມື່ອປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າພະຍາຍາມທີ່ຈະລະນຶກເຖິງຄວາມຍາກລຳບາກທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຕອນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໂລກ ແຕ່ພວກເຂົາເຫັນວ່າມັນເປັນສິ່ງທີ່ເລັກໜ້ອຍຫຼາຍທີ່ສຸດເມື່ອນຳມັນມາປຽບທຽບກັບສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ. ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດລະນຶກເຖິງ ຫຼື ເວົ້າເຖິງຄວາມຍາກລຳບາກອອກມາໄດ້; ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ພາກັນຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: "ຮາເລລູຢາ ແຜ່ນດິນສະຫວັນ ມີຄ່າຍິ່ງກວ່າຄວາມທຸກຍາກໃດໆ." ແລ້ວພວກເຂົາກໍພາກັນດີດພິນທອງຄຳອັນສະຫງ່າງາມ ແລະ ຮ້ອງເພງ ແລະ ສຽງດັງກ້ອງກັງວານໄປທົ່ວສະຫວັນ. {CET 61.1}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ “Christian Experiences and Teachings” {CET 59.2-61.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ຊ່ວງເວລາ 1000 ປີຂອງການຕັດສິນ
ໃນເວລາການສະເດັດກັບມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູ ໂລກໄດ້ຖືກທຳລາຍຈາກແຜ່ນດິນໄຫວ, ພາຍຸລູກເຫັບໃຫຍ່ ແລະ ໄພພິບັດທີ່ໂຫມເຂົ້າໃສ່ແຜ່ນດິນໂລກ. ບັນດາຄົນອະທຳທັງຫຼາຍໄດ້ຕາຍແຈກຢາຍໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ ນັບຕັ້ງແຕ່ຂົ້ວໂລກເໜືອຈົນເຖິງຂົ້ວໂລກໃຕ້. ບໍ່ມີມະນຸດຜູ້ໃດຍັງມີຊີວິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ນົກໃນທ້ອງຟ້າກໍບໍ່ມີ, ສວນໄຮ່ນາກໍເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ຕົວເມືອງທັງຫຼາຍກໍເພພັງ, ພູເຂົາກໍສັ່ນໄຫວແກວ່ງໄປມາ ແລະ ທ້ອງຟ້າກໍບໍ່ມີແສງສະຫວ່າງ. ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູຮັບເອົາປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຂຶ້ນສູ່ຟ້າສະຫວັນແລ້ວ ໂລກກໍຖືກປ່ອຍໃຫ້ຮົກຮ້າງເພພັງທ່າມກາງຄວາມມຶດເປັນເວລາ 1000 ປີ. (ເອຊາຢາ 24:1,3-5)
ໃນລະຫວ່າງ 1000 ປີນັ້ນ ຊາຕານ ແລະ ພັກພວກຂອງມັນກໍໄດ້ຖືກຂັງໄວ້ຢູ່ໃນໂລກນີ້ ເພື່ອໃຫ້ເຫັນຜົນທີ່ເກີດຂຶ້ນຈາກການກະທຳຂອງພວກມັນໃນການຕໍ່ຕ້ານພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ລໍຖ້າຮັບໂທດອັນເນື່ອງມາຈາກຄວາມບາບທັງໝົດທີ່ພວກມັນໄດ້ກໍ່ຂຶ້ນ. GC 660.2
ສ່ວນບັນດາຄົນຊອບທຳທີ່ຢູ່ເທິງສະຫວັນນັ້ນ ພວກເຂົາກໍຈະເປັນປະໂລຫິດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ໄດ້ປົກຄອງຮ່ວມກັບພຣະອົງໃນລະຫວ່າງ 1000 ປີ. (ພຣະນິມິດ 20:4) ແລ້ວພວກເຂົາກໍຈະຮ່ວມກັບພຣະເຢຊູໃນການຕັດສິນຄົນອະທຳ ໂດຍນຳເອົາການກະທຳຂອງຄົນອະທຳມາປຽບທຽບກັບພຣະບັນຍັດ ແລະ ພຣະຄຳພີ. ພຣະເຢຊູຈະຊົງເປີດເຜີຍຄວາມລັບທີ່ເຊື່ອງໄວ້ໃນຄວາມມືດນັ້ນໃຫ້ແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ພຣະອົງຈະເປີດເຜີຍຄວາມນຶດຄິດອັນເລິກລັບໃນຈິດໃຈຂອງມະນຸດ. ແລ້ວຕັດສິນຄົນອະທຳຕາມການກະທຳຂອງແຕ່ລະຄົນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຊື່ຂອງຄົນອະທຳກໍຈະຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນໜັງສືແຫ່ງຄວາມຕາຍ. (ພຣະນິມິດ 20:4-6; 1 ໂກຣິນໂທ 6:2; ພຣະນິມິດ 20:6) {GC 660.4}
"ເຫດສັນນັ້ນພວກເຈົ້າຢ່າຕັດສິນສິ່ງໃດກ່ອນເວລາ ຈົນກວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະສະເດັດມາ ພຣະອົງຈະຊົງເປີດເຜີຍຄວາມລັບທີ່ເຊື່ອງໄວ້ໃນຄວາມມືດໃຫ້ແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ຈະຊົງເຜີຍຄວາມຄາດໝາຍໃນໃຈມະນຸດດ້ວຍ ເມື່ອນັ້ນແຫລະ, ທຸກຄົນຈະໄດ້ຮັບຄຳຊົມເຊີຍຈາກພຣະເຈົ້າຕາມສົມຄວນ" (1 ໂກຣິນໂທ 4:5)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ເອຊາຢາ 24:1,3-5; ພຣະນິມິດ 20:4-6.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 660.2; 660.4} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ພຣະເຢຊູສະເດັດມາຄັ້ງທີສາມ
ຫຼັງຈາກ 1000 ປີຜ່ານພົ້ນໄປແລ້ວ ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດກັບມາໂລກອີກຄັ້ງພ້ອມທັງບັນດາທູດສະຫວັນ ແລະ ຄົນຊອບທຳທັງຫຼາຍ. ແລ້ວພຣະເຢຊູໄດ້ສັ່ງບັນດາຄົນອະທຳທີ່ຕາຍໄປແລ້ວນັ້ນຟື້ນຄືນມາ ເພື່ອຮັບເອົາໂທດຈາກການກະທຳຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນມີຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍດັ່ງເມັດຊາຍໃນທະເລ ນັບຕັ້ງແຕ່ຍຸກສະໄໝຂອງກາອິນຈົນເຖິງຍຸກສຸດທ້າຍ. ພວກເຂົາຟື້ນຄືນມາພ້ອມທັງເນື້ອໜັງທີ່ເປື່ອຍເນົ່າທັງທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່, ຕາ ແລະ ລີ້ນຂອງພວກເຂົາກໍເປື່ອຍເນົ່າເຊັ່ນດຽວກັນ ພວກເຂົາແບກຮັບເອົາຮອງຮອຍຂອງໂຣກພະຍາດທີ່ຮ້າຍແຮງ ແລະ ຄວາມຕາຍໄວ້ຕາມຮ່າງກາຍ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີໂອກາດໄດ້ກັບໃຈໃໝ່ເພື່ອແກ້ໃຂຂໍ້ບົກຜ່ອງໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາອີກ ເພາະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພວກເຂົາກ່ອນຕາຍໄດ້ເປັນສັດຕູຕໍ່ພຣະເຈົ້າຢ່າງໃດ ເມື່ອຟື້ນຄືນມາກໍມີຄວາມຮູ້ສຶກຢ່າງນັ້ນ. {GC 662.1,2}
ໃນເວລານັ້ນ ພຣະບາດຂອງພຣະເຢຊູໄດ້ຢືນທີ່ພູເຂົາມະກອກເທດ ແລະ ພູເຂົາມະກອກເທດນັ້ນກໍແຍກອອກເປັນສອງສ່ວນ. ຂະນະນັ້ນ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃໝ່ກໍລອຍລົງມາຈາກສະຫວັນ ແລະ ມາຕັ້ງຢູ່ໃນບໍລິເວນທີ່ໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້. ແລ້ວພຣະເຢຊູພ້ອມດ້ວຍປະຊາກອນຂອງພຣະອົງ ແລະ ບັນດາທູດສະຫວັນກໍພາກັນເຂົ້າໄປໃນເມືອງບໍຣິສຸດ. (ເສກາລີຢາ 14:4,5) {GC 662.3}
ໃນຂະນະທີ່ຊາຕານສູນເສຍອຳນາດ ແລະ ຖືກຕັດຂາດຈາກວຽກງານການຫຼອກລວງຂອງມັນນັ້ນ ມັນກໍຮູ້ສຶກຫງຸດງິດ ແລະ ເສົ້າໃຈ. ແຕ່ເມື່ອຄົນອະທຳຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ແລະ ມັນແນມເຫັນຝູງຊົນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຢູ່ຝ່າຍດຽວກັນກັບມັນ ມັນກໍກັບມີຄວາມຫວັງຂຶ້ນມາອີກຄັ້ງໜຶ່ງ ແລະ ມຸ່ງໝັ້ນທີ່ຈະບໍ່ຍອມພ່າຍແພ້ໃນຄວາມຂັດແຍ້ງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້. {GC 663.1}
ຊາຕານໄດ້ສະແດງຕົວຢູ່ທ່າມກາງບັນດາຄົນອະທຳ ເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ ແລະ ກ່າວວ່າ: "ຂ້ອຍເປັນເຈົ້າຊາຍ ແລະ ເປັນເຈົ້າຂອງໂລກນີ້ ແຕ່ວ່າມໍລະດົກຂອງຂ້ອຍຖືກຍາດແຍ້ງໄປໂດຍບໍ່ຍຸຕິທຳ." ຊາຕານກ່າວອີກວ່າ: “ຂ້ອຍເປັນພຣະຜູ້ໄຖ່, ຜູ້ກອບກູ້ອິດສະລະພາບ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ! ອຳນາດຂອງຂ້ອຍໄດ້ບັນດານໃຫ້ພວກເຈົ້າຟື້ນຄືນມາຈາກຂຸມຝັງສົບ ແລະ ຂ້ອຍສາມາດປົດປ່ອຍພວກເຈົ້າອອກຈາກການປົກຄອງທີ່ໂຫດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.” ແລ້ວຊາຕານກໍເຮັດໃຫ້ບັນດາຄົນອະທຳທີ່ກຳລັງອ່ອນແອຢູ່ນັ້ນ ໃຫ້ມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ແລະ ດົນໃຈທຸກຄົນດ້ວຍກຳລັງຂອງມັນ ເພື່ອຫຼອກລວງໃຫ້ພວກເຂົາຫຼົງເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງມັນ. {GC 663.1}
ຈາກນັ້ນ ຊາຕານກໍຊີ້ໃຫ້ເບິ່ງຄົນເປັນຈຳນວນລ້ານໆຄົນທີ່ຟື້ນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ ແລະ ປະກາດວ່າ: “ໃນຖານະທີ່ຂ້ອຍເປັນຜູ້ນຳ ຂ້ອຍສາມາດທີ່ຈະບຸກເຂົ້າຢຶດເມືອງນັ້ນ, ຢຶດເອົາບັນລັງ ແລະ ຢຶດອານາຈັກຂອງຂ້ອຍຄືນມາໄດ້.” {GC 663.1}
ບັນດາຄົນອະທຳກໍພາກັນເຊື່ອຊາຕານ ແລະ ຈາກນັ້ນ ພວກເຂົາທຸກໆຄົນກໍພາກັນຕຽມຕົວເພື່ອເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. {GC 664.1}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ສກາລີຢາ 14:4,5,12.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 662:1-664.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຕຽມຕົວເພື່ອຕໍ່ສູ້ຄັ້ງສຸດທ້າຍ
ໃນການຕັດສິນໃຈທີ່ຈະບໍ່ຍອມພາຍແພ້ໃນການຕໍ່ສູ້ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ ຊາຕານກໍໄດ້ປຶກສາກັບພັກພວກຂອງມັນ ແລະ ກັບບັນດາກະສັດ, ແມ່ທັບ ແລະ ຜູ້ທີ່ມີອຳນາດທັງຫຼາຍ. ເມື່ອພວກເຂົາແນມເບິ່ງກອງກຳລັງ ແລະ ຈຳນວນຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ຝ່າຍພວກເຂົາ ພວກເຂົາກໍໄດ້ເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: "ກອງທັບໃນເມືອງນັ້ນ ມີຈຳນວນທະຫານໜ້ອຍເມື່ອປຽບທຽບກັບກອງທັບຂອງພວກເຮົາ ແລະ ພວກເຮົາສາມາດເອົາຊະນະເມືອງນັ້ນໄດ້." {GC 664.2}
ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ວາງແຜນການທີ່ຈະຢຶດຄອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃໝ່. ບັນດາຜູ້ມີຝີມືໃນການສ້າງອາວຸດ ກໍໄດ້ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ສ້າງອາວຸດຕ່າງໆຂຶ້ນເພື່ອເຮັດສົງຄາມ. ບັນດາຜູ້ນຳກອງທັບທີ່ມີຊື່ສຽງໃນການຕໍ່ສູ້ ກໍຈັດຕຽມກອງທັບແບ່ງພວກນັກຮົບທັງຫຼາຍອອກເປັນໝວດເປັນກອງ. ໃນທີ່ສຸດ ກໍມີຄຳສັ່ງໃຫ້ເຄື່ອນຍ້າຍກອງທັບທີ່ມີທະຫານຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ ເຊິ່ງບໍ່ເຄີຍມີໃນຍຸກສະໄໝໃດທີ່ຈະຮວບຮວມກອງທັບໃຫຍ່ທີ່ມີຄົນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍເຊັ່ນນີ້. {GC 664.3}
ຊາຕານເປັນຫົວໜ້າ ແລະ ເປັນຜູ້ນຳພາຂະບວບກອງທັບ ສ່ວນພັກພວກຂອງມັນກໍຮວບຮວມກອງກຳລັງທັງໝົດ ເພື່ອເຮັດການຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງເປັນຄັ້ງສຸດທ້າຍ. ຝ່າຍບັນດາກະສັດ ແລະ ນັກຮົບລວມທັງຝູງຊົນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍກໍຕິດຕາມຊາຕານເປັນກອງທັບຂະໜາດໃຫຍ່. ແຕ່ລະກອງທັບມີຫົວໜ້າໜຶ່ງຄົນ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍຂະບວນໄປຢ່າງເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ ໂດຍຍ່າງໄປຕາມແຜ່ນດິນໂລກທີ່ແຕກໝຸ່ນ ເພື່ອມຸ່ງໜ້າໄປຍັງນະຄອນຂອງພຣະເຈົ້າ. {GC 664.3}
ໃນເວລານັ້ນ ພຣະເຢຊູໄດ້ສັ່ງໃຫ້ປິດປະຕູນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃໝ່. ແລ້ວກອງທັບຂອງຊາຕານກໍໄດ້ອ້ອມຮອບເມືອງນັ້ນໄວ້ ແລະ ຈັດຕຽມກອງທັບເພື່ອທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມ. {GC 664.3}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 664.2,3} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ການພິພາກສາຄົນບາບ
ແລ້ວຊາຕານ ແລະ ພັກພວກຂອງມັນລວມທັງບັນດາພວກຄົນອະທຳເປັນຈຳນວນລ້ານໆຄົນກໍໄດ້ຈັດຕຽມແຜນການວິທີຕ່າງໆເພື່ອຈະເຂົ້າບຸກຢຶດນະຄອນຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງຮຸນແຮງ. ໃນເວລານັ້ນ ພຣະເຢຊູ ແລະ ບັນດາທູດສະຫວັນລວມທັງຄົນຊອບທຳທັງຫຼາຍກໍໄດ້ຂຶ້ນໄປຢູ່ເທິງຊັ້ນສຸດຂອງກຳແພງນະຄອນ. {GC 664.3}
ແລ້ວພຣະເຢຊູກໍຊົງປາກົດຕົວໃຫ້ພວກສັດຕູເຫັນອີກຄັ້ງເຊິ່ງຢູ່ເທິງນະຄອນນັ້ນ ແລະ ພຣະອົງຊົງປະທັບຢູ່ເທິງບັນລັງ. ບັນດາທູດສະຫວັນ ແລະ ຄົນຊອບທຳທັງຫຼາຍກໍຢູ່ອ້ອມຮອບພຣະອົງ. ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະບິດາໄດ້ອ້ອມຮອບພຣະເຢຊູໄວ້ ແລະ ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະອົງໄດ້ສ່ອງສະຫວ່າງເຕັມທົ່ວນະຄອນຈົນລົ້ນອອກໄປນອກປະຕູຂອງນະຄອນ ແລະ ສະຫວ່າງໄປທົ່ວໂລກ. {GC 665.1}
ແລ້ວບັນດາຄົນຊອບທຳກໍໄດ້ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນ ເຊິ່ງສົ່ງສຽງດັງກ້ອງສະໜັ່ນໄປທົ່ວໂລກ ແລະ ບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍຕ່າງກໍຮ່ວມປະສານສຽງເພງຖວາຍຄຳສັນລະເສີນແກ່ພຣະເຈົ້າ ເຊິ່ງເປັນການຈັດພິທີຣາຊາພິເຊດພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຂຶ້ນຢູ່ຕໍ່ໜ້າຄົນທັງຫຼາຍທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໂລກ ແລະ ໃນສະຫວັນ. {GC 665.3}
ໃນທັນໃດນັ້ນ ໜັງສືບັນທຶກຕ່າງໆກໍໄດ້ຖືກເປີດອອກ ແລະ ຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູຊົງແນມເບິ່ງບັນດາຄົນອະທຳທັງຫຼາຍ ພວກເຂົາກໍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຜິດບາບທັງໝົດຂອງພວກເຂົາທີ່ໄດ້ເຮັດຜິດ. ຈາກນັ້ນ ຢູ່ເທິງບັນລັງກໍມີໄມ້ກາງແຂນປາກົດຂຶ້ນ ແລະ ພາບເຫດການຕ່າງໆ ນັບຕັ້ງແຕ່ພາບຂອງອາດາມພ່າຍແພ້ຕໍ່ຄວາມບາບ ແລ້ວພາບເຫດການຕ່າງໆກໍລຽນໄປຕາມລຳດັບຕິດຕໍ່ກັນ. {GC 666.2}
ບັນດາຄົນອະທຳທັງຫຼາຍທີ່ຢືນຢູ່ໜ້າບັນລັງແຫ່ງການພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ພວກເຂົາກໍເຫັນແລ້ວວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຍ່າງອອກໄປຈາກທາງແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ. ຄວາມຈອງຫອງ ແລະ ການກະບົດຂອງພວກເຂົາໄດ້ນຳພາພວກເຂົາໃຫ້ລ່ວງລະເມີດພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາສະໜັບສະໜູນກັນປ່ອຍຕົວໄປກັບຄວາມບາບ ແລະ ໃຊ້ພຣະພອນໄປໃນທາງທີ່ຜິດ. ພວກເຂົາໝິ່ນປະໝາດປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ, ປະຕິເສດຄຳຕັກເຕືອນທີ່ມາຈາກພຣະອົງ ແລະ ຂັບໄລ່ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງອອກໄປຈາກຈິດໃຈທີ່ບໍ່ສຳນຶກຜິດຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາແນມເຫັນແຜ່ນຫີນທີ່ຈາລຶກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ທີ່ມືຂອງພຣະອົງ ເປັນພຣະບັນຍັດທີ່ພວກເຂົາໜິ່ນປະໝາດ ແລະ ລ່ວງລະເມີດ. ບັດນີ້ ພວກເຂົາເຫັນແລ້ວວ່າ ການທີ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປຢູ່ໃນສະຫວັນນັ້ນກໍເປັນເລື່ອງຍຸຕິທຳແລ້ວ ເພາະວ່າ ຢູ່ໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາເອງກໍໄດ້ປະກາດແລ້ວວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ຍອມຮັບພຣະເຢຊູເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວຄຳຕັດສິນຖືກປະກາດອອກມາວ່າ ໃຫ້ພວກເຂົາຮັບໂທດຕາຍຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ. {GC 668.2,3,4}
ໃນຂະນະທີ່ສຽງດົນຕີດັງອອກໄປເຖິງຝູງຊົນທີ່ຢູ່ນອກນະຄອນນັ້ນ ທຸກຄົນກໍເຫັນວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຍຸຕິທໍາ ແລະ ຮ້ອງອອກມາວ່າ: "ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບສູງສຸດ ພຣະຣາຊະກິດຂອງພຣະອົງກໍໃຫຍ່ຫຼວງ ແລະ ໜ້າອັດສະຈັນ. ຂ້າແດ່ພຣະມະຫາກະສັດແຫ່ງປະຊາຊາດທັງປ່ວງ ວິຖີທາງຂອງພຣະອົງກໍຍຸຕິທຳ ແລະ ທ່ຽງແທ້" ແລ້ວທຸກຄົນຕ່າງກໍກົ້ມລົງຂາບນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ. (ພຣະນິມິດ 15:3) {GC 668.4}
ສ່ວນຊາຕານກໍເຫັນແລ້ວວ່າ ການທີ່ມັນເລືອກຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້ານັ້ນ ມັນເອງກໍບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະຢູ່ໃນສະຫວັນເຊັ່ນກັນ. ການກ່າວຫາທີ່ມັນພະຍາຍາມໃສ່ຮ້າຍພຣະເຈົ້ານັ້ນກໍໄດ້ຕົກລົງມາໃສ່ຕົວຂອງມັນເອງທັງໝົດ. ບັດນີ້ ຊາຕານກໍໄດ້ກົ້ມລົງຂາບ ແລະ ສາລະພາບວ່າ ການຕັດສິນລົງໂທດທີ່ມັນສົມຄວນໄດ້ຮັບນັ້ນກໍຍຸຕິທຳແລ້ວ. {GC 670.2}
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 20:11,12.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 664.3-670.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ທຳລາຍຄວາມບາບດ້ວຍໄຟຈາກສະຫວັນ
ເຖິງແມ່ນວ່າ ຊາຕານຈະຝືນໃຈຍອມຮັບຄວາມຍຸຕິທຳຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ກົ້ມຫົວລົງໃຫ້ກັບຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຢຊູ ແຕ່ວ່າອຸປະນິໄສຂອງຊາຕານກໍຍັງຄົງບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະ ຈິດວິນຍານແຫ່ງການກະບົດຂອງມັນກໍໄດ້ພຸ້ງຂຶ້ນມາອີກ. ຊາຕານໄດ້ແລ່ນເຂົ້າໄປໃນທ່າມກາງບັນດາຄົນອະທຳ. ມັນພະຍາຍາມດົນໃຈພວກເຂົາ ແລະ ປຸກລະດົມພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດສົງຄາມທັນທີ. {GC 671.2}
ແຕ່ໃນບັນດາຄົນອະທຳເປັນຈຳນວນນັບລ້ານໆຄົນນັ້ນ ບໍ່ມີຜູ້ໃດຍອມຮັບຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຊາຕານ ເພາະອຳນາດຂອງມັນໄດ້ມາເຖິງຈຸດຈົບແລ້ວ ຈິດໃຈຂອງພວກເຂົານັ້ນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກຽດຊັງພຣະເຈົ້າຄືກັນກັບທີ່ຊາຕານກຽດຊັງ ແຕ່ພວກເຂົາເຫັນວ່າ ພວກເຂົາຕົກຢູ່ໃນສະພາບຂອງຄວາມສິ້ນຫວັງ ແລະ ບໍ່ສາມາດທີ່ຈະເອົາຊະນະພຣະເຢຊູໄດ້. ສະນັ້ນ ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພວກເຂົາຈຶ່ງຫັນມາຕໍ່ສູ້ຊາຕານ ລວມທັງບັນດາທູດສະຫວັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງມັນ. {GC 671.2}
ໃນເວລານັ້ນ ໄຟຈາກພຣະເຈົ້າໄດ້ຕົກລົງມາຈາກສະຫວັນຄືກັບສາຍຝົນເຜົາໄໝ້ບັນດາຄົນອະທຳທັງຫຼາຍ. ບາງຄົນກໍຖືກເຜົາໄໝ້ໄວ ແລະ ບາງຄົນກໍຖືກເຜົາໄໝ້ດົນ ເຊິ່ງທຸກຄົນກໍໄດ້ຮັບໂທດຕາມການກະທຳຂອງພວກເຂົາ. ສ່ວນຊາຕານ ແລະ ພັກພວກຂອງມັນກໍຖືກຖິ້ມລົງໃນບຶງໄຟເຊັ່ນກັນ... ແຕ່ໂທດຂອງພວກມັນຈະຮຸນແຮງໜັກກວ່າຜູ້ຄົນທີ່ພວກມັນໄດ້ຫຼອກຫຼວງໃຫ້ເຮັດບາບ ເພາະວ່າ ພວກມັນບໍ່ພຽງແຕ່ຈະໄດ້ຮັບໂທດຍ້ອນກໍ່ການກະບົດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ພວກມັນຍັງໄດ້ຮັບໂທດຍ້ອນຄວາມບາບຂອງຄົນຊອບທຳທີ່ໄດ້ກັບໃຈໃໝ່ ເຊິ່ງໄດ້ວາງໄວ້ຢູ່ທີ່ພວກມັນອີກດ້ວຍ. ພວກມັນຈະທົນທຸກທໍລະມານທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນຢູ່ຕະຫຼອດ. (ພຣະນິມິດ 21:8; 19:20) {EW 294.2}
"ໃນມື້ນັ້ນ ພວກເຂົາຈະຖືກໄຟເຜົາ ແລະ ຈະບໍ່ມີຫຍັງເຫລືອຢູ່ເລີຍ." "ໃນວັນນັ້ນທ້ອງຟ້າຈະລ່ວງເສຍໄປດ້ວຍສຽງດັງກ້ອງສະໜັ່ນ, ໂລກທາດຈະສະຫຼາຍໄປດ້ວຍໄຟ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກກັບທຸກສິ່ງສາລະພັດຈະໄໝ້ເສຍໝົດ." "ດ້ວຍວ່າຄ່າຈ້າງຂອງຄວາມຜິດບາບຄືຄວາມຕາຍ" (ໂຣມ 6:23; ມາລາກີ 4:1; 2 ເປໂຕ 3:10; ເພງສັນລະເສີນ 11:6)
ໃນທີ່ສຸດ ການລົງໂທດຕາມພຣະບັນຍັດກໍໄດ້ມາຮອດແລ້ວ ແລະ ຄຳຮຽກຮ້ອງຂໍຄວາມຍຸຕິທຳຕາມພຣະບັນຍັດກໍໄດ້ຮັບການຕອບສະໜອງແລ້ວ. ທົ່ວທັງສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກຕ່າງກໍແນມເບິ່ງ ແລະ ປະກາດເຖິງຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະເຈົ້າ. {GC 673.1}
"ສ່ວນຄົນທີ່ຂີ້ຢ້ານ, ຄົນທໍລະຍົດ, ຄົນທີ່ປະພືດໃນສິ່ງທີ່ໜ້າກຽດຊັງ, ຜູ້ຂ້າຄົນ, ຄົນປະພືດຜິດສິນທຳ ທາງເພດ, ຄົນໃຊ້ເວດມົນຄາຖາ, ຄົນຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາລົບ, ຄົນຂີ້ຕວະ ຫຼື ສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດທີ່ເປັນມົນທິນຊົ່ວຮ້າຍ ຈະເຂົ້າໄປໃນນະຄອນນັ້ນບໍ່ໄດ້ເປັນເດັດຂາດ ມີແຕ່ຄົນທັງຫລາຍທີ່ມີຊື່ຈົດໄວ້ໃນທະບຽນຂອງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນຈຶ່ງຈະເຂົ້າໄປໄດ້" (ພຣະນິມິດ 21:8,27)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ 21:8; 19:20; 21:8,27
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ປາຍທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 671.2; 673.1} ແລະປຶ້ມ “Early Writings” {EW 294.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ທ້ອງຟ້າໃໝ່ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກໃໝ່
ໄຟທີ່ພຣະເຈົ້າສົ່ງມາເຜົາໄໝ້ຄວາມບາບທັງໝົດນັ້ນ ກໍໄດ້ຊຳລະລ້າງໂລກໃຫ້ສະອາດ. ຮ່ອງຮອຍຂອງຄຳສາບແຊ່ງກໍໄດ້ຖືກກວດຖິ້ມໄປໝົດ ແລະ ເຫດການຕ່າງໆໃນອະດີດກໍຖືກລືມໄລໄປຢ່າງໝົດສິ້ນ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສ້າງໂລກ ແລະ ທຸກສິ່ງຂຶ້ນມາໃໝ່. ການເນລະມິດສ້າງຂອງພຣະເຈົ້າກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມງົດງາມ, ຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະ ຄວາມສຸກ.
ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃໝ່ກໍເປັນເມືອງຂອງຄົນຊອບທຳ ແລະ ພວກເຂົາກໍປົກຄອງຢູ່ທີ່ນັ້ນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ. ໃນນະຄອນນັ້ນ ບໍ່ມີແສງສະຫວ່າງຂອງດວງຕາເວັນ ຫຼື ດວງເດືອນ ເພາະວ່າ ລັດສະໝີຂອງພຣະເຈົ້າຊົງເປັນແສງສະຫວ່າງຂອງນະຄອນນັ້ນ. ບັນລັງຂອງພຣະເຈົ້າກໍຕັ້ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະ ພຣະອົງກໍຊົງສະຖິດຢູ່ກັບມະນຸດ. ພວກເຂົາເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະອົງກໍເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະອົງ ແລະ ເຫັນພຣະອົງໜ້າຕໍ່ໜ້າ. ການເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ອິດເມື່ອຍ ແຕ່ຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສົດຊື່ນຂອງຍາມເຊົ້າ. (ພຣະນິມິດບົດທີ 21 ແລະ 22)
ບັນດາຄົນຊອບທຳຈະທ່ອງທ່ຽວໄປມາໃນທ່າມກາງແສງສະຫວ່າງຂອງນະຄອນນັ້ນ. ໃນທີ່ນັ້ນ ປະຊາຊົນທັງໝົດຈະມີແຕ່ຄວາມສຸກ ແລະ ຈະໜຸ່ມຢູ່ຕະຫຼອດ... ພວກເຂົາຈະສ້າງບ້ານ, ຈະປູກສວນອະງຸ່ນ ແລະ ກິນໝາກຂອງມັນ... ພວກເຂົາຈະມ່ວນໄປກັບວຽກຈາກຝີມືຂອງພວກເຂົາຢູ່ຕະຫຼອດ. ໝາປ່າ ແລະ ລູກແກະຈະຫາກິນຢູ່ນຳກັນ, ສິງຈະກິນເຟືອງເໝືອນງົວ ແລະ ງູພິດກໍຈະກິນຂີ້ດິນເປັນອາຫານ. ພວກມັນທັງຫຼາຍຈະບໍ່ເຮັດອັນຕະລາຍ ຫຼື ທຳລາຍພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ. (ເອຊາຢາ 65:17-25)
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ: “ເບິ່ງແມ! ເຮົາຈະມາໃນໄວໆນີ້ ຜູ້ໃດທີ່ຖືຮັກສາຄຳທຳນວາຍໃນໜັງສືມ້ວນນີ້ ຜູ້ນັ້ນກໍເປັນສຸກ” (ພຣະນິມິດ 22:7)
"ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າກໍເປັນສຸກ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ມີສິດໃນຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນນະຄອນນັ້ນໂດຍທາງປະຕູ" (ພຣະນິມິດ 22:14)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ພຣະນິມິດ ບົດທີ 21 ແລະ 22; ເອຊາຢາ 65:17-25.